Hoe doe ik aangifte tegen iemand die onder begeleid wonen valt?

Niet zo agressief doen. Iemand die begeleid woont is niet helemaal zelfstandig en stabiel. Daar moet je wat rustiger mee omgaan. Een baby die lang achter elkaar huilt hoeft niet mishandeld te worden maar kan ook ziek zijn. Een huilbaby is een wanhoop voor een moeder, maar het is niet haar schuld of hoeft niet haar schuld te zijn. Praat erover met de begeleidster, maar beschuldig niet!

Niet zo agresief doen? Pardon maar vind je uit dit verhaal de vraagsteller agresief? Ik vind je buurvrouw die er meteen op begint te slaan. En over de huilbaby, het kan zomaar kloppen dat deze baby niet mishandeld word maar als moeder ook niet reageert op de deurbel zou ik ook melding maken. Joost mag weten wat daarbinnen gebeurt.

Neem contact op met de organisatie die haar in begeleid wonen heeft. Dan kan haar persoonlijk begeleider dit met haar bespreken.

De organisatie en begeleidster lukt het niet om hier netjes mee om te gaan blijkbaar, dus ik zou zeker aangifte van mishandeling doen.
Hou een spuitbus haarlak paraat voor als deze dame weer voor de deur staat en zich weer niet normaal op kan stellen.

Ik vind de vraagsteller ook niet agressief, een huilbaby is een wanhoop, zeker, maar uren een bany alleen thuis laten?! Dat is toch ook niet normaal. En vervolgens geslagen worden door dat mens... Ik zou ook de aangifte doorzetten. Misschien is die vrouw daar beter mee geholpen dan niets doen.

Het letterlijke antwoord op je vraag zou zijn dat je dat gewoon kunt doen zoals je dat bij iedereen zou doen. Waar je precies bang voor bent kan ik niet goed inschatten, omdat ik uit je verhaal niet goed begrijp wát er precies aan de hand is. Bij 'begeleid wonen' denk ik aan de begeleiding van mensen met een (lichte) verstandelijke beperking of een psychische aandoening, begeleid wonen voor mishandelde vrouwen is mij niet bekend. Ik weet dus ook niet wat voor soort organisaties dit zoal doen, waar dit dan onder valt (is dat WMO-zorg, wie doet de begeleiding, wat voor kwalificaties hebben de begeleiders hebben, etc.) en waarom je hier bang voor bent. Dus wat dát betreft kan ik je niet echt adviseren: ik heb geen idee of je deze organisatie op de één of andere manier aansprakelijk zou kunnen achten, omdat ik niet weet wat de reden is dat je buurvrouw begeleiding heeft en hoe de begeleiding deze situatie precies heeft aangepakt. Maar als je je zorgen maakt over het kind, dan kun je een melding maken bij het AMK, tegenwoordig heet dat 'veilig thuis': http://www.amk-nederland.nl/ . Zij zijn er óók voor om gewoon advies te vragen over hoe je zélf het beste met een situatie om kunt gaan om wanneer je geen concrete aanwijzingen hebt voor mishandeling maar wanneer je twijfelt of iets wel helemaal in orde is. Ze zijn 24 uur per dag bereikbaar. Je kunt óók altijd bij de politie terecht, en persoonlijk zou ik dat doen wanneer je een kind urenlang hoort huilen en je hebt redenen om aan te nemen dat de moeder niet thuis of in elk geval niet in orde is. En zoals anderen al zeggen gaat dat niet zozeer om het huilen zélf, maar om het feit dat dat gebeurt in een verder stil huis waarbij ook nog eens niet gereageerd wordt op aanbellen en eventuele andere contactpogingen. Het kind kan dan in gevaar zijn en de moeder trouwens ook. De politie heeft meer middelen om direct ter plaatse de situatie te gaan bekijken en eventueel de woning te betreden dan dat het AMK dat heeft. Zorg er daarnaast voor, of je nu besluit om aangifte te doen of niet, dat je wijkagent op de hoogte is van de situatie en dat je afspraken maakt over wie je kunt bellen als je buurvrouw weer een keer bij je voor de deur staat. Als je allebei huurt en ook nog eens van dezelfde verhuurder, dan kan die mogelijk ook een rol spelen.

Misschien heb ik meer gevoel voor de achterliggende redenen van niet open doen bij dit soort vrouwen. Misschien zit ik er te dicht bovenop en er te veel middenin. In mijn optiek slaat de vraagstelster door als ze weet dat de vrouw in een moeilijk parket zit, dan moet je je hoofd erbij houden en niet in paniek raken, zelfs al wordt ze handtastelijk. Dit soort vrouwen staat altijd 'op scherp'. Het leven zelf heeft dat bij hen veroorzaakt. Niet juist, maar wel begrijpelijk.
Lies, een plus voor je rust en advies.

Daar heb je wél een goed punt, Ivana, dat vrouwen die zich zélf bedreigd voelen, mogelijk hele goede redenen kunnen hebben om niet open te doen. Maar het gaat natuurlijk ook om het complete plaatje: als je iemand niet hoort lopen, er 's avonds geen licht aan is of de gordijnen open zijn, de auto er staat terwijl buurvrouw altijd met de auto weg is - dan heb je wel redenen om je zorgen te maken. Bij een heftig huilend kind verwacht je eigenlijk dat je moeder heen en weer hoort lopen met of naar de baby. En ik zou liever een keer teveel bellen dan te weinig. Als je geen alternatieven hebt (zoals een andere buurvrouw waarvan je weet dat ze haar beter kent en die mogelijk een sleutel heeft, het kunnen bereiken van de begeleiding die eerst belt en daarna eventueel poolshoogte gaat nemen) dan vind ik het zeker bij kwetsbare mensen wel heel jammer dat dát er weinig alternatieven zijn: de politie op de stoep kan enorm heftig zijn buurvrouw gewoon thuis blijkt te zijn maar te bang is om open te doen, maar ik ben liever degene die dát veroorzaakt dan dat ik niet veel later hoor dat moeder na een val met ernstig letsel meer dan 24 uur op de grond heeft gelegen en kindje huilde van de honger, dat ze compleet uitgeput van het vele huilen een paar slaappillen heeft genomen en daarom niet reageerde, of nog veel erger. En tja, of aangifte hier op zijn plaats is.. ik weet het niet. Voor enkel uitschelden zou ik dat zeker niet doen, maar slaan en duwen is niet acceptabel natuurlijk. Ik weet alleen niet hoe hard er geslagen en geduwd is en hoe dreigend de situatie was voor VS. Idealiter zou de begeleiding zoiets goed moeten oppakken, maar dat is hier blijkbaar niet gebeurd. Ik denk dat ik in elk geval eerst zou proberen om samen met de instelling die de begeleiding levert, de wijkagent, indien van toepassing de verhuurder en afhankelijk van haar psychische toestand de buurvrouw zélf om tafel te gaan en goede afspraken te maken over het vervolg. Als dat niet lukt of als er nog eens iets voorvalt óf als VS zich echt niet veilig voelt, dan moet er wel méér gebeuren natuurlijk. Maar zo op het eerste gezicht lijkt het erop dat de buurvrouw méér of ándere begeleiding nodig heeft dan ze nu krijgt.

@Ivana "Misschien zit ik er te dicht bovenop en er te veel middenin." Ja, als je uit dit verhaal haalt dat de vraagsteller de agressor is dan zit je teveel voor een ander (de buurvrouw) te denken. Vooral omdat er vanuit de vraagsteller geen agressie is geweest. Van wiki:
Onder agressie wordt meestal verstaan het gewelddadig handelen met het doel schade toe te brengen. Dikwijls gaat het om schade aan personen. Dat je je kan verplaatsen in de buurvrouw is mooi maar om de vraagsteller agressief te noemen is in deze de wereld op zijn kop.

Bedankt voor al jullie reacties.
ik ben bij een andere buurvrouw geweest om te vragen of die wist waar ze was. het antwoord was nee. Ik heb het gemeld bij de organisatie waar ze onder valt. Haar begeleidster heeft, voor zover ik kan zien, haar dit telefonisch medegedeeld. Ze was met iemand in telefonisch in gesprek toen ze bij mij de voordeur er bijna uitsloeg en mij vervolgens aanvloog.
Ik heb een opgezette kin, had bloed aan mijn kin, ik heb nu een stijve nek en ben nog steeds licht in mijn hoofd. Ik kan geen drukte en harde geluien om mij heen hebben.
Ze heeft me dus flink geraakt. Ik zit hier maar mooi mee.