Mag een politierechter een ontlastende verklaring van een getuige negeren en gewoon straf opleggen?

Los van het feit of de rechter de getuige gelooft geldt wettelijk de bepaling dat een veroordeling nooit mag worden gebaseerd op één getuigeverklaring: unus testis nullus testis ofwel één getuige is geen getuige. Verder moet de rechter alle getuigenverklaringen wegen: bepalen of hij ze als bewijsmiddel accepteert. Gelooft hij de getuige niet dan betekent dat niet een impliciete beschuldiging van meineed. Meineed is het bewust afleggen van een valse verklaring en een rechter kan een verklaring ook naast zich neerleggen omdat hij er bijvoorbeeld niet van overtuigd is dat de getuige alles goed heeft kunnen waarnemen. Een situatie in het donker, met veel omstanders en groot tumult, kan reden voor de rechter zijn om getuigenverklaringen niet serieus te nemen en dat hoort tot zijn bevoegdheden.