wie klaagt aan bij moord?

De politie hoeft de vermoedelijke moordenaar niet aan te klagen. De politie start een onderzoek en schakelt het bureau forensische opsporing in.
Zo gauw er genoeg bewijzen zijn verzameld en een vermoedelijke dader gevonden is, wordt deze voor verhoor naar het bureau gebracht.
Afhankelijk van de uitslag van het verhoor wordt het hele dossier naar het OM gestuurd die beslist of verdere vervolging zal plaatsvinden.

Iemand die totaal niets met de vermoorde persoon te maken heeft kan geen aanklacht indienen. Een aanklacht dien je in tegen een bekend persoon.

Toegevoegd na 4 minuten:
De eindverantwoordelijkheid voor de opsporing ligt bij het Openbaar Ministerie. De Officier van Justitie bij het Openbaar Ministerie heeft het gezag over de onderzoeken van de politie. Als het om zware misdrijven gaat, geeft de Officier van Justitie direct leiding aan het onderzoek en controleert of de opsporing en later de verhoren verlopen volgens de regels zoals het in de wet is vastgelegd. Dat betekent dat een opsporing en de latere verhoren zorgvuldig dienen te verlopen.

Dit wordt gedaan door de openbaar aanklager, niet door de politie. De politie houdt alleen een verdachte aan en zorgt dat deze zonodig in hechtenis wordt genomen, dus tijdelijk in een cel wordt gezet. Dit kan in een politiebureau zijn of in een huis van bewaring (in Nederland; de Belgische term hiervoor ken ik niet).

De openbaar aanklager is degene die namens 'de staat' of namens 'het volk' mensen die ervan verdacht worden de wet te hebben overtreden in staat van beschuldiging stelt. Vervolgens moeten één of meer rechters beoordelen of de verdachte gestraft moet worden, en welke straf wordt opgelegd.

In Nederland heet de openbare aanklager officieel officier van justitie, bij het gerechtshof advocaat-generaal. De officieren van justitie maken deel uit van het Openbaar Ministerie.

In België heet een openbare aanklager op het niveau van de correctionele rechtbank en het hof van assisen een procureur des Konings, op het niveau van het Hof van beroep gaat het om een procureur-generaal.

De openbaar aanklager bepaalt of hij een zaak aan de rechter wil voorleggen of niet (opportuniteitsbeginsel). Als de openbaar aanklager beslist om geen vervolging in te stellen, kan iemand met een rechtstreeks belang bij de zaak (vaak is dit het slachtoffer) een gerechtelijke procedure aanspannen om alsnog vervolging af te dwingen, de zogenaamde artikel 12-procedure.

Zie verder de bronnen.

Toegevoegd na 12 minuten:
N.B.: De term artikel 12 Sv-procedure (ook wel verkort tot artikel 12 procedure) verwijst naar artikel 12 van het Nederlandse Wetboek van Strafvordering. Dit en de volgende artikelen bieden aan een rechtstreeks belanghebbende (veelal het slachtoffer) de mogelijkheid zich te beklagen over een beslissing van de officier van justitie om niet tot vervolging over te gaan (of de vervolging te staken) ter zake een strafbaar feit. Dit heet een sepotbeslissing. Het is hiervoor niet noodzakelijk dat deze belanghebbende ook aangifte van het feit heeft gedaan.

Zie: http://nl.wikipedia.org/wiki/Artikel_12_Sv-procedure