meldt het ziekenhuis tekenen van verkrachting en mishandeling bij de politie?

Ja, kijk de artikelen 422bis en Art. 458bis van het Strafwetboek er maar op na.

Het doel van artikel 422bis is het bestraffen van het feit geen hulp te verlenen aan iemand die in groot gevaar verkeert. Naargelang van het geval kan deze hulp erin bestaan de openbare overheid in te lichten, maar ze kan ook van een totaal andere aard zijn.

Dit artikel laat de geneesheer die vaststelt dat een persoon blootgesteld is aan ernstig gevaar toe de procureur des Konings daarvan in kennis te stellen voordat het gevaar werkelijkheid wordt.

Ziekenhuizen hebben een wettelijke plicht om minderjarige slachtoffers van (seksuele) mishandeling te beschermen.
Ze zijn verplicht om bij een hulp-officier van justitie een melding te doen.

In sommige ziekenhuizen waren er minder meldingen dan gemiddeld in Nederland. Deze cijfers zijn door inspectie volksgezondheid met de ziekenhuizen gecommuniceerd. Dit heeft ertoe geleid dat diverse ziekenhuizen een nieuw protocol kindermishandeling hebben ingevoerd. De gezondheidswerkers hebben cursussen gekregen: " waar op te letten bij kindermishandeling" . Na een jaar bleek in een bepaald ziekenhuis het aantal aangiften meer dan vervijfvoudigd.

Ziekenhuizen zijn verplicht aangifte te doen. Of het daadwerkelijk gebeurd? Het is en blijft mensenwerk, en is afhankelijk van de alertheid van het ziekenhuispersoneel.

Als uw vraag een minderjarige betreft het volgende: kindermishandeling is een gevoelig onderwerp. Door de aangescherpte richtlijnen en speciale checklisten herkent medisch personeel vormen van seksueel misbruik, emotioneel en lichamelijk geweld sneller indien kinderen voor medische hulp in het ziekenhuis zijn. Het gaat ook om kinderen die op de spoedeisende hulp komen met kleine klachten, maar die wel verdacht zijn. Medisch personeel van ziekenhuizen doet geen aangifte bij politie.
Bij bijvoorbeeld (een vermoeden van) kindermishandeling dient het medisch personeel het AMK of de Raad voor de kinderbescherming in te lichten. Het AMK geeft advies en onderzoekt (vermoedelijke) situaties van kindermishandeling.
http://www.amk-nederland.nl/over-amk/

Betreft uw vraag een persoon die de leeftijd van 16 jaar heeft bereikt, dan is het wel mogelijk dat een vertrouwensarts vragen aan de patiënt stelt. Indien uit de antwoorden van de patiënt blijkt dat er waarschijnlijk sprake is geweest van verkrachting en mishandeling dan zal hulp worden aangeboden via slachtofferhulp en het advies gegeven worden om aangifte te doen. Het medisch personeel doet zelf op eigen initiatief geen aangifte.

Als de betrokkene aangifte heeft gedaan kan hij/zij toestemming geven voor het openbaar maken van zijn gegevens aan politie/justitie in verband met een eventueel onderzoek. Het betekent niet dat hij verplicht is te spreken.
Bij het maken van de keuze moet de arts zich de volgende vragen stellen:
. Kan de patiënt het probleem zelf oplossen.
. Is er een reëel risico op acuut en direct gevaar.
. Wordt het risico daadwerkelijk weggenomen door politie/justitie te informeren.
. Is er geen andere weg om de dreiging weg te nemen.
. Is er een redelijke verhouding tussen middel en doel.

Voor meer informatie type in Google: IX.11 Beroepsgeheim arts jegens politie en justitie en open
[pdf] IX.11 Beroepsgeheim arts jegens politie en justitie van vhn.artsennet.nl

Een kort antwoord: als artsen tijdens een ziekenhuisopname bij de patiënt (ouder dan 16jaar) letsel opmerken waarvan zij vermoeden dat dit een oorzaak kan zijn van mishandeling of verkrachting wordt er geen aangifte gedaan.