Hoe komt het dat er aan verdoving voor vissen voor de slacht pas de laatste jaren wordt gewerkt? Want bij andere dieren is dit allang geregeld.

Wij mensen hebben - of hadden - de neiging gedrag dat we kunnen waarnemen te betrekken op onszelf. Vissen maken geen lawaai, krijsen en huilen niet als ze pijn hebben, dus zijn we er lange tijd van uitgegaan dat vissen geen pijn konden voelen. Zo heb ik het als kind zelfs nog op school geleerd.

Inmiddels hebben we andere methodes om dat te kunnen nagaan / meten / bepalen, of zelfs maar in elk geval rekening te houden met de mogelijkheid, en zijn we inmiddels rijp voor het verdoven van vissen voor de 'slacht' .

De voornaamste redenen dat we vee al wel heel lang verdoven, is dat ze zoveel bewegen en lawaai maken als je dat niet doet. Dat was dus eigelijk meer eigenbelang dan belang van het dier. Dat kun je nu in het geval van die genoemde vissen niet meer stellen.

Het is overigens nog niet eens heel erg lang geleden (tot in de jaren 80 !!!) dat we zelfs van prematuren (te vroeg geboren kinderen) dachten dat ze nog geen pijn konden voelen, simpelweg omdat ze de energie niet hadden om te huilen en niet de kracht om zich heftig te verzetten. Gelukkig weten we inmiddels beter, Sterker nog, al ver voor de geboorte (vanaf de 16e week ongeveer) is het zenuwstelsel rijp genoeg om pijn en stress te kunnen detecteren.