Wat is een goede verjaringstermijn van kindermisbruik?

Ik ben van mening dat het nooit mag verjaren. Het is een zwaar vergrijp wat iemands leven totaal kan verruïneren. Het ligt dus aan het slachtoffer wanneer hij aangifte wil doen wat mij betreft en niet aan de wet.

ik zeg,weg met die verjaring

Kindermisbruik mag nooit never nooit niet verjaren!

Dat doet de aangerichte schade namelijk ook niet.

Er is geen goede verjaringstermijn te bedenken op wat voor vergrijp dan ook. Misdaad is misdaad en dient altijd gestraft te worden.

Nooit! De slachtoffers kennen ook geen verjaringstermijn.

Het is vergelijkbaar met oorlogsmisdaden:
- de slachtoffers kunnen namelijk geen aangifte doen op het moment van delict (in dit geval minderjarig).

Oorlogsmisdaden verjaren daarom nooit: dus kindermisbruik mag om dezelfde reden ook nooit verjaren.

Daar zouden de slachtoffers over moeten beslissen,zij zijn het die vaak hun hele leven onder het misbruik gebukt gaan!

minimaal 15 jaar nadat de mogelijk kwam om aangifte te doen (dus minimaal 18+ en zelfstandig), maar nooit is beter!

Mwaah... ik denk dat je na een jaar of 100 wel mag staken de dader te achtervolgen. Kans dat die dan nog leeft lijkt me toch nihil.

De andere vraagstellers geven vrijwel allemaal het juiste antwoord : NOOIT .
In dit geval heeft de Katholieke kerk gelijk, ik hoop dat ze dat dan zelf ook op hun personeel en leiders toepassen, maar dat even daargelaten.
Het grote probleem is dat er een retentietijd tussen gebeuren, bewustworden, verwerken en aangifte doen, zit.
Mensen die zwaar misbruikt zijn hebben dat vaak zo sterk verdrongen dat ze pas in een zeer veilige omgeving, zoals in een goed huwelijk, bijvoorbeeld,de verdringing stopt.
De "vergeten "herinneringen komen dan langzaam en stukje voor stukje boven, wat wel 10 jaar in beslag kan nemen.
Dan komt de verwerking, die is ZEER PITTIG.

Pas daarna kan aangifte gedaan worden, als het slachtoffer genoeg hersteld is door deze betonnen muur heen te boren.
Dan de familiereactie die door de aangifte ontstaat, deze kan zeer vervelend zijn omdat de dader 30 jaar netwerken op voorsprong ligt, de stelling "zulke dingen doet jouw vader (of vul maar in) niet" is een veelgehoorde kreet.
Daders hebben allang mensen "ingepakt " zodat het slachtoffer niet geloofd wordt.
Terecht dat ook vrouwen/mannen van incestplegers
nu eindelijk standaard strafbaar gesteld wordt.
De NIEt incestouder MOET het kind beschermen tegen de incestouder, TERECHT, anders ben je medeplichtig.
Ik vertel dit verhaal mede om duidelijk te maken dat het heel lang kan duren voor het slachtoffer uberhaubt in staat is , aangifte te doen en dan nog komen misbruikers er vaak mee weg.
Dus verjaring voor sexueel misbruik, never nooit niet.

Net als de rest vind ik NOOIT, hoe stom hebben deze mensen kunnen zijn de kinderen hebben ook levenslang gekregen dus echt NOOIT

Nooit, maar dan nooit mag het verjaren.
De schade die het kind oploopt, kan vele levens voortduren.

Op dit moment verjaren dit soort misdaden na 12 jaar en bij de zwaarste vormen van seksuele misdrijven is de verjaringstermijn 20 jaar. Anders dan bij andere misdrijven begint deze termijn niet te lopen vanaf de datum waarop het misdrijf is gepleegd, maar pas vanaf het moment dat het slachtoffer meerderjarig is geworden.

Niet ontkend kan worden dat veel slachtoffers pas op latere leeftijd naar buiten komen. Vaak gebeurt dit pas als het besef doordringt dat zij niet de enigen waren die dit overkomen is. Dat verklaart waarom, als de deksel van de beerput geopend wordt, er ineens zoveel mensen naar buiten treden. Terecht vragen zij om begrip en erkenning. Daarbij past een genoegdoening – financieel, maar ook immaterieel, door degenen die hun dit hebben aangedaan en door de instanties onder wier vlag dit alles heeft plaatsgevonden en decennialang is toegedekt.

Of de slachtoffers ook daadwerkelijk gebaat zijn bij het opheffen van de verjaringstermijn, mag sterk worden betwijfeld. De suggestie klinkt sympathiek. Zij doet recht aan de roep om de daders hun straf niet te laten ontlopen. Die berechting en bestraffing, zo luidt de veronderstelling, kan bijdragen aan de door het slachtoffer gewenste erkenning.

Naar mijn mening worden de mogelijkheden van het strafrecht in deze overschat. Naarmate meer jaren verstrijken tussen de datum waarop misbruik heeft plaatsgevonden en een eventueel strafproces is nauwelijks een heilzame werking van een berechting te verwachten.

Als belangrijkste probleem zie ik de bewijslevering. Ook nu al is, met name bij seksuele misdrijven als ontucht, het bewijs vaak moeilijk te leveren. Menig slachtoffer voelt zich na een strafproces waarin de dader niet veroordeeld kan worden wegens gebrek aan bewijs, nog ellendiger dan voorheen. Hoe zal het dan niet zijn als een dergelijk proces pas plaatsvindt na veertig jaar?

Verjaring is erop gericht om de rechtszekerheid te bevorderen en op het voorkomen dat na lange periodes partijen nauwelijks nog bewijzen van een bepaald feit op tafel kunnen leggen. Kindermisbruik, hoe erg dit ook voor de slachtoffers zal zijn, is terecht vatbaar voor verjaring. Overigens gaat de verjaringstermijn pas lopen na het 18e jaar van het slachtoffer. Je kunt nu eenmaal niet enerzijds van een rechtssysteem verwachten dat het geen fouten zal maken, en anderzijds zaken van 50 jaar terug behandelen. Gevolg van een langere/geen verjaringstermijn zal zijn dat veel meer onterechte veroordelingen zullen plaatsvinden en dit zou je niet moeten willen. Vergeet niet dat dat er ook erg veel valse aangiftes worden gedaan van met name sexueel misbruik. Ik zou zeggen 20 jaren is een goede termijn.

90 jaar korter niet

Verjaringstermijn de prullenbak in.Zijn ze nu ook mee bezig,om dat er door heen te krijgen.

Geldt er een verjaringstermijn voor het aangeven van seksueel misbruik van kinderen?

Voor de meeste strafbare feiten geldt een verjaring. Door verjaring vervalt het recht om iemand te vervolgen. Ook voor seksueel misbruik van kinderen geldt een verjaringstermijn. Het is van belang om daarmee rekening te houden bij het doen van aangifte.
Verjaringstermijn seksueel misbruik kinderen

De verjaringstermijn is twaalf jaar voor ontucht met een kind en twintig jaar voor verkrachting, of voor gemeenschap met een kind onder de 12 jaar. Bij seksueel misbruik van kinderen begint de termijn te lopen op het moment waarop het slachtoffer 18 jaar is geworden. Dat betekent dat jeugdige slachtoffers van seksueel misbruik dus nog jaren na het gebeurde aangifte kunnen doen. Hierdoor hebben zij langer de tijd om hun jeugdtrauma te verwerken en na te denken of ze wel of niet aangifte willen doen.
Uitzondering verjaringstermijn bij minderjarige dader

Is de dader van seksueel misbruik op het moment van het plegen tussen de 12 en 16 jaar, dan wordt de verjaringstermijn met de helft verkort. Voor daders van 16 of 17 jaar geldt de gewone verjaringstermijn.

Toegevoegd na 45 seconden:
helaas veel te kort, dit mag eigenlijk nooit verjaren.