wat is het verschil tussen zuivere en onzuivere vrijspraak?

Vrijspraak is een uitspraak in een strafproces, die inhoudt dat de rechter niet wettig en overtuigend bewezen acht dat de verdachte het ten laste gelegde feit heeft begaan. Om tot vrijspraak te komen behoeft dus niet te worden bewezen dat de verdachte iets niet gedaan heeft.

Vrijspraken moeten worden onderscheiden van enerzijds niet-ontvankelijkheidsverklaringen en anderzijds ontslag van rechtsvervolging.

Niet-ontvankelijkheid van het Openbaar Ministerie is een mogelijke formele einduitspraak in het Nederlands strafrecht waarmee wordt uitgedrukt dat het openbaar ministerie niet gerechtigd is om de zaak bij de strafrechter aanhangig te maken. Gronden voor niet-ontvankelijkheid zijn onder andere de (grove) overschrijding van termijnen, de verjaring van het tenlastegelegde feit, het feit dat eerder een transactie is aangegaan voor hetzelfde feit, het feit dat een verdachte reeds vervolgd is voor het tenlastegelegde feit (schending van het beginsel van ne bis in idem) en de dood van de (rechts)persoon.

Ontslag van alle rechtsvervolging (ovar) betekent in het strafrecht dat de rechter besluit dat een verdachte niet veroordeeld kan worden, hoewel het ten laste gelegde strafbare feit wél bewezen is. Dit is dus iets anders dan vrijspraak, waarbij het ten laste gelegde feit níet bewezen is.

Onzuivere vrijspraak
Het kan gebeuren dat de rechter een fout maakt en ten onrechte besluit tot (onzuivere) vrijspraak in plaats van ontslag van rechtsvervolging. Dit is van belang bij een cassatieberoep, omdat de Hoge Raad dan eerst moet onderzoeken of sprake is van een zuivere vrijspraak of een onzuivere vrijspraak.