Hoe zit het in de onderstaande situatie met de alimentatieschuld (zie toelichting)?

Mijn ervaring is dat dit geheel aan de incasserend ambtenaar is, en de situatie. In mijn geval ondanks dat ik geld heb werd het geheel kwijtgescholden toen ik terug kwam uit het buitenland, en ook de plicht om te betalen. Houdt overigens niet in dat ik niks betaal, ik ondersteun mijn dochter 100%, zowel financieel alsmede met alle andere mogelijke steun. Ze is dan ook over het algemeen altijd hier vandaag de dag als jeugdzorg het toe staat. Is inmiddels 17 jaar overigens.
Wellicht heeft het ook meegespeeld dat mijn ex-schoonfamilie contact met mij heeft gezocht toen er problemen waren (dus niet mijn ex) en ik omgaand uit het buitenland ben terug gekomen.

Omdat A en C in gemeenschap van goederen getrouwd zijn telt ook de inkomsten van C mee als maandinkomen. Indien mevrouw B tussentyds trouwt met n ander, kon t nog wel ns zyn dat t bedrag word kwijtgescholden,maar ben hier niet helemaal zeker van.

Meneer A had, toen zijn inkomsten minder werden,
verlaging van de alimentaie moeten vragen.
Het verhaal vertelt niet of dit gebeurd is.
Verder is het zo dat door huwelijk met mevr C meneer A
er mogelijk weer beter voor komt te staan.
Ook vertelt het verhaal niet WAAROM meneer A niet zijn afspraken is nagekomen.
Als echter meneer A niet op tijd beroep heeft aangetekend tegen de vordering van 27000 euro,
kan hij dat juridisch niet rechtzetten.
Wel kan hij zich , als verder eigen vermogen ontbreekt
hij zich feilliet laten verklaren.
ALLE BETALINEN TESAMEN MOGEN HEN DAN NIET MEER ONTNEMEN DAN DAT ZE PER MAAND 90% van het bestaansminimum overhouden.
Een rechter houdt bij een vordering (doorgaans) geen rekening met de invorderbaarheid van het bedrag.
Dit houdt in , dat er veel mensen zijn , die een gerechterlijke vordering hebben die niet betaald kan worden.
Er is dus een groot verschil tussen recht hebben en recht krijgen.
Wel is het zo dat Mevr C, indien het een in Nederland erkend huwelijk is , het inkomen van zijn vrouw (deels)
in zal moeten zetten om te voldoen aan de vordering.
DAAROM is het zeer belangrijk, de alimentatie af te laten stemmen op de max betalingscapaciteit.
Waren A en B immers nog getrouwd, dan had B ook
inkomensachteruitgang ondervonden door ziekte van A.
Alimentatie is altijd een drama geweest.
Het kan zelfs zijn dat B naar A alimentatieplichtig zou kunnen zijn, zolang A niet gehuwd geweest is.
Nu de vrouw volledig geemancipeerd is, zou de alimentatie eigenlijk alleen nog moeten gelden voor de kinderen uit hun huwelijk.
Als mensen scheiden, zouden hun inkomsten dat ook moeten doen, op de kosten en zorg voor de kinderen na.
Veel mensen met een partner die een goede baan heeft (gehad) rusten na de scheiding op hun lauweren terwijl ze ook best een baan zouden kunnen nemen.
Maar ja, dat is een persoonlijke mening.
Nu houden mensen elkaar financieel krijgsgevangen, wat de onderlinge verhoudingen ook geen goed doet.
Zo zouden "golddiggers (M/V)" niet met een paar maanden/jaren geveinsde affectie zich jarenlang
mogen verrijken aan de ander.