Ik ben meerderjarig: hebben mijn ouders nog recht mij te verbieden om in een ander land te verblijven?
Ik leer al een tijdje een nieuwe taal in mijn vrije tijd, en wil begin zomer een programma van 2 tot 4 weken in het land van oorsprong gaan doen, dat verdere taallessen met culturele uitstapjes combineert. Mijn ouders willen dat echter niet. Ik ben eerder dit jaar al twee maanden in een ander land geweest waarbij ik in een gastgezin verbleef, waarvoor ik eveneens flink heb moeten discussiëren. Helaas valt er ditmaal niet met ze te praten, aangezien het een land betreft (Polen) dat in hun ogen 'gevaarlijk' is. Meer dan dat laten ze ook niet los, en van enige nuance willen ze ook niets weten.
Ik wil erg graag gaan. Ik ben net 18 en het feit dat ik een meisje ben, geeft wellicht reden tot bezorgdheid, maar ik zit niet in India he... Ik woon afhankelijk van de plaats ofwel bij een Pools gastgezin, ofwel intern op het onderwijsinstituut. Ze zijn -niet alleen in mijn ogen- altijd erg protectief geweest.
Toegevoegd na 46 seconden:
Mijn leeftijd, hun koppigheid en vooral de naar mijn mening onnodige ongerustheid maken dat ik erover denk om mijn tassen te pakken en gewoon te gaan.
Wellicht belangrijk om te zeggen: ik woon nog thuis. Ik betaal reis, verblijf en alles wat er bij komt kijken geheel zelf. Ik begrijp de bezorgdheid, maar Polen is geen ontwikkelingsland en ik wil nu eens af van de sterke invloed die ze op mijn doen en laten hebben.
Je ziet dagelijks op het nieuws dat er weer eens een jong naief meisje verkracht is en dat wekt gewoon ongelofelijk veel zorgen. Ze zeggen zeker ook dat je 's avonds voor een bepaalde tijd binnen moet zijn? Je spreekt in elk geval van ouderS, dus ik neem aan dat je door zowel je vader als je moeder opgevoed bent. Daardoor ben je waarschijnlijk al wat minder vatbaar voor ongewenste aandacht van vreemden. Ik ben daar zelf bijvoorbeeld enorm kwetsbaar voor omdat ik nooit een vader heb gehad, voor mij is het verstandig een veilig land te kiezen en niet het uitgaansleven in te gaan. Alle positieve aandacht zie ik als een uitnodiging. Je ouders zijn op dit moment gewoon niet bereid naar je te luisteren omdat ze ervan overtuigd zijn dat er iets met je gaat gebeuren. Misschien denken ze ook wel aan een vliegtuigramp (neem je het vliegtuig?) of dat jou persoonlijk iets overkomt. Een ouder denkt aan ALLES wat er OOIT zou kunnen gebeuren. Ga gewoon, vertel dat je gaat en leg uit wat je geregelt hebt om er een veilige reis van te maken. Je bent geen maanden weg, slechts een paar weekjes.
Heb je misschien een laptop mee, zodat je regelmatig contact kunt hebben via skype o.i.d. Dat maakt het misschien iets minder moeilijk voor je ouders.
Je tassen pakken en er gewoon tussenuit knijpen is natuurlijk een optie, maar het maakt de relatie tussen jou en je ouders er niet beter op.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.