Wat is in het staatsrecht het verschil tussen een ongeschreven regel en een gewoonte?

Ongeschreven regels vertellen hoe anderen zich moeten gedragen en hoe dingen gedaan moeten worden. Vroeger was dat makkelijker was omdat collega’s allemaal dezelfde achtergrond en dus gelijke ongeschreven regels hadden. Doordat nu in veel bedrijven mensen samenwerken van verschillend geslacht en uit verschillende landen en culturen is dit veranderd.
En zijn de ongeschreven regels lang niet meer voor iedereen duidelijk.
Ongeschreven regels zijn los, omgevingsafhankelijk en........ hebben geen status in het staatsrecht.
------------------
Gewoonterecht of ongeschreven recht is [ net als de ongeschreven regels] een tegenhanger van het geschreven of statutair recht. Een synoniem is costume.
Met name in landen met weinig geschreven recht vormt gewoonterecht een belangrijke formele rechtsbron.

Wanneer kan een gewoonte als formele bron van recht worden gezien? Vaak stelt men dat "gewoontes" grondslag zijn voor gewoonterecht als er aan twee voorwaarden is voldaan:
- Materieel element: er bestaat een gewoonte in bepaalde handelingen in de rechtspleging (usus)
- Psychologisch element: de gewoonte wordt ook als bindend door de gemeenschap ervaren. Er moet de rechtsovertuiging zijn dat de gewoonte rechtens noodzakelijk is (opinio juris sive necessitatis).

In zoverre gewoonterecht een status in ons staatsrecht heeft,
zou je bepaalde gevallen van verjaring hieronder kunnen laten vallen.
Dus iets mag eigenlijk niet, zoals een boom te dicht bij een omheining,
maar omdat er al 30 jaar niemand geklaagd heeft, is het "een gewoonterecht" geworden.

Toegevoegd na 2 minuten:
Nog een ander, formeler geval van gewoonterecht.
Dat gaat over het vertrouwen dat een minister altijd moet blijven genieten van de volksvertegenwoordiging.
De vertrouwensregel is nergens in de Grondwet terug te vinden, het is zogeheten ongeschreven staatsrecht, gewoonterecht. Maar daar is het niet minder bindend om.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Demissionair