Als uit een DNA-erfelijkheidstest blijkt dat iemand tóch een kind is van een andere vader; heeft dat dan nog gevolgen voor de nalatenschap?

Nee. Tenzij er iets in een testament vastgelegd is.
Als een vader een kind erkent is het daarmee zijn kind. Ongeacht of hij de natuurlijke vader is.

Voor moeders ligt het doorgaans iets ingewikkelder.

Redenerend vanuit logisch verstand zou ik denken dat het geen invloed heeft. De biologische vader mag dan een andere zijn, maar de opvoedvader heeft ooit het kind erkent als het zijne.
Nu zal de opvoedvader kunnen beslissen dat hij zijn niet biologische kind onterft, maar dan heeft het nog steeds recht op het wettelijk bepaald kindsdeel vanuit de erkenning van het ouderschap in het verleden.
Dat de opvoedvader niet de biologische vader is, zal een schok zijn, maar geen invloed hebben op de jarenlange gevoede familiare (liefdes)band.
Ik kan me niet voorstellen dat je vanuit deze situatie je kind onterft. Je bent beiden "slachtoffer" van een misstap van de moeder in dit geval.

Wel een interessante vraag en ik ben benieuwd of mijn redenatie steek houdt

Juridisch is er alleen een wettelijke relatie met de biologische vader indien deze het kind erkent. In veel gevallen echter is het kind geboren in een andere relatie, bijvoorbeeld in een huwelijk. In dat geval wordt het kind - met een andere vader- kind van de zeg maar stiefvader . Een kind kan geen twee vaders hebben of door twee vaders erkend worden. Trouwens, bij erkenning moet de moeder ook akkoord gaan.
Kortom: de kans dat er een nalatenschap van de biologische vader zal zijn ( stel dat die positief uitvalt, trouwens), is zeer gering tot nul.
Een volwassenen kan niet meer erkend worden, dus na het 18e jaar is erkenning niet meer mogelijk..