Valt tbs onder vrijheidsstraffen ookal is het een speciale maatregel?

Jazeker. TBS is de meest ingrijpende maatregel die genomen kan worden om de maatschappij te beveiligen tegen die persoon.
De Ter Beschikking Stelling is er in twee vormen:
- met dwangverpleging, zoals de TBS vaak in de media komt.
- met voorwaarden, dit is een lichtere vorm.

Een TBS kan worden gecombineerd met een tijdelijke onvoorwaardelijke gevangenisstraf. Bij een dergelijke combinatie geldt de hoofdregel dat eerste de gevangenisstraf moet worden uitgezeten. Pas daarna gaat de TBS lopen. De Hoge Raad heeft bepaald dat een TBS nooit in combinatie kan worden opgelegd met een levenslange gevangenisstraf.

De TBS met dwangverpleging vindt plaats in een TBS-kliniek. Er is dan sprake van een gedwongen opname.
Bij de TBS met voorwaarden wordt de veroordeelde niet onder dwang in een kliniek opgenomen, maar stelt de rechter allerlei voorwaarden vast waaraan de veroordeelde zich moet houden.

TBS kan alleen worden opgelegd door de meervoudige strafkamer.

TBS heeft een verplicht karakter, maar is inderdaad een maatregel.

Sommige daders zijn (gedeeltelijk) ontoerekeningsvatbaar. Zij vormen door hun psychiatrische stoornis een gevaar voor de maatschappij. Om de maatschappij tegen deze personen te beschermen, kunnen zij (na hun straf) dwangverpleging opgelegd krijgen. Dat heet terbeschikkingstelling (tbs). Tbs duurt tot een rechter bepaalt dat er geen gevaar op terugval is.

TBS is een verplichte behandeling ter genezing, kan dus nimmer een vrijheidsstraf zijn volgens het strafrecht.

Echter wordt het in ons strafrecht gebruikt om ongeneeslijk zieke uit de maatschappij te weren voor daden waar geen levenslange gevangenisstraf opstaat.

Ook wordt het gebruikt om mensen verplicht te behandelen met de hoop dat ze erkennen wat ze gedaan hebben en daarna niet meer terugvallen naar de praktijken die onze maatschappij niet duld.

Indien een team van deskundige acht dat het gevaar voor de maatschappij minimaal is kan een rechter de TBS maatregel opschorten.

Tbs valt onder de ‘vrijheidsbenemende maatregelen’.
Daarmee is de samenleving (tijdelijk) gevrijwaard tegen het gevaar van de veroordeelde. De gevangenisstraf die een tbs-gestelde vaak al voor de tbs-periode uitzit, is bedoeld als vergelding. En wel voor dat deel van het delict dat de veroordeelde - ongeacht de stoornis - te verwijten valt. De tbs-behandeling zelf richt zich op de psychiatrische ziekte of stoornis, om daarmee later kans op herhaling te voorkomen.