Als iemand tegen een psycholoog zegt dat hij een moord gepleegd heeft, blijft het dan een beroepsgeheim of mag hij dan naar de politie stappen?

Dit valt inderdaad onder het beroepsgeheim. Tenminste als je 16 jaar of ouder bent (anders kan de psycholoog informatie met je ouders delen).

Er zijn wel gevallen bekend van psychologen die dit geschonden hebben. Zij hebben die overweging gemaakt om de patient of familie of omgeving te beschermen.

In de links staat ook te lezen hoe justitie hierover oordeelt.

In de link ook een artikel over Spreekamergeheimen.

Toegevoegd na 9 minuten:
De psycholoog mag dus bij een moordbekentenis (of inbraak, fraude) niet naar de politie stappen. In de zaak van de Leidse balpen moord gebeurde dit wel en de psycholoog kreeg veel kritiek over zich heen. Naast het feit dat het beroepsgeheim was geschonden werd ook opgemerkt dat in therapie soms waarheid en fantasie door elkaar lopen. Ook kan een bekentenis uitgelokt worden.

Het medisch beroepsgeheim verbiedt een arts om informatie van een patiënt aan derden te geven.

Dus momenteel mag de psycholoog niets doen..
Al is de regering het hier niet mee eens en heb je best kans dat dit nog een keer zal veranderen.

Dat hangt er vanaf. In principe valt ALLE informatie onder het beroepsgeheim, er dan even vanuit gaande dat je ofwel een BIG-geregistreerde psycholoog spreekt, of een psycholoog die lid is van het NIP of in elk geval vasthoudt aan bepaalde ethische normen. Psycholoog is namelijk geen beschermde titel, maar dat is een andere probleem.

Een psycholoog mag geen informatie naar buiten brengen over een patiënt/cliënt. De grens ligt hier wanneer er sprake is van dreigend gevaar voor de patiënt of voor anderen. Dus als iemand in de spreekkamer zegt: "straks onderweg naar huis spring ik van een flatgebouw af", dan mag de psycholoog de politie bellen om te proberen dit te voorkomen. Veel slimmer is het natuurlijk om dan de crisisdienst in te schakelen en indien nodig een (eventueel gedwongen) opname te regelen. Daarmee verbreek je ook je beroepsgeheim als je informatie deelt met de dienstdoende psychiater zonder dit eerst te overleggen, maar dat is geoorloofd als dit noodzakelijk is om iemands leven te redden.

In het geval van een bekentenis van een moord, zal de psycholoog moeten beoordelen of er gevaar is voor herhaling. Als iemand zegt: "ik ben zo kwaad op m'n vriendin, ik heb twee jaar geleden m'n ex verdronken in het bad, maar krijg steeds meer zin om dat met Dini ook te doen", dán zou je kunnen oordelen dat het van zwaarwegend belang is om toch de politie in te schakelen. Als iemand je vertelt ooit uit zelfverdediging een moord te hebben gepleegd maar dat ze hem er nooit voor gepakt hebben maar dat hij zich wel nog verschrikkelijk schuldig voelt, is dat heel iets anders.

Een bekentenis van belastingfraude is zeker veilig bij je psycholoog. Als dit een onderdeel is van je probleem (bijvoorbeeld angst voor ontdekking, dwangmatig handelen, antisociale persoonlijkheidstrekken, etc.) dan kan het wel zijn dat de psycholoog de cliënt ervan probeert te overtuigen dat hij dit recht moet zetten of dat hij er in elk geval mee moet stoppen. Maar als het niet relevant is voor de behandeling, hoeft een psycholoog niets te doen met zo'n bekentenis.

Hij heeft beroepsgeheim, maar ook verantwoordelijkheid. Stel dat Tristan een paar dagen voor zijn moordpartij naar een psycholoog was gegaan, en had vertelt wat er ging gebeuren, hoe hij het had voorbereid, ga zo maar door.
Laten we aannemen dat de psycholoog de dreigementen serieus neemt. Wat dan?
Dan kan een psycholoog er voor kiezen zijn beroepsgeheim te schenden, vanwege een groter belang.
Het blijft schending van het beroepsgeheim. Maar er zou wel begrip voor zijn.
Echter, iets dat door jouw toedoen niet gebeurt, wordt nooit zo zwaar gewogen als iets wat door jouw toedoen wel gebeurt.
Met andere woorden: als de psycholoog melding had gedaan, en de persoon in het voorbeeld was opgepakt, bij een huiszoeking waren wapens gevonden, ga zo maar door, zal de vraag altijd onbeantwoord blijven of de psycholoog een ramp heeft voorkomen.
Misschien fantaseerde hij er alleen maar over. Dat zou in ieder geval de verdediging van zijn advocaat zijn achteraf.

Iets wat door jouw toedoen wel gebeurt, wordt zwaar gewogen en laat ook niets meer aan de fantasie over.

Wanneer de psycholoog niets doet, en er gebeurt wat, zal het de psycholoog door de samenleving zeer zwaar aangerekend worden.

Stel dat Marc Dutroux, tijdens die drie maanden dat hij vast zat, in de gevangenis tegen een psycholoog had gezegd dat hij zich toch wel zorgen maakte over de twee meisjes die in de kelder zaten opgesloten? Of ze wel eten zouden krijgen?

De belangrijkste conclusie is denk ik dat je als psycholoog een plicht tot geheimhouding hebt, maar dat je, als het een groter belang dient, hier zelf wel inbreuk op kan maken. Of je dat achteraf zwaar aangerekend zal worden, is af te wachten. Maar psychologen zijn ook mensen. En kunnen, net als iedereen (hopelijk), niet negeren dat ze wetenschap hebben van het feit dat er een ramp aan zit te komen, zonder iets te doen om het te voorkomen.

Inbraak en belastingfraude, tja, daar zou ik als psycholoog prima mee kunnen leven.

Een psycholoog die 'uit de school klapt', brengt zijn cliënt ernstige schade toe. Dus zal het alleen doen als hij er zeker van is dat andere, grotere schade, daardoor wordt voorkomen.

hangt van de situatie af. als er kans op herhaling is wordt van de psycholoog verwacht dat deze hier melding van doet. als de psycholoog er geen melding van doet en er wordt later door deze persoon nog eens een moord gepleegd kan aan de psycholoog nalatigheid verweten worden. mocht de situatie echter zo zijn dat de dader aangegeven heeft veel spijt van zijn daad te hebben en er momenteel bijvoorbeeld psychische klachten aan ondervind. dan is het iets wat niet gemeld hoeft te worden en gewoon onder het beroepsgeheim valt. maar elke kwestie is weer anders, het is aan de psycholoog zelf om te oordelen of de persoon die een moord gepleegd heeft nog steeds een gevaar voor de samenleving is.