Is de term 'mede-huurder' een rechtsgeldige term in een huurcontract?

Bij elke overeenkomst gaat het niet alleen om de tekst, maar ook om de gedachte erachter. De term mede-huurder is dus even rechtsgeldig als een omschrijving van het begrip in jip en janneke taal, zolang het maar duidelijk gebruikt wordt. De combinatie van hoofdhuurders en medehuurders is dan wel weer vreemd. Dat zal ik uitleggen.

Vaak is er een relatie tussen de verhuurder en één (hoofd)huurder die aansprakelijk is voor de betaling van de huur en de verplichtingen die voortkomen uit het huurcontract. Daarbij kan dan afgesproken worden dat er een maximum aantal mensen in het pand mogen wonen. De verhuurder bemoeit zich dan verder niet met wie dat zijn, en hoe ze onderling de huurbetaling regelen, maar vaak wel met uitsluiting van 'onderhuur'.

De andere variant is dat de verhuurder een overeenkomst met twee of meer (mede)huurders aangaat. Beide huurder zijn dan verantwoordelijk voor de hele huurbetaling (dus als er een niet betaalt, dan is de ander verantwoordelijk) en de andere verplichtingen van een huurder.

Het is dus vreemd om in één huurovereenkomst zowel het begrip 'hoofdhuurder' als 'medehuurder' te gebruiken.

Het is heel verstandig om aan te geven wie medehuurder is, als dat niet je vaste partner of je kinderen zijn. Als je overlijdt of vertrekt zetten zij de huur voort, en worden ze er niet uitgezet.
Een onderhuurder is iets anders. Dan heb jij als huurder een contract met iemand dat hij (een deel van) je huis mag gebruiken. Bij medehuurders hoeft dat niet, dan geef je gewoon aan de verhuurder op dat zij er ook wonen.
Wel zijn ook zij verantwoordelijk voor het betalen van de huur, mocht jij in gebreke blijven.
Verreweg de meeste verhuurders staan geen onderhuur toe.
Dus: ja, medehuurder is een formele term.