Is er een verschil mbt strafrechtelijke vervolging?

Je stelt een aantal vragen. Per situatie:

De voorbijganger: deze is wettelijk verplicht hulp te verlenen. Vanuit zijn onkunde is al hetgeen hij doet juist, ook via 112 zal de voorbijganger geïnstrueerd worden, wetende dat geen hulp sowieso dodelijk zal zijn. Gaat het mis, dan is het nauwelijks te bewijzen dat hij met opzet de patiënt heeft doen laten overlijden of anderszins letsel heeft toegebracht. Hij kan zich beroepen op onkunde en stress. Lijkt me geen zaak.

Professionele hulpverlener: De rechter zal er van uitgaan dat de hulpverlener echt zijn best heeft gedaan. Het zal heel moeilijk te bewijzen zijn dat de hulpverlener bewust fouten heeft gemaakt. Lijkt me geen zaak, tenzij er overduidelijk bewijs is, wat niet waarschijnlijk lijkt als het op straat gebeurt (nauwelijks bewijsmateriaal, geen of onprofessionele getuigen)

Tekort aan opleiding: Mocht de werkgever tekort zijn geschoten in de opleiding, dan is deze wel verwijtbaar. Toch lijkt me niet waarschijnlijk dat een professional op pad gestuurd wordt met te weinig opleiding, laat staan dat het aantoonbaar is.

Beide zijn niet strafrechtelijk aansprakelijk.

Zolang er geen opzet in het spel is kan men niet strafrechtelijk vervolgd worden, ook niet bij ernstig te kort schieten.

Voorbeeld:

Auto van rechts krijgt geen voorrang door fout bestuurder van links, bestuurder van auto van links komt om. ongeval door fout, geen vervolging.

Auto van rechts rijdt met opzet weg op om ongeval te creëren, bestuurder van links komt ten gevolgen van het ongeval te overlijden, bestuurder die van rechts kwam wordt veroordeelt voor moord en krijgt 14jaar detentie.

Aansprakelijkheid ten aanzien van de hulpverlening

De kans dat een hulpverlener wettelijk aansprakelijk wordt gesteld voor zijn hulpverlening of sterker nog dat hij voor de strafrechter moet verschijnen is uiterst klein.

Voor de hulpverlener zijn echter twee rechtsgebieden van belang: het strafrecht en het civiele recht. Het strafrecht houdt zich bezig met overtredingen en misdrijven (de laatste zijn de ernstigste). Het civiele recht oordeelt over onder meer het feit of iemand een ander schade heeft berokkend en daarvoor (financieel) verantwoordelijk moet worden gesteld. Hiermee zou een hulpverlener wel geconfronteerd kunnen worden, hoewel de waarschijnlijkheid in de praktijk erg klein is.
Het strafrecht

Als de hulpverlener weloverwogen en deskundig handelt, hoeft hij niet bezorgd te zijn wanneer het hem overkomt. Er zijn echter enkele artikelen die wel van wezenlijk belang kunnen zijn voor de hulpverlener.

Artikel 450 van het Wetboek van Strafrecht
Iemand die nalaat hulp te verlenen - zonder gevaar voor eigen leven – aan een ander die in acuut levensgevaar verkeert, begaat een overtreding. Als het slachtoffer overlijdt, kan de betrokken aanwezige voor de rechter worden gedaagd. Hulpverleners zullen niet snel met een dergelijke aansprakelijkheid te maken krijgen omdat zij juist een opleiding hebben gevolgd om hulp te kunnen verlenen. Voor degenen die niet over kennis en vaardigheden voor het verlenen van eerste hulp beschikken ligt dit anders. Vaak wordt gedacht dat van mensen zonder kennis van zaken geen actie behoeft te worden verwacht. In hetzelfde artikel wordt ook gesteld dat het nalaten te zorgen voor hulp eveneens strafbaar is. Van mensen zonder opleiding eerste hulp wordt verwacht dat zij in het onderhavige geval maatregelen nemen die ertoe leiden dat de hulpverlening op gang komt. Van een ondernemer kan in dit verband worden verwacht dat hij zorg draagt voor de aanwezigheid van adequate hulp voor het geval er onverhoopt een ongeluk mocht ontstaan.

Artikel 255 van het Wetboek van Strafrecht
Dit artikel zegt dat je een slachtoffer dat aan jouw zorg is toevertrouwd, niet alleen mag laten. Doe je dit wel, dan is er sprake van een misdrijf waarop maximaal twee jaar gevangenisstraf staat. Het even naar een telefoon lopen om te kunnen alarmeren wordt natuurlijk niet onder alleen laten verstaan. Dit is onderdeel van het hulpverleningsprotocol