Heeft er al eens een advocaat met succes een beroep gedaan op het gebrek aan bewijs dat de vrije wil bestaat ?

Een goeie advocaat haalt alles uit de kast, en als hij ook maar ergens een gaatje ziet, om hierover te beginnen, dat zal hij dat zeker doen. Maar tegelijkertijd zal hij willen dat hij serieus wordt genomen.

Met een verhaal over psychologisch onderzoek over de "vrije wil" maakt hij geen schijn van kans, omdat de wet uitgaat van de verantwoordelijkheid van mensen. Daar kan alleen vanaf geweken worden, als het gaat over de
toerekeningsvatbaarheid van zijn client.

Een advocaat kan dus alleen proberen aan te tonen (evt. met behulp van een psychiatrisch rapport) dat iemand niet toerekeningsvatbaar was, en er dus verzachtende omstandigheden zijn.

In onderstaand artikel is te lezen, dat er veel stromingen in de psychologie zijn, en dat men het onderzoek naar "vrije wil" ook vermijdt. Dat zijn al 2 redenen, dat een rechter absoluut niet onder de indruk zal zijn, van een advocaat die hierover begint.

Het zal dus nog heel lang duren, voor een advocaat zo'n pleidooi zal gaan houden. Want eerst zal er in de psychologische wetenschap enige overeenstemming moeten zijn, over de waarde van zo'n onderzoek naar de "vrije wil". En dan is het nog maar afwachten of dat onderzoek uitwijst, dat (een beetje kort door de bocht) mensen met een gelukkige opvoeding, niet verslaafd, goed in hun vel, en zonder psychiatrische problemen, soms dingen doen, die ze absoluut niet willen, of wilden doen.

Hier is veel meer te lezen:
http://www.ziedaar.nl/article.php?id=193