Waarom mag een slachtoffer in een art 12 Sv procedure geen kopie hebben van documenten die over zijn/haar zaak gaan? Zie uitleg...
Situatie:
Je wordt aangereden, je bent slachtoffer omdat de persoon die je aangereden heeft niet in zijn spiegel gekeken heeft. En nee, geen enkel excuus.
Normaal gesproken hoor je niets meer van dit soort zaken, maar in dit geval vraag je aan het Openbaar Ministerie om op de hoogte te worden gehouden van de straf die de dader krijgt.
Antwoord: 181 euro. Iemand een sleutelbeenbreuk bezorgen is blijkbaar hetzelfde waard als 'niet voorsorteren waar het moet', qua boete dan.
Dus: een art 12 Sv procedure. Je vraagt aan de rechter in een Gerechtshof om de straf te herzien.
Als voorbereiding op de zaak mag je het dossier inzien, maar er wordt bij vermeld dat je niets van dat alles mag kopiëren? Wel mag je aantekeningen maken?
Mijn vraag: wat zou hier de gedachte achter zijn?
Het is actueel om slachtoffers steeds meer inspraak te laten hebben in het strafproces, bijv de ouders van de misbruikte minderjarige kinderen door Robert M, de hoofdverdachte in de Amsterdamse zedenzaak.
Het rechtssysteem gaat uit van 'equality of arms', de verdachte en het Openbaar Ministerie (verdedigt de belangen van het slachtoffer, in dit geval in ieder geval) moeten allebei gelijke kansen hebben om de waarheid boven tafel te krijgen. En toegang tot alle dossiers, zodat de zaak goed voorbereid kan worden.
Maar waarom zou het slachtoffer dan in deze procedure pas een minuut of 15 voor de behandeling van de zaak deze mogen bekijken en niet eens kopiëren voor zichzelf??
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.