Is de balans in ons huidig rechtsysteem tussen dader en daadgericht wel rechtvaardig en effectief om de doelen te bereiken?

Zorg je ervoor dat het verslag uiteindelijk in goed Nederlands wordt geschreven?
Enkele puntjes, ik hoop dat je hier wat aan hebt.

- recht is iets heel anders dan rechtvaardigheid. Recht vind je bijvoorbeeld in de wet. Het is opgeschreven, nadat er over onderhandeld is in de Kamer. Rechtvaardigheid is meer een gevoel. In een rechtszaak kun je geen aanspraak maken op rechtvaardigheid, hoe goed je dat ook weet te onderbouwen; alleen het recht telt.

- je hebt het blijkbaar over strafrecht. Dat is een bepaalde hoek in het recht;

- het strafrecht is gebaseerd op 'het sociale contract'. Daarbij neemt de staat de het over van het slachtoffer. Die hoeft dus niet zelf over vergelding te denken. Het voordeel is, dat er zo geen vetes ontstaan.

- het strafrecht bestaat om verschillende redenen:
vergelding, voorkoming, afschrikking
Daarbij gaat men echter ervan uit dat ieder mens leert van zijn fouten. Dit uitgangspunt is echter onjuist, omdat ernstig gestoorde mensen dat niet kunnen. Dit wordt lang niet altijd opgemerkt door de rechter.

- het recht is geen wetenschap in de zin van empirische wetenschap. Waarheidsvinding is daarom niet van belang. Het gaat alleen maar om de uitspraak van de rechter.
Bij de empirische wetenschap staat het ieder vrij een uitspraak te toetsen aan de werkelijkheid. In het recht niet; daar staat alleen het hoger beroep open.

- het recht kan ingezet worden als een middel om een doel te bereiken. Zelf is het recht 'plat': er is geen abstractieniveau; recht bestaat uit een eindeloze stroom casuïstiek. Daarom zal het recht zelf niet leren van gemaakte fouten.

Naar mijn idee is er sprake van een tendens in het recht, om meer naar de werkelijkheid te kijken. Maar dit gaat heel langzaam.