Maken ouders die een kind dwingen naar de kerk te gaan inbreuk op het grondrecht van vrijheid van godsdienst?

Ouders dwingen hun kinderen niet een godsdienst te belijden, ze nemen hen mee naar de samenkomsten en leren hen dingen die voor hun godsdienst belangrijk zijn. Ouders mogen zulke dingen voor hun kind beslissen, maar in de tienertijd zal er geleidelijk aan verantwoordelijkheid voor deze dingen bij de kinderen zelf gelegd moeten worden. Van gewetensdwang mag nooit sprake zijn.

Je moet dit soort dingen niet op de spits drijven. Je gaat toch ook niet over integriteit van het lichaam en zo praten als ouders hun kinderen laten inenten.

Godsdienst is een levensovertuiging, ouders leren hun kinderen die Godsdienst omdat dat bij hun leven past/hoort. Eigenlijk net als eten met mes en vork, het is 'normaal' in hun leven. Totdat je als tiener het er niet mee eens bent en wil je met stokjes gaan eten dan kan dat..

Wellicht is Godsdienst gevoeliger, maar het heeft zeker nut, net als het leren dat je respect moet hebben voor gezagsdragers, hoewel kinderen het er niet altijd mee eens zullen zijn.

Als jij er van overtuigt bent dat God bestaat en er een beter leven is na dit leven.
Zou jij dat dan je kinderen ook gunnen?

Godsdienst is niet wettelijk bepaald zoals leerplicht. Ik vind het niet van deze tijd. Al zullen deze ouders waarschijnlijk hun geloof boven de wet stellen met de overtuiging dat het om de verlossing van hun kind gaat.

Een vraag met een andere vraag beantwoorden is altijd een beetje flauw. Ik doe het voor één keer wel ;-)

Ken jij vegetariers die hun kind van 3, gehaktballetjes voeren?
Ken jij nudisten die hun kind een zwembroekje aandoen op het strand?
Ken jij atheisten die hun kind leren dat geloof in God belangrijk is?

En om het nog wat moeilijker te maken: mogen ouders hun dochter van 15 stimuleren om in haar uppie de wereld rond te gaan zeilen? Of moeten ze het verbieden? Of haar vrijlaten?

Ouders mogen hun kinderen opvoeden volgens hun eigen opvattingen. En misschien is dat maar heel goed ook. Want stel je eens voor dat de overheid zou gaan bepalen wat goed en slecht is voor een kind. Dat wordt dan een soort staatsopvoeding, of in ieder geval dat de staat gaat bepalen wat goed is en niet.

Er zijn grondrechten, we hebben vrijheid van godsdienst, maar ook vrijheid van opvoeding. Binnen de wet, zijn ouders vrij om hun kinderen mee te geven wat zij belangrijk achten. Zodra ouders kinderen gaan verwaarlozen, zich niet houden aan de leerplicht, hun kinderen mishandelen etc. dan wordt er ingegrepen.
En als we er niet meer uitkomen, zoals met het "zeilmeisje", dan bepaalt de rechter wat er gebeurt.

Zolang er vrijheid van godsdienst is en recht op welke overtuiging dan ook, zijn ouders vrij in de manier van het opvoeden van hun kinderen.

Tot zover de theorie, en nu de praktijk. Vanwege een weddenschap in de zomer in Nunspeet in een zwarte kouzen kerk geweest. Idd veel puber jongens en meiden, welke met een stevige disco kater naast hun ouders zaten. Geen dwang om mee te gaan, maar thuisblijven was duidelijk uitgesloten.

Zie de vele jongeren op EO jongeren dagen en de grote groep SGP/CU jongeren en dat de betreffende partijen bij verkiezingen nooit groter worden

Conclusie, zodra ze zelfstandig zijn verlaten veel christelijke jongeren de kerk, ofwel ze zijn er onder 'dwang' naar toe gestuurd.

Kinderen zijn te vergelijken met onbeschreven blanco bladen.
Wanneer ouders daar niet op schrijven ,zullen anderen daar op schrijven.

Ouders hebben het recht ,en bijbels gezien ,de plicht ,om daar op te schrijven.

Ik geloof niet dat een kind van 2 jaar al een hele vrije keuze heeft om te bepalen of ze wel of niet gelovig wil zijn. Een kind van 2 jaar houdt zich nog niet met dit soort onderwerpen bezig. Die loopt eerder, en veel liever, de ouders achterna.

Volgens mij is dat sterk afhankelijk van de leeftijd en de geestelijke rijpheid van het kind. Ik zou geneigd zijn vanaf een jaar of veertien de vrijheid van godsdienst te laten prevaleren. Of dit ooit tot een proces heeft geleid weet ik niet, en dus weet ik ook niet wat de rechter zou oordelen.

Ik denk dat het juiste antwoord nee is. Ouders zijn wettelijk verantwoordelijk voor het opvoeden van hun kind binnen bepaalde kaders. In de meeste landen is het zo dat met het meenemen van die koters naar een kerk geen wet wordt overtreden.

De rechten van het kind spreken niet over vrijheid van godsdienst voor kinderen. Dus ook dat recht wordt niet geschonden.

Tot ze 18 zijn natuurlijk...

Door hun kinderen mee naar een kerk te slepen en ze daar allerlei sprookjes bij te brengen, is jammer genoeg niet tegen de Grondwet.
Dat komt omdat de Grondwet destijds door v.n. gelovigen is gemaakt. Godsdienstvrijheid bestaat niet in Nederland in de ruimste zin van het woord.
Vrijheid betekent o.a. dat je bij je volle verstand je eigen beslissingen kunt maken. Daartoe ben je niet meer in staat als je gehersenspoeld bent. Indrukken opgedaan op jonge leeftijd wis je nooit meer uit.
Verder is er geen sprake van prevaleren, daar de ouders deze afweging niet met een blanke geest kunnen maken. Ook zij zijn destijds geindoctrineerd. Alleen de heel sterken onder ons zien kans daar later onder uit te komen.

Het zou fantastisch zijn dat de Grondwet op dit punt werd aangepast, maar dat zal in een calvinistisch nederland wel nooit gebeuren.
Wel zou het een mogelijke redding van de wereld kunnen zijn als dit wel gebeurde, daar er veel minder ellende zou worden aangericht.

Het ouderlijk gezag gaat tot een bepaalde leeftijd, vind ik. Bijv. mijn ouders zijn gescheiden en dan mag ik bepalen bij wie ik wil wonen(iedereen van 12 jaar of ouder;)). Dus ik denk dat je ouders je wel kunnen dwingen, tot een bepaalde leeftijd maar daarna(bijv. tot 10 of 12 jaar) niet meer. Ze kunnen het wel willen maar je hebt ook een eigen mening

De vraag is duidelijk, die gaat over dwingen!
Ik ben er een goede atheist door geworden.

Het ouderlijk gezag prevaleert in deze.
Wel beschouw ik het als onverstandig om kinderen die echt niet willen, niet te dwingen, Dat wekt aversie op en helpt het kind zeker niet om een eigen geloof te ontwikkelen.
Je mag mag je een kind stimuleren mee naar de kerk te gaan en tot een jaar of 12-14 dat als gewoonte aan te leren. Wil het kind echt niet onderzoek dan waarom (niet)
Ik heb veel schade zien ontstaan bij kinderen die gedwongen werden naar een kerk te gaan.
Helaas wordt het geloof (sleven) wel eens teveel met een kerk in verband gebracht.
Om een basiskennis op te doen is een kerkgang nuttig,
vooral de zondagschool doet het vaak heel goed bij kinderen.
De kerkgang hoort bij gelovige ouders bij de opvoeding en vrijheid van Godsdienst kun je pas toepassen als een kind ervaring daarin heeft opgedaan.
Het ouderlijk gezag van kinderen gaat overigens, zeker tot het 12e jaar heel ver. Daar moeten ouders wel verstandig en met respect voor het kind mee omgaan. Als je echter vrijheid van Godsdienst toe wilt kunnen passen, moet een kind eerst een besef opbouwen, hert is de taak van de ouders daar invulling in te geven, pas daarna is een kind (inmiddels puber) daar toe in staat.
Let er wel op dat als een kind weerzin heeft tegen kerkgang, catechisatie ed. of er andere factoren dan geloof een rol spelen!

Toegevoegd na 8 uur:
In de derde zin van boven het ik per ongeluk het woordje niet gebruikt waardoor een dubbele ontkenning ontstaat.
Ik bedoelde dus dat ouders kinderen niet moeten dwingen ter kerke te gaan , als ze beslist niet willen.
Het is dan wel belangrijk , de oorzaak daarvan te zoeken.
Niet zelden is het angst of de confrontatie met soms stille, zwijgzame mensen die voor een kind onvriendelijk kunnen ogen.
Als uitgelegd wordt dat deze menen niet boos zijn maar nadenken over het gebeuren, kan dat al een heleboel helpen.
Soms kom ik in kerken die zo overdonderend zijn dat ik mij voor kan stellen dat dat bij kinderen angst opwekt.
Als kind vond ik de uitbeelding van de kruisiging in staties
(scene's) op de muur van de kerk zeer aangrijpend.
dit soort angsten kunnen echter goed weggenomen worden. Door de katholieke origine ben ik grootgebracht met best heftige beelden en verbeeldingen die nog steeds op mijn netvlies staan gebrand.

Het voordeel van de zondagschool is dat de kinderen op voor hen begrijpbare wijze dingen worden verteld.

Nee, want: "... Men moet Gode meer gehoorzaam zijn, dan den mensen." (Hand 5:29)

Dat wil zeggen dat de wet/mens nooit een belemmering zou mogen zijn om naar de kerk te gaan.

Daar komt bij dat een kind zijn/haar ouders gehoorzaam moet zijn (ouderlijk gezag).

Maar als het ouderlijk gezag dus tegen Gods wil ingaat dan heeft het kind het recht om tegen de wil van het ouderlijk gezag in te gaan.

Voor ik daadwerkelijk een antwoord geef wil ik voorop stellen dat ouders bij het uitoefenen van hun ouderlijk gezag in alle omstandigheden rekening zouden moeten houden met de belangen en het welzijn van hun kinderen.
Het is echter zo dat mensen grotendeels de ervaringen van hun eigen opvoeding meenemen, en die ervaringen toepassen in de manier van opvoeden van hun kinderen.
Dit gezegd hebbende, en kijkend naar de vraag, vraag ik me af in welk opzicht een kind van pak 'm beet 4 jaar enig besef heeft van het recht op godsdienst vrijheid.... zoals een ouder de school kiest waar het kind naar toe gaat, zo kiest hij ook de godsdienst die al dan niet een rol gaat spelen in het leven van het kind. dan kun je aan de ene kant dus zeggen dat het ouderlijk gezag prevaleert, aan de andere kant is het zo dat jonge kinderen deze keuzes gewoon nog niet kunnen maken. het recht van godsdienstvrijheid is dus gewoon nog niet van toepassing...
Blijft staan het idee dat de toekomstige vrijheid van godsdienst belemmert word door de keuze van de ouders... tja, op een bepaalde manier word het kind toch een gedachtegang opgelegd voordat ze hier zelfstandig over na gaan denken... maar eigenlijk is dat dus het doel van opvoeden... kinderen normen en waarden bij brengen voor ze "verkeerde" normen en waarden leren van een ander... dus maak je als ouder een keuze.. ook in die zin prevaleert het ouderlijk gezag...
of deze ouders de juiste keus maken laat ik in het midden, dat is ten eerste niet de vraag, en ten tweede ieders persoonlijke overtuiging.
In een ideale situatie laat je kinderen zelf ontdekken wat ze willen geloven... maar toch zal iedere ouder altijd proberen zijn kinderen te sturen in de richting die ze als juist zien, (uitzonderingen daargelaten!)...

Nee. Ieder ander die je dwingt wel natuurlijk (schooldirecteur of je partner ofzo).

Voor ouders geldt dat niet. Ik hoop dat dit ook zo blijft.
Je ouders nemen een bijzondere plaats in, in je leven. Ze voeden je op vanuit hun levensovertuiging en geven je op die manier waarden, normen en vormen mee. Dat kunnen ze ook niet anders (overtuiging namelijk).

Als het kind komt op de leeftijd van 'kennis van goed en kwaad' gaat het keuzen maken. Meestal ergens tussen 14 en 18 jaar maar sommigen doen er hun hele leven over.

Dan gaat een kind dwang onderscheiden van normale patronen en dat kan voor elk kind anders zijn. Je ziet binnen gezinnen vaak grote verschillen - dat zegt meestal niets over de opvoedingsstijl van de ouders. Dus hoe zou je dat objectief moeten maken?

Ieder kind heeft daar een eigen weg in te gaan. Soms loopt dat gesmeerd en soms dus niet. Soms keert het in je voordeel en soms dus helemaal niet en daar heb je het dan mee te doen. Dit is essentieel in je ontwikkeling.

Vergeet ook niet dat het voor ouders die handelen vanuit hun overtuiging, catastrofaal is als hun kind een totaal andere weg kiest. De pijn zit aan twee kanten.

Hoe zou je dat wettelijk willen regelen?

Nee dit doen ze niet. Voor mijn ouders was met het hele gezin naar de kerk een stukje opvoeding, je kind het geloof in God meegeven, en ondanks dat ik er totaal geen zin in had moest ik toch elke keer mee. Het resultaat is dat ik nog steeds gelovig ben, maar alleen met kerstmis en pasen in de kerk te vinden ben, verder ben ik wel -vrijwillig- lid van een kerkvereniging. Het hoort gewoon bij ons gezin.

Maar dit is geen "inbreuk op het grondrecht van vrijheid van godsdienst" maar gewoon een stukje opvoeding in wat je ouders normaal vinden. Het zou alleen tegen het grondrecht zijn als ik me bijv. tot de islam zou willen bekeren of een overtuigde atheïst zou zijn, maar per se meer zou moeten naar de kerk.

Zeker. Waarom zou je immers een kind DWINGEN om naar de kerk te gaan?
Kijk, zolang een kind het leuk, interessant of spannend vindt om mee te gaan naar de kerk, is dat voor desbetreffende (gelovige) ouders mooi meegenomen.
Zodra een kind er echter geen zin meer in heeft c.q het nut er niet (meer) van inziet, maken de ouders onheroepelijk inbreuk op de vrijheid van het kind door het te dwingen mee te gaan naar de kerk.

Ik ken vanuit mijn werk veel kinderen die dagelijks tot moskeebezoek worden gedwongen en geloof me, hier zijn echt diep ongelukkige kinderen bij.
Ook ken ik enkele Jehova kinderen, dieelke dag weer opnieuw als een berg opzien tegen de fratsen waar ze 'savonds mee geconfronteerd gaan worden.

Ouders mogen nooit hun kind dwingen tot hobby's die zij zelf toevallig ambieren!
Dat moeder van de tennisclub is, wil nog niet zeggen dat dochterlief het ook leuk vindt om elke godgandse zaterdag met een racket in de handen te staan!

Kortom: Laat een kind in zijn of haar waarde!
Als je kind er rijp voor is, vertel het dan over religie en godsdiensten, spriritualiteit en denkwijzen.
Is je kind nieuwsgierig naar de kerk, neem hem of haar dan gerust een keer mee.
Maar dwang? Dat nooit!

ouders hebben het recht en de plicht om hun kinderen naar eer en geweten als goede ouders op te voeden. Als zij menen dat hun kinderen een geloof moeten praktiseren dan kunnen zij deze naar de mis sturen. Dat is nu eenmaal de vrijheid van godsdienst. Ze hebben dit recht tot hun kinderen meerderjarig zijn. Al betaamt het vanzelfsprekend dat men met adolescenten daarrond in discussie gaat die tot een onderhandelde afspraak leidt.