Waarom vindt men in het algemeen eigen scheten niet vies, en dan van vreemden wél?

Ik hou wel mijn adem in. Maar ik ga minder snel kokhalsen als de lucht van 'n ander.

Het is denk ik toch een vertrouwde (vieze) lucht. Ik weet het anders ook niet.

Wel eens na korte tijd terug gelopen in een ruimte waar je je eigen gassen hebt achtergelaten? Daar kun je goed misselijk van worden. Dus dat klopt niet helemaal.

We kennen al ons hele leven dit luchtje, het is dus bekend.

Toegevoegd na 1 minuut:
Er komt wat je verwacht.

Het is de wereld op zijn dubbelst als jij en je vriendje in een theaterzaaltje de enige twee zijn, in een negentigkoppig publiek, die hun vinger opsteken als de comedian vraagt wie zijn eigen scheten lekker vindt ruiken, omdat je nauwelijks kunt geloven dat alle andere mensen hun eigen scheten vinden stinken, en omdat iedereen naar je kijkt en daarbij vermoedelijk ook iets denkt – en dan ga je je dus afvragen wát ze denken, bovendien zit er diep van binnen een gevoel van trots dat je een arm omhoog hebt gestoken in een theaterzaal én dat je ervoor bent uitgekomen dat je je eigen scheten lekker vindt ruiken, en niet te vergeten het gevoel van saamhorigheid met je vriendje, want hee, het is dus mooi wel jullie tweetjes tegen de rest van de wereld, maar toch ook een glimpje schaamte, omdat het kennelijk not done is om in het openbaar toe te geven dat je je eigen scheten lekker vindt ruiken, en dat je dan dus thuiskomt en in bed ligt en je hoofd onder de deken steekt en zegt: zouden andere mensen dat dan nooit doen, onder de deken hun eigen scheet ruiken?

Nou ik sta soms verbaasd van mijn eigen lucht en vindt die ook niet altijd prettig maar die van een ander hoef ik ook niet in mijn neusgaten te krijgen.

Je bent vertrouwd met je eigen geuren - daar ben je aan gewend. Verder is het zo dat je de geur die veroorzaakt wordt door het eten van bepaald voedsel zellf niet ruikt. Ter vergelijk. Als je knoflook gegeten hebt, ruiken anderen dat en jijzelf niet. Hebben anderen ook knoflook gegeten, dan ruiken ze dat ook niet meer. Jouw geur komt dan overeen met die van hun zelf, waar ze aan zijn gewend.

Je eigen scheten kan je een beetje sturen, meestal voel je ze aankomen en kan je je als het ware voorbereiden.
Het is iets psychologisch: Omdat het iets 'van jezelf' is (althans, zo ervaar je dat) vind je het minder vies.

Dan kan je nog behoorlijk schrikken hoor, maar dan loop je even weg.

Terwijl de lucht van anderen je flink kan overvallen.
En iets wat je overvalt, dat vinden wij niet prettig, he?

er is blijkbaar ook een verband tussen het geluid die de scheet maakt en het stankniveau. een scheet die geen geluid maakt, heeft een zeer hoog stankniveau ( de zogenaamde "stille killers" ). terwijl een scheet die een enorm geluid maakt, een relatief laag stankniveau heeft ( effect wordt ook "klapperbillen" of "spetterpoep" genoemd ) .

"Wat de boer niet kend.....
Welnu, (ga er even voor zitten zou ik zeggen)
in het begin raak je langzaam maar zeker vertrouwd met het door jouw oh zo bekende, warme opstijgende en zeer welriekende huiskamer geurtje!
Vies? Welnee! Het is immers jouw ding. Jazelfs je trots!
Tja, wat die ander betreft. Zucht, vindt je het gek dat 'ie zo stinkt? Moet je kijken wat 'ie allemaal op 'n dag voor rootzooi naar binnen douwt. Zucht, teckels

Toegevoegd na 5 minuten:
Herstel, niet kent! Grrrr @"%* telf.

Dat heeft te maken met nestgeur. De geur van het eigen nest is iedereen vertrouwd.

Scheten laten lucht op, daarom zijn je eigen scheten lekker. De geur is van jou, dus ook nogeens geen probleem.

Schijnt niet altijd waar te zijn.
Ik heb zelfs gehoord dat sommige hem over hun longen nemen :-)