Waarom zeggen mensen soms ook "jongen" tegen een volwassen man?

Ik ken de oorsprong niet en kan ik ook niet terugvinden, maar ik ken twee vormen:
" Wat zit je nou te zwetsen jonge!"
Of die van: "Kom maar hier, jongen"
De eerste is spreektaal en vergelijkbaar met gast, vent, gozer, kerel. Wordt vooral onder vrienden gebruikt en vooral vriendschappelijk. De tweede komt van moeders die ondanks dat hun 'jongen' al volwassen is, ze hem toch blijven aanspreken met 'jongen'. Mijn oma deed dat ook bij mijn vader. Ook dat is in mijn ogen lief bedoeld.
Ik ben wel met je eens dat het niet beleefd is en ik ken het ook niet in de vorm dat je het tegen een onbekende zegt, maar onderling in de familie of vriendenkring.

Waarschijnlijk zijn het mannen die zich nog jongensachtig gedragen of er jong uitzien, die zo genoemd worden.
Mannen worden nooit volwassen zeggen ze vaak zelf om daarmee aan te geven dat ze zich nog als een jongen voelen, met al die streken die erbij horen. " Ik ben nog een jonge God" zeggen ze en strekken hun lichaam om hun beste kant te laten zien. Laten hun spierballen rollen en stralen (vooral als ze er moeite voor doen en weten dat ze er nog goed uit zien).
Dit zijn meestal ook mannen die er totaal geen probleem mee hebben als men ze 'jongen' noemt en ook onderling spreken ze elkaar vaak zo aan. Zo van; "Ouwe jongens, krentenbrood" een uitdrukking die aangeeft dat het makkers zijn die elkaar kennen.
Ook zullen oudere mannen een jongere man ook vaak 'jongen' noemen, ook al is die jongere 60 jaar oud. vaak om aan te geven dat zij ouder en wijzer zijn. (Ook al scheelt het maar 1-2 jaar).
Mannen blijven vaak toch macho's en weten het vaak beter, om dat aan te geven noemt men de ander dan 'jongen' op een denigrerende manier.
Het is echter niet altijd denigrerend bedoeld want vaak is het onder vrienden gewoon om elkaar 'jongen' te noemen;
"Ach jongen, kop op....".

Over het algemeen zal een onbekende meer afstand bewaren en gewoon 'meneer' zeggen, als hij tenminste 'opgevoed' is en geen 'popie Jopie' figuur.

Het zal niet veel voorkomen dat een vrouw een onbekende man, die duidelijk geen 'jongensuitstraling' heeft ook zo noemt of aanspreekt. Dat gebeurt pas later als ze elkaar beter kennen. Hij kan haar dan ook liefhebbend 'meisje 'noemen al is ze 80.

Persoonlijk zou ik het niet direct onbeleefd of zelfs denigrerend voelen als ik man zou zijn. Het ligt eraan wie het zegt en in welke context het bedoelt wordt.
Als vrouw van tegen de 60 heb ik er ook geen probleem mee als men 'meisje 'zegt. Het geeft toch een jong gevoel
als het niet kleinerend bedoeld wordt. dan ziet de zaak er natuurlijk anders uit! (^0^)

Min of meer officieel is een jongen van 17 een jongen, en een jongen van 19 een man. Let er maar eens op in de krant of journaal. Bij een overval op een winkel gaat het over jongens (als verdachten of daders) als ze jonger zijn dan 18 jaar. Zijn ze ouder dan zijn het mannen. Zelfde geldt voor b.v. gewonden bij een ongeluk.

Iemand met "jongen" aanspreken, kan, zoals je stelt, onbeleefd of denigrerend zijn, maar dat hoeft helemaal niet.

Als de groenteman tegen een medewerker zegt: "help jij die jongen even" en het betreft een ouder iemand van b.v. 50 jaar, dan kun je dat als onbeleefd opvatten, zeker als de groenteman een stuk jonger is en de klant helemaal niet kent.

Maar als iemand van 60 jaar vertelt over zijn broer van 62 jaar, en zegt: "het is een prima jongen" is dat heel normaal. Want die broers blijven jongens voorelkaar. Dat is altijd al zo geweest, en zal niet veranderen. Zelfs al worden ze allebei 90.

Het gaat hier dus niet echt om hoe oud iemand is, om met "jongen" te worden aangesproken, maar om het verschil in leeftijd tussen degene die het over "jongen" heeft, en over wie het gaat. En vooral de onderlinge verhouding tussen die 2. D.w.z. of ze elkaar goed, en al lang kennen.

Zelfde geldt voor vrouwen: als een 75-jarige mevrouw het over haar vriendin heeft die ook ongeveer zo oud is, en zegt: "je bent een prima meid!", dan is er niets aan de hand. Maar wordt dat door een 20-jarige vrouw gezegd over een 75 jarige mevrouw, dan is dat op zijn minst een tikkeltje vreemd. Het woord "meid" kan hier dus flink onbeleefd klinken, maar tegelijkertijd ook buitengewoon hartelijk.

Over het algemeen kun je stellen, dat hoe kleiner het leeftijdsverschil, en hoe beter je iemand kent, hoe meer je je kunt veroorloven in je taalgebruik, en hoe minder je op je woorden hoeft te letten. ;-)