Hoe kan je onderzoeken of het nieuws sensationeler is in landen met concurrentie dan in landen zonder concurrentie?

Om dat echt te onderzoeken is heel lastig, omdat het woord "sensationeel" door iedereen anders ingevuld kan worden, en dus niet objectief te bepalen valt.

Maar er valt, met enig voorstellingsvermogen wel iets over te zeggen. Stel dat we in Nederland alleen een publieke omroep zouden hebben, en maar 2 kwaliteitskranten (b.v. NRC en Trouw) dan zouden die omroep, en die kranten minder snel geneigd zijn, om te berichten over sensationele nieuwtjes.

Ieder mens heeft een bepaalde drang naar sensatie. (bijna iedereen gaat even kijken bij een relletje, of een grote brand in een gebouw) Maar er is niet zo'n dringende noodzaak om die drang naar sensatie altijd maar weer te bevredigen. M.a.w. je mist niks, als je het niet ziet of weet.

Omdat het commerciele omroepen en kranten voornamelijk om het aantal lezers en kijkers te doen is (lees: het geld!) brengen zij veel nieuws dat de elementaire behoefte van mensen aan sensatie bevredigt. Dan gaan kwaliteitskranten en publieke omroepen daar ook aan meedoen, omdat zij anders kijkers en lezers verliezen.

Daarom lees je nu ook in de NRC, en hoor je ook in het NOS-journaal nieuws over nieuwe jurkjes van Prinses Maxima, misdaadverslaggeving, en b.v. een nieuwe vriendin van staatssecretaris Henk Bleker.

Het nieuws in landen met concurrentie in berichtgeving, zal dus waarschijnlijk sensationeler zijn, dan in landen met een eenzijdige pers.