hoe kan het dat mensen zich dingen soms anders herinneren dan ze werkelijk zijn gebeurd?

Omdat iedere waarneming, en de daaraan gekoppelde associaties en op te slane herinneringen puur individu-gebonden is. Geen twee mensen zullen iets hetzelfde zien, beleven, opslaan, of weergeven vanuit hun herinnering.

Iedereen heeft zijn eigen waarheid.

Een ervaring voor de 1 kan een heel andere ervaring zijn voor de ander.

Ik kende een volwassen persoon die regelmatig klaagde over het feit dat zijn vader nooit bij hem kwam kijken als hij voetbalde toen hij nog klein was. Dat zit hem tot de dag van vandaag nog steeds hoog.
Zijn vader daarentegen kan zich daar helemaal niet in vinden, hij kwam altijd wanneer hij niet hoefde te werken. Hij had een heel drukke baan maar kwam minstens 1 keer in de maand kijken.
Zo zie ja maar weer dat ieder zijn eigen interpretatie heeft.
Zijn vader kwam helemaal niet nooit, hij kwam elke maand.

herinneringen zijn in onze hersenen niet netjes en compleet opgeborgen in geclassificeerde dozen, die keurig gerubriceerd in laden en kasten zijn weggestopt.
herinneren gebeurt via associaties: je herinnert je een detail en associaties aan dat detail komen dan ook mee naar boven. dat hoeven dan niet altijd associaties te zijn, die ook met die betreffende gebeurtenis of dat feit te maken hebben.
dat maakt, dat "verkeerde"associaties deel gaan uit maken van de herinnering, die je probeert op te roepen. een voorbeeld:
je probeert je een voetbalwedstrijd te herinneren, waar je samen met een vriend naar toe bent geweest om te kijken. het is de vriend, waar je in die periode van je leven ook vaak mee ging stappen.
tien tegen één, dat bij het ophalen van die herinnering dan ook beelden naar voren komen van heftige en feestelijke avonden, waar je samen met die vriend van hebt genoten.
daarmee loop je dan het risico, dat je brein die 2 (of misschien nog wel meer) beelden door elkaar haspelt en verweeft tot een bezoek aan de voetbalwedstrijd, waarbij het geestrijk voch rijkelijk vloeide.
voila, een gekleurde en daarmee onjuiste herinnering is geboren.

Mensen kijken heel selectief. Onderzoekers hebben dit ooit getest door mensen naar een fragment van een voetbalwedstrijd te laten kijken en onderwijl moeten ze iets in de gaten houden. Alle deelnemers kijken aandachtig naar het fragment maar bijna niemand merkt op dat er op een gegeven moment een aap op de achtergrond door het beeld loopt.
Kan helaas de test niet vinden.

beginnende dementie zou ik aan denken
ik vroeg de man
""moet u nog eten""?
ik kreeg"" nee ""als antwoord terwijl alle borden leeg waren.
er was dus al ontbeten

Vraag jezelf eens af waarom je nu niet meer weet waarom je 'vraagd' schrijft en niet vraagt'' . Dit is geen vergissing of typefout meer. Het is overduidelijk een geheugen probleem. Maar er spelen ook andere oorzaken een rol bij jou vraag. Vaak spelen belangen een rol waarbij men sterk nijgt naar de meest gunstige situatie bezijden de waarheid ten einde bijvoorbeeld een straf of standje te ontlopen.

De waarheid wordt meestal mooier gebracht dan de werkelijkheid, zelfbehoud speelt heel vaak een rol (selectief geheugen). Indien hier in werkelijkheid geen sprake van is dan laat het geheugen je gewoon in de steek. Je kunt jezelf hier eens op testen door vergelijkbare situaties uit het verleden terug te halen en nog eens te bezien hoe je hier mee bent omgegaan. Het juiste antwoord vind je soms terug door eens heel eerlijk naar jezelf te kijken, jezelf een spiegel voorhouden. Op zich al moeilijk want eerlijk zijn naar jezelf is al een kunst op zich.

Het uiteindelijke antwoord op jou vraag zal zijn dat je geheugen je al snel in de steek laat en het heel moeilijk is een zojuist beleefde situatie tot in detail naar werkelijkheid onder woorden te brengen. Zo zijn onze beperkingen en daar moeten we het mee doen.