Is de mens een kuddedier?

Ja. Biologen en anthropologen hebben het vastgesteld, en proefondervinderlijk, wij allemaal ook, de mens is een kuddedier.
Zelfs in de meeste populaire wandelgebieden vind je de mens verzameld bij de horecagelegenheid, en is het compleet rustig in het bos.

DE mens in het algemeen misschien, maar ik beslist niet!
Hoe drukker het ergens is, des te kleiner de kans dat je mij daar aantreft. Ik weet dat ik daar niet de enige in ben, maar je hebt gelijk dat vele mensen er kennelijk van houden om op een kluitje bij elkaar te staan. Ik krijg het er alleen maar benauwd van en wil dan weg.

De mens is geen solitair wezen, maar een sociaal. Erbij horen is van oudsher heel belangrijk. In je eentje kon je immers niet overleven, daar had je een leefgroep bij nodig. Hierdoor zit er diep in ons een mechanisme dat ervoor zorgt dat de mens zich aanpast aan de groep waar hij zich prettig bij voelt. Het groepsgedrag is aangeleerd, het erbij willen horen, dat zit erin.

De kuddegeest onder dieren is noodzakelijk en in die zin is kuddegeest natuurlijk. Die kuddegeest dient voor de instandhouding van de soort en betreft: eten, drinken, voortplanten. Afwijken van dit systeem kan niet, want dan komt het dier en/of de gehele kudde in gevaar. Zodra een dier buiten de kudde terecht komt, is het in gevaar: roofdieren loeren erop voor eigen eten, leven en voortplanten. De kuddegeest onder mensen is een overblijfsel uit de tijd dat wij nog apen waren. Was vroeger de basis het overleven van een groep, nu is die basis ver uitgebreid, vooral onder invloed van het verstand enerzijds en de overheersing door mannen anderzijds.

De kuddegeest onder mensen komt oorsprong-kelijk voort uit de kuddegeest onder dieren. Mensen willen ergens graag bijhoren. Maar het hoort niet bij volwassen mensen. Volwassen mensen zijn geen kuddedieren. Mensen willen graag ergens bijhoren, omdat ze graag afhankelijk willen zijn, omdat ze het prettig vinden om niet zelf dingen te hoeven regelen, uit te vinden of op te zetten. Ze hoeven niet na te denken: dat doen anderen voor hen. Bovendien voelen ze zich veilig in een groep gelijkgestemden, ook afhankelijken. Dan valt het niet op dat je zelf afhankelijk bent, integendeel: dat wordt toegejuicht, want dan wordt het doel van de groep nagestreefd en eventueel uitgebreid. Je bent geen bedreiging, maar een zegen voor de mensheid

Anders gezegd: jouw gezin is een kudde, de schoolsfeer, werkkring, hobbyclub, sportclub, cultuur, religie... Allemaal kuddes. Ook een gezin bestaat uit een heleboel kuddes, ook al bestaat het uit 4 personen: er zijn veel kuddes in een gezin.


De Kuddegeest is een overblijfsel uit de tijd dat wij nog apen waren. We zitten allemaal in allerhande kuddes, in allerhande soorten kuddes. Die zijn niet van nature, maar die hebben de mensen, voornamelijk de mannen van de mensen, zo ontwikkeld en dat gaat nog altijd door. Aan de andere kant komen er de laatste 30-tal jaren steeds meer mensen die zich er uit worstelen, vooral vrouwen.

Zo hoort elke mens bij verschillende kuddes, vaak zelfs meerdere tegelijk, die ook nog dikwijls door elkaar heen lopen. Elk met eigen doelen, idealen, normen en wetten. Elk dus met eigen groepsdwang!

Nee geen kudde dier maar door de interesses komen mensen bij elkaar en dan zou je zeggen dat wij kuddedieren zijn. Ik ben liever op rustige plekken te vinden dan op hele drukke. Een kudde gaat in zijn geheel ergens naar toe in de samen stelling zoals die is gevormd en trekken altijd samen op en er zijn geen afsplitsingen die een tijdje zich afzonderen om zich bij een andere groep dieren aan te sluiten. Een popgroep is dat een kleine kudde? Het is een groep met een doel muziek maken en als ze klaar zijn gaat ieder weer even zijn eigen weg. De bezoekers van een popconcert gaan naar die groep toe om te luisteren na afloop valt die groep helemaal uit elkaar en gaat iedereen weer naar zijn eigen stek toe.

Het is geen kwestie van kiezen tussen de 2. We zijn juist een kuddedier, omdat dat ons is aangeleerd. Sterker nog, ik denk juist dat we dat op dit moment proberen om weer af te leren.

Organismen klonteren samen met maar 1 doel (en nee, dat is geen gezelligheid ;-) ): overleven . In de evolutie bepaalde je groepssterkte je overlevingskansen. Alleen ben je zwak. Dit verschilde voor de mens niet. Door je als kuddedier te gedragen had je de meeste kans om nog een zomer mee te maken.
Nu we dat niet zo zeer meer nodig hebben, denk ik dat we dat langaamaan afleren. Kijk bijvoorbeeld maar naar de individualisering (die in ontwikkelde landen sterker is dan in onderontwikkelde landen). Dit getuigt ervan dat groepsvorming in ontwikkelde landen juist tegen je werkt (het remt af, omdat je afhankelijk bent van je zwakste schakel. Dit was juist eerst een overlevingsmechanisme). Mensen in ontwikkelde landen krijgen de neiging om zich te onderscheiden (zie Bourdieu), bijvoorbeeld omdat juist in die ontwikkelde landen voldaan wordt aan alle basisbehoeften (Maslow) Om zo niet meer met de grote massa mee te gaan.
Overigens verschilt de individuele/ collectieve aanpak per cultuur. Wij zijn voor Westerse begrippen nog een redelijk collectieve samenleving (zie Hofstede).

Als laatste denk ik trouwens ook dat het 'omdat er veel mensen heen gaan' niet voldoende verklaring biedt om ergens ook heen te gaan. Ik ga niet naar de bioscoop omdat er veel mensen heen gaan, maar omdat er een film draait die ik wil zien. Het feit dat er ergens veel mensen zijn, wil niet zeggen dat dat de verklaring is om het te bezoeken. Misschien zijn er juist zoveel mensen omdat die bezigheid zoveel mensen aanspreekt. Veel mensen willen nu eenmaal lekker weer en niet te ver reizen, dus gaan we maar met zijn allen naar Frankrijk. Niet omdat ik het zo gezellig vind dat er zoveel Nederlanders zijn. Die probeer ik juist altijd zoveel mogelijk te mijden ;-).

Absoluut wel, althans de meesten. Wij mensen volgen graag. We zwemmen graag met de stroom mee. Dat scheelt nadenken, het scheelt moeilijke beslissingen nemen: het scheelt verantwoordelijkheid nemen.
Maar héél weinigen zijn van nature anders ingesteld. Dat zijn de natuurlijke leiders. Zoals die in alle kuddes vooraan lopen en leiding geven.
Meestal zijn dat de oudere en sterkere exemplaren. Kunnen zowel mannetjes zijn als vrouwtjes. Dat laatste hangt overigens weer van de diersoort af.
Dit is overigens een biologische beschouwing.

Andere mensen misschien, maar tijdens mijn vakanties trek ik liever met een rugzakje de bergen in dan dat ik op overvolle campings vol met nederlanders ga staan.
Sterker nog, hoe minder landgenoten ik op mijn vakantie tegenkom, hoe liever het me is.

ik denk dat wij mensen geen kudde dieren zijn en wel omdat er verschi is tussen kudde dieren en roedel dieren een roedel verschild op verschillende redenen van een kudde'
binnen een roedel is sprake van verschilende rangen en kent en dier zijn plaats en zijn er geregeld conflkten over de plaats in de rangorde tussen indivuduen die zijn er in een kudde niet die kent allen een leider.
ik zou daarom eerder stellen dat wij roedel dieren zijn