Wat kunnen WIJ doen tegen racisme en discriminatie?

Als er in je wijk bijvoorbeeld gediscrimineerd word dan zou je een grote barbecue kunnen organiseren waarbij allerlei hapjes en mensen uit verschillende culturen samen komen uit de wijk, hierdoor leren de mensen elkaar kennen en respecteren.

(niet iedereen natuurlijk maar er zal zeker wederzijds respect zijn)

Wij niets, daarvoor hebben we politie. Met Pim Fortuyn ben ik van mening dat racisme en discriminatie tossen de oren zit, en niet strafbaar hoort te zijn.
Als iemand mij flikker wil noemen, hij of zij mag dat van mij. Zolang ik de paus maar gestoorde clown mag noemen of een imam rare soepjurk. Ik hoef geen hand van een orthodoxe moslim, ik zoen ook niet graag vreemden. Verder zal het mij een zorg zijn wat iemand is of waar iemand vandaan komt. iIn mijn buurt in Amsterdam leven de mensen goed samen, er wonen geen criminele marokkanen, maar verder alles wat er op de wereld geboren wordt. De politie moet optreden, bij bedreiging of geweld, want dat kan niet worden toegestaan, en als Nederland besluit om herhalende straatterroristen het land uit te zetten, dan moet dat maar, maar beter is gewoon standaard 4 jaar werkkamp (minimum straf, zonder pro deo advocaat), voor iedereen

gewoon jezelf blijven mischien?
leven en laten leven.

vreemd, ik heb er in mijn normale leven eigenlijk niks mee te maken. en toch sta ik met beide benen op de grond en leef ik bepaald niet als een kluizenaar.
mijn houding tov racisme?, als ik een uiting er van zie, en ik heb daartoe een aanleiding en de mogelijkheid, dan ga ik er tegenin.

we moeten het gewoon allemaal niet doen.
En als iemand die je kent een discrimineerende opmerking maakt gewoon iets van zeggen.

Wij hebben er niet allemaal mee te maken.
Het is er maar omdat het constant wordt uitgemeten in de media lijkt het alsof het niet anders is.

Ik geef leiding aan meer dan 30 nationaliteiten, alle geloofsovertuigingen en sexuele geaardheden. en wij hebben NOOIT last.
Respecteer elkaar en val elkaar niet lastig met je mening als een ander heeft aangegeven dat niet te willen.

Gewoon met ieder mens op dezelfde manier omgaan. Geen verschil maken. Zal toch niet zo moeilijk zijn?

Als ik mensen opmerkingen hoor maken die ik als 'fout' kwalificeer, dan trek ik m'n mond open.
Of het nou gaat om een zo-te-zien-originele-Nederlander die opmerkingen maakt over 'Marokkanen' of een persoon die opmerkingen maakt over mijn figuur (ik ben erg dik), of gasten die opmerkingen maken over meiden die voorbij lopen of... Noem maar op.
Het wordt moeilijker als het structureel is - hoe kan het dat op mijn vorige werkplek zoveel Marokkaanse meiden werkten, tot ieders tevredenheid, en dat op mijn werkplek daarvoor geen Marokkaanse te bekennen was al was het vrijwel hetzelfde werk? Dan zou je zomaar gaan denken dat het aan de werkgever ligt.

Zelf kun je proberen vooral open te blijven staan. Nieuwsgierig te zijn ipv veroordelend - anders is misschien wel anders, maar hoeft daarom niet minder te zijn.
Mooi voorbeeld: een tijd terug was hier in de buurt een Marokkaanse bruiloft, in de zomer, dus er werd veel gefeest in de tuin, met flink wat lawaai. Sommige mensen gingen erheen om te vragen of het wat minder hard kon - en jawel: wie aan de deur kwam werd naar binnen gehaald, riant voorzien van thee, koekjes, hapjes, en uitleg waarom zo'n bruiloft altijd drie dagen duurt en dergelijke dingen meer.
Oftewel: het werd zo ongeveer een buurtfeest en we hebben door die bruiloft heel wat meer mensen leren kennen terwijl we al lang bij elkaar in de buurt woonden :-) Zo werden "de Marokkanen van de hoek" ineens "die mensen van die bruiloft", met een geheel andere lading ;-)

Soms reageren mensen negatief als ik zeg dat ik Antilliaanse buren heb. Maar het enige dat weleens 'lastig' is, is dat ze soms met een bord afgeladen met verrukkelijk eten voor de deur staan als ik al boodschappen in huis heb. Maar ja, in ruil worden zij weleens met een taart opgescheept :-)

De truc is: kijk naar de MENS, niet naar zijn/haar afkomst of religie. De pest is dat niet iedereen dat kan/wil, en dat niet iedereen bereid is/lijkt om over z'n eerste vooroordelen heen te stappen.

Het eerste wat we kunnen doen is zelf niet discrimineren. Daarnaast kunnen we, wanneer de omstandigheden het toelaten, er iets van zeggen wanneer we een vorm van discriminatie zien. Bij ernstige discriminatie zouden we deze ook kunnen aangeven bij de politie.

beginnen bij je zelf, voor mij is iedereen gelijk dus voor mezelf doe ik al niet aan discriminatie en racisme