Waarom strijken socialisten met het woord sociaal in het woord?

het woord socialisme stamt uit een tijd, dat grootschalig sociaal gevoel en handelen bepaald geen gemeengoed was. in de 19e eeuw waren er een zeer kleine rijke bovenlaag, die het in alles voor het zeggen hadden en een zeer grote groep van arme mensen (arbeiders, boeren, kleine middenstanders, arbeidslozen) die niks hadden, niks te zeggen hadden en daardoor zondermeer veroordeeld waren te leven (letterlijk) in hun eigen shit.
sociaal gevoel was er niet. de rijken keken niet verder dan hun eigen sociale klasse en hun portemonnee, en de armen schikte zich in hun lot. de rijken gaven wel eens geld en kleding weg, maar het was afhankelijk van plaatselijke en tijdelijke goede wil en vond in het geheel geen algemene navolging.
daar kwam pas verandering in nadat het extreme gedachtengoed van Karl Marx breder bekend werd en niet alleen leidde tot de communistische revolutie, maar ook tot meer gematigde theorieën zoals het socialisme. een filosofie waarin werd betoogd, dat we met zijn allen alles moeten delen, dat iedereen hetzelfde is en dezelfde rechten heeft. in de begintijd een revolutionaire gedachte, maar gaandeweg werd deze filosofie gemeengoed en werd hij vastgelegd in allerlei wetten, grondrechten en internationale verdragen. het socialisme was van iedereen geworden (nou ja, van bijna iedereen dan). maar de verenigingen en partijen van socialisten van het eerste uur, blijven wel met de term schermen. niet dat het niet zou kunnen, maar er is wel een veel minder scherp onderscheid tussen de rijken van nu en de rijken van toen.
hiervoor is ook een term uitgevonden: het salonsocialisme.