Waarom zijn wetenschappers en onderzoekers vaak zo tegenstrijdig?

Ik ben wetenschapper / onderzoeker.
Bij onderzoek heb je vaak te maken met een heel specifiek klein onderdeeltje van een bepaald onderwerp.
Op de vraag of melk gezond is of niet, valt al geen eenduidig antwoord te geven.
Het hangt van heel veel factoren af, zoals leeftijd van de consument, heeft de drinker een allergie, is de drinker het drinken van melk gewend of niet, heeft de drinker suikerziekte, welke hoeveelheden melk worden gedronken, welk soort melk wordt gedronken, is de melk vers, is de melk gepasteuriseerd...........

Een expert is iemand die steeds meer weet van steeds minder.

Buiten het antwoord van Koole, wat uiteraard gewoon perfect klopt, is het zo dat 'onderzoek' heel veel data oplevert en afhankelijk van hoe je je data bekijkt, kunnen er tegenstrijdige antwoorden uitkomen.

Ik heb zelf een groot aantal artikelen geschreven over een odnerwerp waarvan de wereld vol hield dat het niet kom. Tot ons team aantoonde dat het wel kon. En toen was de wereld snel om. En het enige wat wij gedaan hadden was een kwestie van een meting anders interpreteren, omdat we een andere blik op het probleem hebben los gelaten. Daarop voortbouwende kom je dan uit op een compleet andere conclusie. Hetzelfde is zo bij medisch onderzoek:

Is melk gezond?
- Het levert calcium
- Het levert vetten
- Het bevat water

=> Ja, melk is gezond

- Het irriteert slijmvliezen
- Het zou een relatie kunnen hebben met de ziekte van cron.

=> Melk is ongezond.

Hier zijn twee redenen voor.

De ene reden is dat veel onderzoek wordt uitgevoerd op de grens van wat we weten - logisch eigenlijk, als je erover nadenkt.

Daarbij wordt de ene keer het ene effect ontdekt, de andere keer een ander effect. Vergelijk het met een buitenaards onderzoeksteam dat het leven op aarde onderzoekt, dat voor hen nog volkomen nieuw en onbekend is. De ene onderzoeker ontdekt dat dieren heel actief kunnen zijn - die treft toevallig een troep jagende wolven. De andere onderzoeker ontdekt dat dieren heel passief kunnen zijn - die heeft een marmot in winterslaap ontdekt.

Ze zijn het dan aanvankelijk met elkaar oneens. Pas na een tijdje, wanneer ze meer stukjes van de puzzel hebben ontdekt en alle waarnemingen in een groter geheel plaatsen, zien ze het totaalplaatje. Dan zijn ze het wel met elkaar eens.

Je ziet dan ook vaak dat "ouder" onderzoek, waar we het totaalplaatje al kennen, nauwelijks onenigheid levert, terwijl nieuwer onderzoek nog wel veel onenigheid geeft.

De tweede reden is dat wij meestal verhalen lezen in de krant. Die geven maar een heel klein stukje weer van de onderzoeksresultaten. Daar waar het werkelijke onderzoek net een stukje meer heeft ontdekt, dus een klein fragmentje - zeg maar één puzzelstukje - heeft toegevoegd aan de 300 puzzelstukjes die we al hadden, focusseert de journalist zich op dat ene aspect dat nieuw is. Dan lijkt het net of er een tegenstrijdigheid is, terwijl er in wezen slechts een nieuw stukje informatie aan onze totaalkennis is toegevoegd.

Toegevoegd na 2 minuten:
 
Zie ook deze eerdere vraag, die ik voor je heb opgezocht - zie de Bron hieronder. In die vraag wordt uitgelegd waarom een meningsverschil (dat is in feite wat jij tegenstrijdigheid noemt) eigenlijk iets heel positiefs is.

Erg nuttige antwoorden en reacties bij die vraag!