Outreachende hulpverlening, ofwel bemoeizorg. Alleen maar positieve ontwikkeling? Of heeft het ook nadelen?

Tuurlijk heeft het ook nadelen.
Ik ben als hulpverlening van mening dat je mensen sterker moet maken, zodat ze hun problemen in het vervolg weer zelf aan kunnen pakken.

Outreachende hulpverlening is nodig om mensen te bereiken die zelf geen hulp vragen, maar dit wel kunnen gebruiken. Het moet echter geen bemoeizorg worden, maar samenwerken!

Hangt er vanaf hoe iemand het interpreteert, als moeder van een pdd-nos kind heb ik wel eens te maken met bemoeizucht, oftewel het gevoel dat mij begeleiding wordt opgedrongen terwijl wij niet de behoefte hebben aangegeven. Natuurlijk wordt ik dan aan het denken gezet, maar het blijft lastig. Dus dat kun je zien als een nadeel. Maar we blijven openstaan, want we hebben zelf niet alle wijsheid in pacht, maar ik moet wel overtuigt worden.

Toegevoegd na 36 seconden:
Taalfouten!