In hoeverre houd je rekening met collega's die iets mankeren (mentaal gezien)?

Ik probeer van ieder mens de gebruiksaanwijzing te begrijpen.Ik probeer ook een beetje inzicht te geven in mijn gebruiksaanwijzing (zonder meteen sloten persoonlijke details te spuien).

Ik denk dat het niet verkeerd is om daar rekening mee te houden. Maar niet tot het uiterste. Natuurlijk kan iemands functioneren worden beperkt als hij in zijn hoofd met bepaalde dingen worstelt. Maar soms moet je ook tegen jezelf zeggen "kom op, nu even de schouders er onder en gaan met die banaan en niet denken aan alle ellende". Ik denk zelfs dat dat heel nuttig en bevrijdend kan werken.

Het gaat vooral om de balans vinden tussen daar rekening mee houden en er voor iemand zijn - en te zorgen dat diegene ook nog normaal kan functioneren zonder in een negatie spiraal van emoties terecht te komen.

wel als er een goede reden voor is dan zou ik daar zeker rekening mee houden. ik heb het weleens meegemaakt dat ik dan achteraf een mailtje kreeg van die collega die uitlegde hoe of wat. dat is denk ik ook wel een stukje collegialiteit (het rekening houden met een ander in mindere tijden mits je het weet natuurlijk.)

Toegevoegd op 11-05-2009 01:12:17
maar ja het werk gaat wel gewoon door je hebt er niks aan als iemand door mentale problemen niet het optimale kan geven.

rekening houden met iemand is 1 ding, maar als je op je werk komt hoor de bij de voordeur je prive te sluiten en je zakelijk te openen. kijk alles vergeet je niet, maar als iemand elke week van de dag gefrustreerd binnen komt om dezelfde dingetjes is er toch iets niet goed.
begrijp me niet verkeerd, maar je kan overdrijven.

x

Toegevoegd op 11-05-2009 00:58:31
bedoel elke dag van de week natuurlijk :)

Als ik weet dat er net iets ingrijpends gebeurt is met een collega, dan hou ik er uiteraard wel rekening mee. Een collega heeft twee weken geleden een dierbaar nichtje verloren. Logisch dat die vorige week wat minder aanspreekbaar was. Vandaag is het al weer een stuk beter met hem en zie ik alweer de oude vertrouwde persoon doorbreken.

Zoveel als mogelijk.
Verhaal heeft natuurlijk altijd twee kanten afhankelijk van hoe erg het met je collega gesteld is.
Vaak betekent het minder kunnen functioneren van iemand (om welke reden dan ook) een taak verzwaring voor de overigen.
Heb dat vaak meegemaakt toen ik nog in een winkel werkte.
Dit is vaak moeilijk te verkroppen zeker als het om "onzichtbare" gebreken gaat.
De vraag is dan ook wanneer die bewuste collega zich zelf realiseert wanneer hij door zijn aanwezigheid alleen maar tot "last" is van de anderen.
Soms kan zo iemand beter ziek thuis blijven.

Iedereen mankeert iets, mentaal, sociaal of gezagsinhoudelijk... Dus natuurlijk houdt je daar rekening mee, ook collega´s die de baas zijn of spelen daar hou je nog het meeste rekening mee, want ze moeten namelijk ook met jou rekening houden... Dus het is een poel van rekening houden onder elkaar, niemand is zichzelf, maar iedereen houdt rekening met een ander... Zo moet je jezelf wegcijferen en in een goed daglicht komen te staan, want dan kun je meer maken en houden ze meer rekening met jou... Zo duurt dat tot je met pensioen gaat, en dan gooien ze je uit het bestand, je hoeft nooit meer rekening te houden met de tijd en dan krijg je op je afscheid een horloge...

Maar een vuistregel is, die personen die het minst rekening met jou houden, daar moet jij het meest rekening mee houden en andersom...

Ik heb een collega met een nogal grote gebruiksaanwijzing. In de loop der jaren heb ik door trial-and-error leren omgaan met zijn eigenaardigheden. Ik vermoed dat hij PDD-NOS of Asperger heeft (heel veel symptomen komen overeen) dus hij kan er in mijn ogen niet veel aan doen dat hij bepaalde nukken heeft.

Natuurlijk houd ik daar dan rekening mee. Je kan wel moeilijk gaan doen, formeel je aan dingen houden bij hem of gaan klagen, maar al met al zal dat de sfeer hier op het werk niet echt ten goede komen. Dan maar de teugels iets vieren.

In eerste instantie zeg ik; Natuurlijk houd je daar rekening mee.
Echter de ervaring leert dat net zo goed als dat we afstompen door de verschrikkelijke beelden die we dagelijks op tv zien, we ook afstompen voor de problemen van een ander.
Je voorbeeld van de scheiding is in eerste instantie vreselijk nieuws en je bent dan ook erg begaan.
Na verloop van tijd, en zeker als het hele verhaal van invloed is op de werkzaamheden en als jij hiedoor extra belast wordt, eerder een frustratie.

Dus.... houd er rekening mee zonder jezelf te verliezen.