Hoe komt het dat de 1 enorm veel werk aankan en de ander snel tegen een burnout aanzit?

De man met de eenmanszaak doe waar hij plezier in heeft heeft leuk werk. De ander heeft een baan die hem niet bevalt en die hem veel moeite kost maar durf niet naar een andere leukere baan te solliciteren

Een burnout heeft niet per definitie te maken met de hoeveelheid werk of de lengte van de werkweek. Heel veel andere aspecten kunnen mensen aan een burnout helpen. Denk bijvoorbeeld aan: persoonlijke omstandigheden, stress, werk onder je niveau, of juist werk boven je niveau, maar ook een belangrijk aspect is wat je denkt dat anderen van je verwachten. Stel: je verwacht dat anderen van jou verwachten dat je je werk toch wel sneller had moet af hebben, terwijl de anderen op kantoor dit helemaal niet zo ervaren. Je perceptie speelt dus ook een belangrijke rol in het welbevinden op je werk.

Zo kan het dus zijn dat iemand die 80 uur per week zelfverzekerd en zonder de genoemde aspecten werkt en totaal geen problemen heeft. Terwijl iemand die een werkweek van 40 uur maakt zich om wat voor reden dan ook totaal niet lekker in zijn/haar vel zit, of zelfs thuis komt te zitten.

De een is meer belastbaarder dan een ander. Ook spelen er andere dingen een rol, zoals; vind je het werk nou echt wel zo leuk, hoe sta je in je relatie, ben je lichamelijk 100%, kom je thuis wel tot rust, ben je een piekeraar of juist nuchter van aard, word je gewaardeerd in je werk, etc. etc.. Er zijn veel dingen te bedenken waardoor je meer of minder belastbaar bent en daardoor veel of weinig aankan. Mijn advies is: ACCEPTEREN....

Ha, die Gdanonym;

Burnout is een verzamelnaam voor allerlei stressgeralteerde klachten. Die van mij kwam juist op een moment dat mijn werk rustiger en regelmatiger werd dan ik gewend was, dus zonder veel overuren, wisselende werkplekken, nachtjes doorhalen, lange afstanden maken, standby blijven, kortom: ik had kennelijk te weinig te doen en dan kan het je ook zomaar gebeuren. Of misschien zelfs juist dan.

Als je voor jezelf werkt, voor je eigen bedrijf, dan heb je bewust gekozen van dat werk, voor dat stuk wat jouw bijzondere interesse heeft en wat jou bijzonder veel plezier geeft.
Iets waar je veel plezier aan hebt, daar word je niet zo snel moe van.
Stel dat je een hobby hebt, waar je je helemaal in kan uitleven, dan maakt dat je niet moe en zal je er dus niet van overwerkt raken.
Integendeel, het plezier wat je hebt in het bezig zijn met iets wat je prettig vind, dat geeft energie.

Toen ik nog werkte had ik de laatste jaren veel te weinig te doen. Maar ik moest wel iedere dag een uur reizen heen en een uur reizen terug en 40 uur aanwezig zijn.
Dat was slopend.
Gelukkig waren er de collega's en het internet en mijn niet kapot te krijgen optimisme. Ha, ha.
Ik heb geen burn out gehad, maar ik ben wel blij
dat ik nu op "non-actief" gesteld thuis mag blijven.

De af en toe verplichte gesprekken "van werk naar werk",
daar zou ik overspannen van kunnen raken: die zijn BAH!

Inmiddels ben ik zelf hersteld van een flinke "burn-out".
Volgens mij is het moeilijk om te onderscheiden of het om een burn-out gaat of dat iemand "overspannen" is, misschien komt het op hetzelfde neer.
Wat ik door deze periode wel heb geleerd is, hoe belangrijk het is om werk te doen met plezier, als ik op de werkvloer mezelf gewaardeerd en gerespecteerd voel ben ik vanzelf gemotiveerd. Maar als van bovenstaande geen sprake is moet je stevig in je schoenen staan om je werk lang vol te houden. Een mens bezit heel veel positieve energie, dus als je ergens plezier in hebt zul je niet snel tegen een "burn-out" aanlopen, dat geldt hetzelfde voor overspannen worden, als je in je leven te veel negatieve invloeden hebt gehad is het moeilijk in jezelf te blijven geloven. Maar we doen allemaal ons best.

Het antwoord is eigenlijk vrij simpel: hoe zit iemand in zijn vel (karakter / hoe is ie opgegroeid) en vind ie 't werk leuk.
Iemand die elke dag 7 uur productiewerk doet, kan best geestelijk én fysiek 'dood' zijn na 2 dagen. Iemand die als werk lekker in de buitenlucht werkt en dat prachtig vindt, kan dat misschien wel 80u/week volhouden. Voor die persoon is 't dan minder 'echt' WERKEN, maar gewoon plezier maken.

PS: het is 's avonds, niet s'avonds :).

Toegevoegd na 3 minuten:
Het is dus heel belangrijk werk te vinden dat je leuk vind om te doen. Helaas is dat lang niet voor iedereen weggelegd (krapte op de arbeidsmarkt, opleidingsniveau, hoeveel initiatief heb je / hoe verlegen ben je, etc. etc.).

Dat heeft met veel factoren te maken.
Leeftijd, denksnelheid, interne organisatie, metabolisme, gezondheid, persoonlijke omstandigheden enz.
-Jonge mensen zouden vaak energieker zijn.
-De ene mens denk sneller dan de ander.
-De ene is gedrevener dan de ander (de workoholic is daar duidelijk het toppunt van)
-Als je fit en gezond bent kun je meer aan.
-Zit je in rustig stabiel vaarwater dan kun je beter presteren en lopen je gedachetn minder weg.

Het kan echter ook zo zijn dat mensen die problemen hebben, zich op hun werk storten,perfectionistisch kunnen worden en zich leegbranden op het werk.
Dal LIJKT het of ze veel kunnen en fit zijn, betalen echter hiervoor in hun priveleven en is niet zelden de basis van een burn out.
Deze mensen lopen op adrenaline (stersshormoon) en kunnen zich zelfs in een manie bevinden, het lijkt dan of ze de wereld aankunnen, maar ze spreken hun reserves aan die niet zelleden door een depressie gevolgd wordt.
Ook dit lijkt op een burn out maar is in wezen manische depressiviteit.
Als je eerlijk wilt weten hoe energiek iemand is, zou je zicht moeten hebben op het totale leven en energie, helaas worden veel mensen alleen beoordeeld op wat ze op hun werk wegzetten en verdelen deze mensen de energie anders dan mensen die ook veel energie in hun huishoudenn en/of sociale leven steken.
Burn out ontstaat dan ook uit een onbalans, je gebruikt je reserves en als die op zijn krijg je een burn out.
Laat het zover niet komen.
Het nadeel van een burn out is dat die voorafgegeaan wordt met het uitschakelen van vermoeidheidsbesef.
Je voelt je dan ineens vrij goed, gaat nog even stevig tekeer en toen was de accu echt leeg.
Dan heb je startproblemen en is een bezoek aan arts en rust nemen op de goede manier onvermijdelijk

Toegevoegd na 1 uur:
Je aanvulling van je vraag geeft je tevens het antwoord, als je met PLEZIER werkt, vergt het werk veel minder van je, je krijgt "prethormonen " terug voor je inspanning, die je ontspanning geven.
Mensen die met veel plezier hun werk doen en ook verder positief in het leven staan (!) zullen veel minder snel/ haast niet een burn-out oplopen.

Dus is stress een gevaarlijke killer, die je eerst in een kramp jaagt, daardoor je plezier ontneemt, je vervolgens tot een vorm van "vluchten in je werk " kan aanzetten en zo je hele energiehuishouding zit te (ver) zieken.

Daarom is het zo belangrijk om lol in je leven te houden
en je gevoel voor humor te bewaren.
Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd !.

Het antwoord is inmiddels wel gegeven dacht ik zo maar ik heb toch de behoefte hier nog iets aan toe te voegen middels een voorbeeld. Ik ben zelfstandig ondernemer en denk wel eens langs de afgrond te glijden qua hoeveelheid werk en daaruit voortvloeiende spanningen. De beloning daarentegen en het plezier in het werk maakt veel goed, in tegenstelling met allerlei andere factoren die ruimschoots zijn besproken in de diverse antwoorden.

Ter verduidelijking kijk ik naar het onderwijs, een groep die relatief gezien een hoge tol eist als het gaat over burn out. Wat ik zie en beleef middels mijn kinderen en vanuit de krant etc. is dat er minder tijd wordt besteedt aan datgene waarin deze mensen zijn opgeleid, nml lesgeven.

De laatste decennia volgt de ene reorganisatie in het onderwijs de andere op en is er meer en meer overleg gekomen. Ook zie ik dat veel leerkrachten hun mogelijkheden verleggen in managementstaken. In combinatie met lesgeven een zeer overbelast programma waarin enorme werkdruk in combinatie met ondermaatse beloning een somber toekomstperspectief tot resultaat geven.

Dat laatste is toch waar we telkens op uitkomen, plezier vinden in datgene wat je doet. Makkelijker gezegd dan gedaan want loskomen van verplichtingen die lijden tot het leven dat je op dit moment leidt is verschrikkelijk moeilijk, daar heb je heel veel moed voor nodig en ook dan zijn er geen garanties. Van de regen in de drup is het gevaar.

Een voorzichtige conclusie, als antwoord op de vraag, zou kunnen zijn, zoek naar datgene dat het beste bij jou past en zorg dat je het vanuit die positie naar je zin hebt. Helaas spelen er vaak meerdere factoren een rol waardoor ook dit antwoord kort door de bocht is, maar toch, als je het leven toelacht, lacht het leven terug. Of toch niet?

Het lijkt allemaal zo simpel maar is het niet want er gaan in je leven ook wel eens mensen dood waar je van houd, hoe hard je het leven ook toelacht. Zie daar maar weer eens zonder kleerscheuren uit te komen. Maar afgezien van dit soort ernstige momenten waar je geen invloed op kunt uitoefenen, altijd blijven lachen;-)