Waarom scheiden mensen als ze elkaar eeuwig trouw beloven?

je moet het zien als een intentieverklaring.
helaas kan het verkeren.

Dat doen ze omdat ze toch niet zo trouw waren als dat ze beloofde..

omdat vele mensen zich niet aan de belofte kunnen houden.. of omdat mensen niet meer op 1 lijn liggen om nog normaal met elkaar te communiceren.
vroeger was het een schandaal als je ging scheiden tegenwoordig is dit dood normaal

Ha, die Stevebravo;

Juist vanwege die belofte, die ook officieel door een ambtenaar is afgenomen en vastgelegd is scheiden een noodzaak als het niet meer gaat. Mensen die die belofte niet afleggen hoeven ook niet te scheiden, maar kunnen gewoon bij elkaar weggaan zodra ze dat willen. Juridisch gezien dan.

Het eeuwig trouw beloven is een intentieverklaring in de vorm van een bindend contract. Dat contract is alleen zo geromantiseerd dat niet iedereen de zakelijke intentie van het boterbriefje nog ziet of beseft.
Omdat niemand in de toekomst kan kijken, lijkt dat op het moment van beloven geen enkel probleem. Voor veel mensen blijkt die belofte op een gegeven moment om wisselende, persoonlijke redenen te gaan knellen en kiest men in dat geval (soms te snel) voor scheiding.

Omdat 'eeuwig' niet iets is, wat mensen kunnen beloven.
Zéker niet, waar het gaat om het samenleven van twee mensen, die (meestal) allebei nog tamelijk jong zijn.
Je blijft je hele leven veranderen, groeien, ontwikkelen, en dan kan het zomaar zijn, dat je helemaal uit elkaar groeit, dat wat je op je 25e belangrijk vond, op je 40e of je 50e helemaal niet meer belangrijk voor je is, maar dat je een heel ander doel vindt waar je voor wilt leven. Terwijl voor de ander dat oorspronkelijke doel nog wél steeds telt.

Bovendien leven we meer en meer in een 'oud is afgedaan, nieuw is beter'- mentaliteit. Als iets niet zo goed meer functioneert, schaf je een beter exemplaar aan, en jammer genoeg geldt dit niet alleen voor mobieltjes, laptops of auto's.

En natuurlijk kan het ook gebeuren, dat je zielsveel gaat houden van een ander mens, die toevallig niet degene is waar je 'eeuwig' bij zou blijven. Als het goed is, kies je dag voor dag om bij elkaar te blijven, en doe je dit niet uit een soort plichtsbesef.

Dat kan komen doordat je partner of jijzelf een andere relatie bent aangegaan of dat zijn/haar karakter toch niet zo is als tijdens de verkeringstijd. Mensen kunnen zich beter en leuker voordoen dan ze zijn en tonen pas hun ware aard tijdens het huwelijk.
Ook kun jezelf veranderen en andere interesses krijgen waardoor de relatie fout kan gaan. Als je elkaar niets meer te vertellen hebt, houdt het snel op.
Ook geldproblemen en meningsverschillen over de opvoeding van kinderen zijn een oorzaak.
Misschien moeten we bij het sluiten van een huwelijk die belofte maar eens afschaffen, het is een beetje achterhaald denk ik.

dat heet 'voortschrijdend inzicht'.

na verloop van tijd is er een nieuwe situatie ontstaan met nieuwe liefde, nieuwe frustratie, nieuwe gedachten over hoe het leven verder moet.

heel simpel, omdat het kan. Het huwelijk is door de kerk gepropageerd, en daar hoorde eeuwige trouw bij. Toen hielden mensen zich ook aan die belofte, scheiden kon gewoon niet, want de vvrouw was financieel niet zelfstandig, en scheiden was een schande. In enkele gevallen waren er wel mannen die er gewoon vandoor gingen, na een paar jaar werd de vrouw dan weduwe verklaard, en mocht ze hertrouwen. Verder moet je je ook inleven in die tijd. Omdat een vrouw financieel afhankelijk was van de man, gingen ze trouwen, en mannen trouwden omdat het zo hoorde. Iedereen had zijn eigen plicht. De man was kostwinnaar, de vrouw baarde en verzorgde de kinderen, en daar was iedereen gelukkig mee, omdat het nu eenmaal zo hoorde. Nu vrouwen ook zichzelf kunnen onderhouden, en niemand meer vreemd opkijkt van een scheiding meer of minder, kun je bij elkaar weg als je dat wil. Dus het huwelijk word al voltrokken met de wetenschap dat scheiden mogelijk is, en als het nna een poos niet meer gaat, is de druk om je relatie te verbeteren niet meer zo groot.

Mensen scheiden omdat het beloven van eeuwige trouw een loze belofte is.

Liefde maakt blind.

Hele goede vraag !
De ander doet nooit iets om jou te kwetsen, want die ander houdt van jou.
Jij doet nooit iets om de ander te kwetsen, want jij houdt van die ander.
Toch gaat het in 2 van de 3 huwelijken zodanig fout, dat het een scheiding wordt. Samenwonenden niet meegeteld.

Het kan dus niet anders zijn, dan een gebrek aan communicatie of een gebrekkige communicatie.
Je gaat pas vreemd bijvoorbeeld, als je het bij je partner niet meer kan vinden.
Waarom kun je het daar niet meer vinden ???
Waarom wil je partner jouw sexueel niet meer ?
Waarom helpt je partner je niet even als je iets niet klaar krijgt, terwijl hij of zij dat wel deed in periode van verliefdheid ?

Eigenlijk is de onderliggende vraag, wat jouw eigen rol is in het gedrag van je partner.
Je partner hield zielsveel van je en is dat in de loop van de tijd gaan afbouwen.
Wat heb je zelf gedaan om dat te bereiken ?

Hand in eigen boezem is een gouden regel in een relatie.
Geef je zwaktes en fouten toe en blijf de ander vooral heel erg respecteren.

Als je dat allemaal gedaan hebt ( en daar ben je niet zo snel als je denkt ) , is het tijd om de ander aan te spreken op zijn of haar gedrag jegens jou.
Zorg ervoor dat jou geen verwijten gemaakt kunnen worden.
Wees goed voor je partner.
Hij of zij is een goed mens.
Dat moet de basis zijn.

Omdat ze dat ook werkelijk beloven bij een gelijkblijvende situatie. Op dat moment is alles mooi en beiden zijn gek op elkaar en sluiten ze zich goed aan op elkaar.
Doordat het leven nu eenmaal aan veranderingen onderhevig is, en mensen dus ook veranderen, kom je er soms achter dat het na verloop van tijd, toch allemaal niet meer zo eeuwig is als je dacht.
Jij verandert zelf, ontwikkelt je door en de ander niet.
Je partner blijkt een vreselijke zeur te worden en claimt je.
Jij blijkt een saai persoon te zijn nu je getrouwd bent en wilt opeens alleen nog maar dingen samen doen... etc.

Dat wisten jullie nog niet toen je nog niet getrouwd was en/of elkaar nog maar kort kende.