Vond jij jezelf een lastige puber, als je terugdenkt aan die tijd?

Question

En kun je uitleggen waarom of waarom niet?

 · Accepted Answer

Mijn jeugd was zo repressief dat ik niet tijdens mijn pubertijd kon/mocht puberen... Ik heb dat later, in de dertiger jaren gedaan, waarvoor dank aan mijn toenmalige partner, die dat toestond (en het niet overleefde)...
Puberen is ondanks alles een eigen gezicht, een eigen mening, een eigen persoon, een eigen identiteit laten ontstaan... Daarvóór was de mening van de ander die gold... Toen begon het puberen, dat is alle meningen van de ander eruit gooien... En vervolgens nieuwe meningen elders gaan ophalen... Om dan weer te schrikken van jezelf hoe veel van die oude meningen uit de kindheid toch weer binnengeslopen zijn, veel meer dan je lief is...

Mag dit als antwoord volstaan...

 · Answer

Wars van elke authoriteit, kom je vanzelfsprekend in conflict met strenge katholieke "ex cathedra" lesgevers en vervolgens met je ouders die moeilijk konden begrijpen dat kinderen opstandig werden vooraleer ze hun studies beeindigd hadden. Elke puber worstelt met gevoelens van wereldverbeteraar en "ik doe het anders" tot de realiteit je terug achter de studieboeken plaatst.

 · Answer

Ha, die Wilma;

Nooit door de pliesie opgepakt geweest, geen vechtpartijen, geen foute vrienden, geen drugsgebruik, niet zomaar nachten van huis weggebleven, nooit weggeglopen, nix gestolen; ik denk dat het met mijn pubergedrag nogal is meegevallen.

 · Answer

Ik was een heel makkelijke puber. Tenminste in mijn tienertijd ging ik nergens tegenin, was heel braaf en enorm verlegen.
Gelukkig heb ik vanaf mijn 25 tot ... (vandaag en verder?) de schade ingehaald.
Ik denk dat ik ondertussen mijn eigen identiteit wel heb ontdekt. Begin wat te verrustigen. 
Hoe het komt dat ik als tiener niet echt gepuberd? Belachelijk strenge opvoeding? Nee, mijn ouders waren zeer consequent, ik wist precies waar ik aan toe was, maar ik heb nooit straf gehad, er werd altijd overal over gepraat. Ik denk dat ik gewoon een laatbloeier was/ben. Een geluk voor mijn ouders, pech voor mijn toenmalige partner. Ik heb inmiddels 3-4 pubers in huis en weet dat dat voor een ouder geen pretje is...

 · Answer

Ik was voor mijn ouders een redelijk lastige puber omdat ik ALLES persoonlijk opvatte. Dat niet alleen, ik vond ook dat de hele wereld om mij draaide en dat mijn ouders er niet toe deden. Gelukkig ben ik aardig opgedroogd.

 · Answer

Ik was absoluut niet lastig als puber...*GRIJNZ*

Ik was gewoon een onmogelijke draak van een puber...

En dan ben ik gewoon heel realistisch...

 · Answer

Ik denk dat ik in vergelijking met anderen best gemakkelijk was.

 · Answer

Ja, lastig voor mijn ouders, denk ik. Eigenwijs en somber. Dwars tegen de wil van mijn ouders, maar uiteindelijk deed ik het dat ook weer niet extreem anders. Als leerling denk ik dat ik redelijk onzichtbaar ben geweest.

 · Answer

Op dat moment niet. En ik was ook best lief, maar kon mijn enorm vervelende momenten hebben... Achteraf heb ik mijn ouders toch heel wat grijze haren bezord.

En tja, dat doe ik nog steeds wel eens met m'n 24 jaar, vrees ik

Vond jij jezelf een lastige puber, als je terugdenkt aan die tijd?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (8)

Bekijk alle vragen in deze categorieën: