Is de mens nou monogaam of polygaam?

Je schetst twee uitersten. De waarheid ligt in het midden en is voor ieder mens verschillend.

Er zijn maar heel weinig mensen compleet monogaam of compleet polygaam.

Ik denk niet dat we monogaam willen zijn, want er zijn genoeg mensen die bewust vreemdgaan zonder vervolgens enige vorm van schuldgevoel te hebben. Bijvoorbeeld swingers willen juist polygaam zijn.

Ik denk dat 90% van de bevolking ergens tussen monogaam of polygaam in hangt. Ik denk dat monogamie en polygamie keuzes zijn die we maken, gebaseerd op je eigen relatie, je voorkeuren en de eventuele voorkeuren van je partner.

Ik denk dat mensen in het algemeen niet monogaam zijn. Het voorbeeld hierboven van de swingerswereld is één bewijs. Het feit dat iedere soap over vreemdgaan gaat is een nader bewijs.
Veel mensen scheiden en hertrouwen tegenwoordig, deze zijn op zijn minst serieel-monogaam, wat ook een vorm van polygamie is volgens mij.
Zelfs mensen die zich totaal monogaam gedragen hebben gedachten en fantasieën over anderen. Zij hebben alleen zo'n sterke rem op het uitvoeren van deze gedachten en fantasieën dat ze monogaam blijven.

Ik denk dat je niet kunt zeggen dat "de mens" monogaam of polygaam "IS", maar dat zijn gedrag t.o.v deze kwestie afhangt van het milieu (micro en macro) waarin hij is opgegroeid, van de normen die daar gelden/golden. Volgens mij schuilt er, van nature, in de meeste mensen wel een drang om een seksuele relatie met een ander dan zijn eigen partner te beginnen, hetzij voor heel even, hetzij structureler, maar of men daar dan ook daadwerkelijk vorm aan geeft, hangt van heel andere dingen af dan van iemands "natuur". Het hele "vreemdgangers" vraagstuk (alleen de term al!) zit verweven met ethische overtuigingen, indoctrinaties, rolpatronen etc.

De mens is een zoogdier. Alles draait om de voorplanting en het voortbestaan van het ras. De overlevingskans is van het nageslacht is groter als de vrouw van verschillende mannetjes kinderen krijgt.
Voor mannetjes geld dat ook. Kinderen van verschillende vrouwen is de kans groter op suksesvol na geslacht.
Een man of vrouw kan een genetische afwijking hebben waardoor het kind vroegtijdig aan zijn einde komt.
Dan is al de energie verspilt, voor de vrouw altans. Daarom kunnen veel vrouwen zich aangetrokken voelen tot mannen die nogal genetisch veel van haar verschillen, dit is om inteelt en ziektes te voorkomen. Monogamiteit is een kerkelijk uitvinding, het is een opgelegde moraal die tegen de wet van de natuur ingaat.

Leuke link hieronder over inteelt in koninklijke families

Vanuit de biologie heb ik begrepen dat we van nature serieel monogaam zijn. Dat wil zeggen, we hebben gemiddeld vier jaar nodig om een kind enigszins zelfstandig te krijgen. Zodra die vier/vijf jaar voorbij zijn, is er kans op scheiding. Dat schijnt natuurlijk bepaalt te zijn.

Omdat een grotere diversiteit aan nakomelingen beter is dan een kleine diversiteit, zal daarom de drang naar verschillende partners groot zijn. Zowel bij man als vrouw.

Evolutie was het meest succesvol dankzij diversiteit en toevallige mutaties. Dit leverde verscheidenheid op die in de meest moeilijke omstandigheden altijd wel overlevenden opleverde m.b.t. behoud van de soort.

Omdat vier jaar intensieve verzorging nodig is om een menselijke nakomeling succesvol enigszins zelfstandig groot te brengen, is monogamie in korter tijdsbestek wel nodig. De intensieve verzorging van de ouders (met name de rol van de vrouw) was noodzakelijk waarbij het even noodzakelijk was dat de man voor voedsel zorgde aangezien de vrouw hier geen tijd en gelegenheid voor had. Beide hadden dus belang bij tijdelijke monogamie om de genen succesvol door te geven.

Seriele monogamie dus..

Volgens mij zijn de meeste mensen in staat tot beide, en is het een keus van de partners (liefst natuurlijk een keuze die ze *samen* maken, maar de realiteit is soms anders) welke van de vele mogelijkheden voor enkelvoudige of meervoudige liefde ze kiezen. En die keuze is op zich een dynamisch proces, die hoef je niet in één keer te maken voor de rest van je leven.

Ik *ben* niet polyamoureus, ik *leef* polyamoureus. (De afwijkende term gebruik ik omdat er geen sprake is van meervoudige *huwelijken*, de letterlijke betekenis van polygamie.)

Overigens zie ik dat verschillende mensen biologie erbij halen. Op zich logisch in antwoord op de vraag, maar ik wil toch even kwijt dat ik biologie hierbij totaal oninteressant vind. Mono of poly leven is een kwestie van keuze en afspraken. Spreek je af monogaam te zijn, dan moet je met je tengels van anderen afblijven. Spreek je af poly te leven, dan kun je binnen de kaders van die afspraken wel met je tengels aan anderen zitten. Wat holbewoners ooit deden, vind ik daarbij totaal irrelevant.

Ik denk van nature polygaam.
Zoals al aangegeven biedt een zo divers mogelijk gebruik van genetisch materiaal de grootste kans om als soort te overleven.
Daarom is de man van oudsher de jager omdat deze de grootste kans op nageslacht heeft als hij zoveel mogelijk vrouwen bevrucht.
De vrouw daarentegen gaat veel omslachtiger te werk en zoekt van oudsher een partner met goede genetische eigenschappen.
Daar dit door onze economische welvaart niet meer geheel duidelijk is zoekt een vrouw dit heden ten dagen bij mannen die maatschappelijk succesvol zijn.

Een Mannelijk voorbeeld is de midlifecrisis wat je zou kunnen zien als een laatste impuls het genetisch materiaal te verspreiden.

Ik ben geen van beide. Ik ben helaas zerogaam.

Toegevoegd op 04-05-2009 14:56:00
Klopt niet helemaal deze reactie...
Excuses...
Helaas zit er geen verwijder knop op de site.