Wat doe je als een kind in de supermarkt constant loopt te gillen en te zeuren bij de moeder die daar niks aan doet?

straal negeren, en gewoon je boodschappen doen.
voor je het weet sta je weer buiten.
en blij zijn natuurlijk, dat je die moeder niet bent.

Niets, de moeder voed haar kind op op de manier die ze het beste vind. Misschien is het negeren van dergelijk gedrag wel een bewuste keuze.

Waarom zou jij iets moeten doen?

Je zou misschien een beetje begrip kunnen uiten tegen die moeder die klaarblijkelijk met een hopeloze bui van peuterpuberteit te kampen heeft. :-)

Je in stilte ergeren en blij zijn,dat jouw kind niet zo is/was! Toch?

niets
je mandje/kar volladen ,betalen en weg

Niks, beter een schreeuwend kind in de winkel, dan een schreeuwende moeder. Dat vind ik pas irritant.

We zijn in een supermarkt om onze boodschappen te doen.
Iemand ZONDER kinderen zal zich eerder storen aan het gejengel of geklier van andermans kinderen.
U kunt wel uw gedachten er over hebben, maar verder is het niet uw zaak.
Pas als het de ouder/verzorger teveel wordt en een tik uitdeelt, dan kunt u op de situatie reageren of niet.
(zie de vraag van Meander)
http://www.goeievraag.nl/vraag/hiermee-omgegaan.76143

Wat denk je zelf? Je ermee bemoeien? Eventjes de opvoeding overnemen? Even aan moeder vertellen hoe ze het moet aanpakken?
Je kent het kind niet, je kent de situatie niet.
Je hebt er niks mee te maken.
Dus doe je je boodschappen, en klaar is kees.

Overigens: Geen betere methode voor een gillend en zeurend kind dan negeren! De moeder pakt het dus uitstekend aan.
Een normaal, gezond kind kan 10 supermarktbezoeken lang zeuren en gillen, maar als het consequent wordt genegeerd, is het de 11e keer over.
Zeer opvoedkundig verantwoord dus.

Ik stop mijn wijsvingers in mijn oren en kijk héél dringend in de richting van de ouder van het ongeleide projectiel. Ik zeg nix.
Dat is al een paar keer effectief geweest.
Ik heb wel de indruk dat ik het steeds vaker moet doen....

Je moet er niks aan doen, mijn middelste zoon kon er vroeger ook nogal wat van en negeren wat voor ons als ouders gewoon het beste werkte, zelden heeft mijn (toenmalige) vrouw zich zo gegeneerd gevoeld als het moment dat iemand het wel nodig vond haar hier op aan te spreken. het is niet jouw kind, je kent de situatie niet dus je doet gewoon je boodschappen en je bemoeit je nergens mee. (overigens is het met de zoon helemaal goed gekomen, nu 19 en een prachtig mens)

Je houdt je mond, want het kind kan autistisch zijn, dan is het niet de schuld van de moeder. Er kan ook wat anders met het kind zijn, dus je houdt je mond, want dat risico op iemand te kwetsen neem je niet. En ronduit vragen wat het kind mankeert is ook brutaal. Dus je houdt je mond.

Gaan laten en in een keer snappen waarom je alleen je boodschappen doet.

Die moeder baalt waarschijnlijk al genoeg van het feit dat haar kind het even niet zo leuk meer vindt allemaal.En zij zal het alleen nog maar minder leuk vinden wanneer mensen hun medeleven of ergenissen gaan tonen aan aan.Daarom concentreer jij je maar zoveel mogelijk op het in het mandje doen van wat je nodig hebt.
Naar de kassa, en voor je t weet sta je weer buiten.

de moeder zal wel weten dat negeren het beste is. Wees blij dat het 'schreeuwende kind' je niet steeds voor de voeten loopt of rent. Nu gewoon geluid op nul en boodschappen doen. Misschien volgende keer met koptelefoon met je eigen muziek gaan luisteren

Me ergeren en denken dat die moeder er goed aan doet om het kind te negeren.
Het is een vorm van (verkeerde) aandacht.

Dus de moeder is er doof voor, jammer voor de andere klanten want die horen het wel.

Het is meestal een fase waar kinderen in zitten.
De meeste mensen die zich in de winkel er aan ergeren, weten dit zelf ook van hun eigen kinderen.
Hoewel er altijd ouders zijn die dit ontkennen.

Moet wel zeggen dat er nogal verschil is tussen het gegil van de ene peuter en de andere.

Weet je wat ook wel lekker is?
Weten dat je zo de winkel uit bent en er geen last meer van hebt.
Terwijl de moeder de gehele dag met zo'n "akelig" kind opgescheept zit, haha.

Nee, joh.............gewoon niks aan doen, je afsluiten voor dit gedrag.
Weet zeker dat de moeder zich rotter voelt dan jij, die heeft allang het schaamrood op de kaken.

Negeren werkt het beste, maar soms, als het kind speurend rondkijkt tijdens het krijsen of het nog ergens aandacht krijgt, kun je het vernietigend aankijken of je tong uitsteken naar het kind om te laten zien dat je het niet eens bent met zijn/haar gedrag. Daar schrikken ze meestal van omdat je een 'vreemde' bent en dan houden ze op met gillen. Dan werkt de oude wijsheid 'vreemde ogen dwingen'.

Kijk de moeder meelevend aan als steun, want ze is bezig met een stukje opvoeding en dit is niet het meest makkelijke moment.

Niks,de moeder weet vaak wel waarom ze niks zegt of doet.Want stel je voor dat kind mag iets niet eten, dat kind wilt het zo graag en schreeuwt en krijst ... die moeder kan vaak gewoon niks doen want hij mag het niet....kom jij en vraag je waarom hij het niet krijgt .... tja het zijn jouw zaken eigenlijk niet... dus negeren,is het beste...

NEGEREN. Jij bent een toevallige toeschouwer en je weet niet hoe dat kind is en wat er aan de hand is. Vooral niet ergeren en je proberen in te leven in de moeilijke positie van de moeder. Veel (kleine)kinderen hebben de neiging om geweldig te gaan irriteren in een supermarkt (uit verveling?) Of ze zeuren om snoep o.i.d.

Voor de moeder is dit ontzettend lastig. Vooral wanneer omstanders zich zichbaar ergeren aan het kind en het ogenschijnlijke 'nietsdoen' van de moeder. Iedereen kijkt naar je.

Het beste is om, hoe moeilijk ook, het kind te negeren in zijn negatieve gedrag. dan is dit gedrag het snelst over.
Alle aandacht die de moeder eraan besteed is teveel.

hoe ik dit weet? veelgehoord psychologisch advies.
en verder heb ik zo'n broertje van 3 die om allerlei redenen in de winkel zomaar op de grond kan gaan liggen en krijsen en zeuren. Ook loopt hij zomaar op mensen af en scheld ze uit, dan schaamt mijn moeder zich naar, ze kan wel door de grond zakken . Natuurlijk leren wij hem dat hij niet mag schelden maar:lief doen, bestraffen, hem zijn zin geven, niets helpt op zo'n moment! en als mijn moeder hem uiteindelijk boos bij zijn arm pakt, en hij zich aantelt en begint te gillen/huilen kijken mensen boos naar mijn moeder. Alsof zij het is ie hier een kind mishandelt.

Negeren is hier het beste. zowel voor moeder als omstanders. zolang het kind bij dit negatieve gedrag geen aandacht krijgt weet het: hé, het heeft voor mij geen effect wanneer ik zó om aandacht vraag. Wanneer het kind even lief is tijdens het winkelen moet het gelijk beloond worden: hé, ik vind het fijn dat je zo lief bent/zo leuk mee doet!

lang antwoord. het is niet gemakkelijk, dus vel vooral niet te snel je oordeel. Moeders met kleine kinderen zullen dit zéker niet doen!!!

niks is soms al erg genoeg voor de moeder hoe meer aandacht hoe erger het word, vind het overigens zelf behoorlijk irri als mensen zich er mee gaan bemoeien, mijn zoontje had ook een keer een bui toen hij kleiner was wou hij niet meer lopen en moest perse in de kar maar dat paste niet dus heb ik hem laten staan en huilen dat hij deed hield niet op ben gewoon doorgelopen (hield hem wel stiekum in de gaten) en had nog effect ook even later liep hij zonder gezeur mee

wat zal je zelf doen als moeder
Wie weet wat dat kind heb

Gewoon doorlopen.

Ik kan mij voorstellen dat het heel vervelend voor jou is. Maar.....een kind heeft zo'n fase waarin ze hun grenzen opzoeken. In dit geval doet dit kind het in de supermarkt. Niet zo fijn, niet voor jou noch de moeder. Toch kan ik wel begrijpen dat negeren soms beter werkt dan aanpakken gezien vanuit de moeder. Ik ben zelf moeder van 3 kinderen en dat hoort er helemaal bij.

Wat kan jij doen? Niets. Gewoon negeren alsof het voorval zich niet voordoet. Als je namelijk naar het kind gaat, zal hij/zij even stil zijn en dan 2 x zo hard weer verder gaan.

Het kind kan één of andere stoornis hebben zoals bijvoorbeeld autisme.
Ik vind dat je niet veel anders kunt doen dan de situatie negeren, al is dat soms best moeilijk.

die moeder vriendelijk toe knikken en laten blijken dat je er begrip voor hebt. En denken -'ben ik blij, dat ik die moeder niet ben'

kinderen opvoeden niet zo makkelijk natuurlijk
probeer inderdaad gewoon verder boodschappen te doen, concentreer je op wat anders
kinderen die lastig doen in de supermarkt ergerlijk en zeker ook voor de ouders! wat kan je er ook aan doen, als je het kind straft bekijkt de hele supermarkt je en je kan ook moeilijk de winkel uitrennen!
probeer geduldig te zijn;) of lach eens naar het kind, dat werkt soms! dan heb je het zelf opgelost, kan je nog eens trots zijn op jezelf!

ik sluit me bij de anderen aan... negeren en je ding doen... kun je er niet tegen koop dan oordopjes en oorkleppen en doe je ding...

ouderschap is het meest lastige "beroep"ter wereld... en ook het meest veroordeelde... sommige reacties of nonverbale dingen zijn nodig naar een kind toe... de ene keer reageer je als moeder bij een andere situatie moet je juist niets doen en negeren... als mijn kind zo nu en dan krijsyte in de winkel of midden op straat dan negeerde ik haar bijvoorbeeld... dan ging ze zitten en verder krijsen... dan zei ik "ik ga wel alleen naar huis... doei!!! " in de ogen van anderen ben je dan een ontaarde moeder misschien maar 1 tel later kwam ze me wel mooi achterna hoor... omgekeerde psychologie is soms nodig XD niks mis mee :) en soms maak je weleens een foutje of soms weet je het ook gewoon even niet... maar dan nog moet je je er niet mee bemoeien... das erg vervelend voor de desbetreffende ouder... die doet ook alleen haar best maar.... hoe zou je je zelf voelen als iemand zich met jouw kind kwam bemoeien... denk daar maar eens aan... verplaats je in de ander...

De betreffende moeder doet wat ze doen moet namelijk, niet op reageren. Doet ze dat wel, door bijv. iets voor het kind te kopen, dan heeft ze een probleem. De volgende keer zal het kind opnieuw gaan jengelen omdat het de vorige keer beloont is.

Gewoon een sarcastische opmerking maken, het liefst goed hard zodat veel mensen het kunnen horen. Iets in de strekking van: Wat fijn! Een moeder die haar kind op vroege leeftijd al normen, waarden en grenzen bijbrengt! De toekomst ziet er op deze manier rooskleurig uit!

Een moeder op visite bij je thuis is een stuk makkelijker. Gewoon "de moeder" spelen. Als de "echte" moeder commentaar geeft, gewoon zeggen: als jij het niet doet, doe ik het. Want ik tolereer het niet in mijn huis!

Laten we gewoon eerlijk zijn: dit is vaak het begin van ellende. Als een ouder niet consequent is op jonge leeftijd, is de kans vele malen groter op ontsporen. Het geweld dat ze later mogelijk gaan gebruiken of andere rottigheid die ze veroorzaken is niet te wijten aan films, games en "slechte" muziek, maar bij het gebrek aan aangeleerde normen en waarde.

ikzelf wist bijvoorbeeld dondersgoed hoe mijn ouders bij echt slechte dingen - met name mijn pa - zou reageren! Als ik op vroege leeftijd niet een gezonde vorm van respect voor mijn ouders zou hebben, zou ik een heel ander leven gehad hebben..

Als kinderen dat doen werkt negeren het best.
En ja het is heel irritant voor de omgeving, maar geloof me, de moeder is er ook niet blij mee hoor.

je kan: niks doen en doorlopen met het idee van: 'gelukkig is het niet mijn kind' maar je kan ook doorlopen met het idee van: 'ben ik ook zo geweest??' en 'ik weet wel hoe ik mijn kinderen ga opvoeden... ;-)

Negeren het is niet jou probleem.

Ik denk dat er inderdaad niets anders op zit dan dit irritante geluid te accepteren.

Waarmee ik niet wil zeggen dat ik vind dat de ouders van het kind dit gedrag zouden moeten negeren.
Ik vind dit nogal gemakkelijk gedacht. Het zal vast wel de gemakkelijkste manier zijn om dit lastige gedrag van je kind te verdragen. Maar ik vind dat je je kind zo hoort op te voeden dat het leert om geen onnodig geluidsoverlast aan anderen te geven in publieke ruimtes.
Hoe je dat zou kunnen doen, lijkt me een andere leerzame vraag.....

het kindje thuis laten , of het belonen als die braaf is tijdens het winkelen

Probeer oogcontact te maken met het kind, maak een stilte gebaar met je vinger voor je getuite lippen zorgen geluid te maken, herhaal dit mocht dit nodig zijn en dwingend blijven kijken, natuurlijk zonder dat de moeder het merkt. Mocht ze wel iets merken, glimlach dan vriendelijk en doe of er iets aan je neus kriebelt.

Vaak zijn kinderen zo beduusd van dit geluidloze gebaar dat ze stil worden.

Probeer maar eens.

Rennen naar het kind een een FLINKE MEP geven XD
en dan heel hard wegrennen!
problem solved.. In style!

neejoh,
gewoon mp3 in doen en volume 3 knoppen omhoog
densoods aan de anderekant van de winkel je boodschappen halen? :P