Waarom geven mensen niet eerlijk antwoord op de vraag "Hoe gaat het" ?

Pas als je echt in de problemen zit, begrijp je dit echt.
Wanneer je alleen nog maar kunt denken aan : Hoe kom ik de dag nog door, of: hoe kan ik er op een acceptabele manier mee stoppen,...besef je pas ten volle, hoe leeg dit soort ' ik-geef-me-een-houding' vragen zijn. Niet alleen leeg. Ook belastend. Want je doet een beroep op de ander, die misschien wel een vreselijk beladen antwoord geeft, wat jij helemaal niet wilt horen!
Maar..je vraagt er wel naar.
En voor iemand waar het goed mee gaat, regelt zich dat wel.
Maar voor wie echt sores heeft, is zo'n vraag een verschrikking. Want als je verzuipt in de moeilijk uitlegbare ellende, kun je echt geen feestneus opzetten, of veinzen; het spelletje meespelen c.q. de gewenste rol invullen van: " Goed hoor.." Want dat is wat mensen willen horen. En dat weet de ander. Daarom zegt hij/zij 97 x : " Goed hoor! En met jou dan?" behalve dus als het echt verschrikkelijk niet goed gaat.
Maar omdat je weet dat die oppervlakkige vrager, helemaal niet weten wil wat er dan zo ' niet goed' gaat, hou je je waffel.
Of je zegt heel onopvallend" Goed hoor"!, Ben je er van af.
Wie een eerlijk antwoord op deze vraag wil, moet ook voorbereid zijn op een eerlijk antwoord. En dat kan betekenen, dat er iets anders naar buiten komt dan verwacht werd, of van pas komt.
Daarom is het eerlijker, zo'n vraag alleen te stellen, als je echt interesse hebt. Want iemand die het moeilijk heeft, is helemaal niet in staat een " dan-ben-ik-ervan-af reactie te geven. Zo iemand is meer gebaat bij geen, dan geveinsde belangstelling. En het wordt feilloos aangevoeld!
Het klinkt niet aardig, maar ik praat wel uit ervaring.