Waarom vragen collega's vaak van""hoe gaat het?

Ik vind het nogal kortzichtig zoals jij het schetst.
Het is heel normaal dat je als collega's onder elkaar vraagt hoe het gaat. Tenslotte breng je over het algemeen meer tijd met ze door dan met je eigen familie.

Vaak zijn het je collega's aan wie je als eerste iets vertelt. Goeie collega's moet je koesteren.

Als het met interesse wordt gevraagd, niets mis mee lijkt mij. Men heeft dan oprecht belangstelling voor jou....

Hoe gaat het is meer een soort openingszin alswel een sociale vraag. Het nodigt uit tot een antwoord en een gesprek.

In Engeland zegt men how are you; als eerste. Het is een beleefdheidsvraag.

Het kan ook niet zo goed met je gaan dat je daar wel zo over zou willen praten en dan is er een opening voor een gesprek. En hetzelfde omgekeert, als het wel heel goed met je zou zijn, zou je kunnen vertellen waarom het heel goed zou gaan met je.

En dat laatste wat je zegt is echter onzin, ken genoeg mensen die al thuis blijven als ze een scheet dwars zit en ik ken er ook genoeg die wel naar het werk gaan met 39 graden koorts. Het is net hoe je daar zelf tegenover staat.

Omdat ze geïnteresseerd zijn in hoe het met je gaat, en daar meer antwoorden op mogelijk zijn dan alleen 'goed' of 'slecht'.

Dat zijn nou sociale contacten onder collega's. Als je een vriend of familielid tegenkomt, zeg je dan ook alleen 'hallo'? En als je wel vraagt hoe het gaat, vraag je je dan ook alleen maar af of ze in de lappenmand liggen en 39 graden koorts hebben?

Ga er om te beginnen vanuit dat die collega’s oprecht geïnteresseerd zijn in je welbevinden. In hoeverre ligt eraan hoe goed jullie elkaar kennen. Laat daar dan ook je antwoord van afhangen. Ik denk dat een collega die je oppervlakkig kent niet echt verwacht dat je allerlei intieme details over je gezondheid, je liefdesleven en opvoedingsproblemen met je kinderen zult vertellen maar misschien heb je met andere collega’s een band waarbij het heel normaal is om het daar wel over te hebben.

In de ‘oppervlakkige’ situatie probeer ik toch eerlijk te blijven met een variant op ‘ik mag niet klagen’ zoals ‘verre van perfect maar anders wordt het leven zo saai’ of iets dergelijks.

Er zijn nogal wat culturen waarbij de vraag hoe het met je gaat heel belangrijk is. Je gaat daar heel serieus op in, wederzijds uiteraard, voordat je over andere dingen praat.

Dat doen ze omdat ze nieuwsgierig en belangstellend zijn.
Nieuwsgierige collega s willen inderdaad heeeeeel graag weten hoe het met je gaat omdat nieuwsgierigen nou eenmaal alles graag willen weten. Maar doen er verder niks mee. En belangstellenden zijn ook daadwerkelijk geïnteresseerd en willen je ook helpen als je toevallig als antwoord geeft dat het niet goed gaat met je in plaats van het gebruikelijke- ooh wel goed hoor en met jou dan?- antwoord

Gewoon intresse,
Je vraagt toch ook niet waarom ieman hoi zegt