Is de dominante werkcultuur van 9 tot 5 nog wel van deze tijd?
Ik las laatst een artikel (tijdschrift psychologie) over zogenaamde A- en B-mensen. A-mensen zijn de vroege vogels, B-mensen de mensen die graag later op de dag opstaan (en ook gaan slapen). De schrijver van het artikel (een zelfbenoemd type B-mens, net als ondergetekende trouwens) opperde dat het lang genoeg heeft geduurd dat B-mensen onder het juk van de A-cultuur heeft geleefd. Hij was voor een versoepeling van de invulling van werktijden. En dat de dominantie van de 9 tot 5 mentaliteit ook niet goed meer uit te leggen is een maatschappij die steeds verder van de aggrarische cultuur af komt te staan. Net als de schrijver heb ik die cultuur menigmaal vervloekt toen ik weer eens brak opstond om op tijd op mijn werk te komen. Wat vinden jullie?
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.