Spelen kinderen niet meer buiten tegenwoordig?

Deels herkenbaar.

Ook mijn kind zit redelijk in de kak en heeft zelf ook haar ballet en zwemmen waar ze naar toe gaat, maar de andere dagen loopt ze bij iedereen de tuin in en andersom en de speeltuintjes zijn de hangplekken voor de kinderen.

Gelukkig maar, want anders krijg je van die bleke coach-patatoes.

Inderdaad, wij speelden poppenmoedertje op de (geboende) stoep, hadden een tol en de buurvrouw maakte geduldig iedere keer weer het tollenstokje in orde als het touwtje was versleten.
We huilden om verloren knikkers en waren bij bepaalde spelletjes altijd de klos. Bokkiespringen en diefje met verlos.

We hadden geschaafde knieën en een afgezakte sok. Ik zie de foto nog, die de straatfotograaf maakte waarvoor mijn moeder zich schaamde.

Tijden veranderen. Kinderen moeten in het harnas van de ontwikkeling en het liefst zo snel mogelijk groot zijn.

Jammer en herkenbaar. Ik zie het bij mijn kleinkinderen.

Gelijk heb je. Ik denk dat de kinderen van tegenwoordig hebben andere bezigheden dan de kinderen van 20 - 40 jaar terug (40 bij mij....) ik zie mijn zoontjes van 13 en 8 met een vrije strakke schema van sport, computeren, playstation en minder met dagelijks contact met andere kinderen buiten.
Ze hebben meer structuur in hun vrije tijd en andere bezigheden.
Bij mij was het toen sleutel hangt om mij nek en buiten spelen tot dat er was geroepen om te eten...
Was wel leuk hoor!!

Ha, die Diaantje;

Ik hoor dat wel meer, terwijl gewoon buiten spelen zo'n belangrijke schakel is in het opgroeien van een kind. Beginnen in de tuin of buiten op het stoepje in het zicht. En die van mij crossten ook altijd rondjes op driewielers en rolschaatsen. Zo worren kinderen sociaal, zelfstandig, verantwoordelijk en leren risico's inschatten. Wel een oogje in het zeil houden natuurlijk. Jammer dat kinderen vaak al met agenda's lijken te leven, dat kunnen ze nog lang genoeg.

Toegevoegd na 34 seconden:
'worren' => 'worden'

Gelukkig voor de kinderen spelen die hier in
de buurt wel buiten.

Ik hoor me toch altijd een partij herrie van springen op trampoline, spetteren in zwembad etc.
Niets aan de hand, maar er zijn een paar heel vervelende etters bij.

Voor mijn rust moet ik weer eens naar een
mini-camping waar helemaal niets is.

Zeer herkenbaar en een vreselijke ontwikkeling. de meeste kinderen weten niet meer wat blikkietrap is, hebben nog nooit in een top van een boom gezeten, zijn er nooit uitgevallen, hebben nog nooit een beschermde bloem geplukt, sterker nog de meeste bloemen en planten kennen ze alleen uit boeken en van tv.
Het is zelfs zo erg dat de overheid jaarlijks een nationale buitenspeeldag moet organiseren om de kinderen er weer toe te bewegen naar buiten te gaan.

Natuurlijk is er meer verkeer op de wegen, natuurlijk wordt iedereen in de media gek gemaakt met allerlei nare dingen die kunnen gebeuren zodra je kind buiten aan het spelen is.

Het enige wat ik kan zeggen is doorbreek het partroon, bel (zonder eerst vooraf telefonisch een afspraak te maken) aan bij de buren, die ook kinderen hebben en vraag of ze zin hebben om mee te gaan naar het speeltuintje. Neem het initiatief, als jouw kind oud genoeg is, kan hij/ zij na een paar keer het goede voorbeeld volgen en zelf bij de buren aan gaan bellen om zijn/ haar buurjontjes en -meisjes uit te nodigen voor lekker een uurtje ravotten in de speeltuin.

Het is de keuze van de ouders om hen naar allerlei clubs te laten gaan, sporten is heel gezond en culturele/ muzikale ontwikkeling is ook erg belangrijk, maar buitenspelen is misschien nog wel veel belangrijker. Daar wordt een kind pas echt groot en sterk van en niet onbelangrijk ook lekker zelfstandig.

Wij hebben een tuin van 15.000 m² waar de 2 kinderen van mijn vrouw en mij gewoon de hele dag spelen, de jongste 7 gaat in het zwembad met vriendjes, de oudste 13 gaat met vrienden voetballen, zwemmen, varen, en dat soort dingen,

Nee ik herken dat niet buiten spelen niet..

Dat is mij ook wel eens opgevallen, maar ik denk dat de schuld ligt bij Wii, Nintendo, Playstation en andere elektronische spullen. Ik zat in de jaren '60 op de lagere school en we waren 's zomers alleen binnen om te eten en te slapen.

Ik denk dat het verder geen probleem is dat kinderen niet meer zoveel buiten spelen maar dat kinderen heel veel tijd door brengen op de bank achten een willekeurig gameconsole. Hoeveel kinderen zie je wel niet met een behoorlijk overgewicht.

Ik ben pas 21 maar ik was vroeger heel wat meer bezig met vriendjes en vriendinnetjes(oorlogje spelen). Wij lagen dan allemaal op ons buik door de tuinen te kruipen en zaten in bomen of op daken. Nu spelen kinderen nog steeds oorlogje maar dan op de bank met een headset en een controller.

Dus eigenlijk is er weinig verandert behalve het postuur van de kids.

Mijn kinderen waren wel echte buitenspelers, ik herken het niet zo. Bellen voor afspraken deed ik nooit, ze maakte zelf afspraken en als ik ze uit school haalde dan kwamen ze wel naar me toe met hun vriendjes.
Nou had ik geen geld voor veel sporten en clubs, dus naast zwemles, deden ze verder niets aan clubjes ed.
Wel is het zo dat de politie hier nog wel eens op de stoep stond omdat ze dus in bomen zaten en een 'hut' probeerde te bouwen (niet bij mensen in de tuin of zo hoor, gewoon de bomen in het park/speeltuin) dan waren er klachten gekomen. Daar kon ik me wel vreselijk over opwinden.
Of mensen die overlast ondervonden van het voetballen.

Moet zeggen dat ik ze ook gewoon naar buiten stuurde, vriendjes of niet, hup een bal mee of de fiets en naar buiten als het lekker weer was.
Alléén buiten spelen kan ook prima, net als dat ze ook alléén binnen kunnen spelen.
Dus ik zou het buiten laten spelen van mijn kind niet laten afhangen van wat vriendjes doen. Is je kind nog te jong om alleen buiten te spelen ga je lekker mee, een boek erbij voor jezelf, heerlijk.
Maar ook zelf mee voetballen of tennissen is leuk en als er kinderen buiten zijn komen er snel meer

niet herkenbaar. hier in de straat is genoeg ruimte en wordt dan ook, ondanks de ook hier aanwezige kouwe kak, volop gespeeld.

Vroeger, toen ik klein was, speelden kinderen vrijwel uitsluitend buiten. Op stoepen, pleinen, onder poorten, of op grasveldjes en in parken. (aangelegde speeltuintjes heb ik vroeger nooit gezien) overal werd het straatbeeld opgefleurd door knikkerende, hinkelende, touwtje springende, tollende, ballende jonge mensjes. Veel gejoel en gezelligheid. Ook wel geschreeuw en ruzie, maar dat hoorde erbij. Kinderen oefenen immers voor ' later' .
Toen mijn kinderen klein waren, maakte ik me veel zorgen over dat buiten spelen. De lege plekken voor en om de huizen , stonden evenals de pleinen, vol geparkeerde auto's en als ze verderop naar speelplek moesten zoeken, betekende dit deelname aan het gevaarlijk verkeer.
(Ondanks alle inspanningen die ik me getroostte om alles zo veilig mogelijk te regelen, is mijn vrees hieromtrent helaas ook nog bewaarheid voor een van die kinderen. Ik weet dus waar ik over praat)
Nu zijn er dus (gelukkig dat in elk geval..) hier en daar speelplekken in wijken waar veel kinderen wonen.
Maar om daar te kunnen spelen, zul je mee moeten. En het liefst met een verbanddoos onder je arm. En natuurlijk een tas vol drinken en iets te knabbelen.
Ik onderbrak mijn spel op de stoep vroeger heel dikwijls om thuis een pleister, een appel, een beker melk of een knuffel te halen. Er was altijd een vertrouwd iemand op roepafstand, als een enge meneer wilde trakteren op lolly' s.. En ook op speelplaatsjes 400 meter van huis krijgen kinderen dorst, trek, schaafwondjes, builen, terwijl ook daar vreemde meneren met lolly's of erger kunnen verschijnen..
Nu mijn kleinkinderen klein zijn, zie je mij en mijn man zeer regelmatig met een rugzak voorzieningen, op schoolpleinen en in speeltuintjes.
We treffen er regelmatig andere kinderen.Ook met opa, oma of beide. Vaders en moeders werken. Onderschat dat probleem ook niet. Vroeger konden mensen prima toe met 1 salaris. Tegenwoordig lukt het met 2 salarissen vaak al nauwelijks om noodzakelijke dingen te kunnen betalen. Ik ben zo gelukkig geweest vroeger van mijn eigen kinderen te kunnen ( ik kon mjn carrière probleemloos onderbreken) genieten en doe het nu weer van mijn kleinkinderen. Mijn kinderen zijn 's avonds te moe om nog iets leuks met ze te ondernemen en ik begrijp maar al te goed dat de verleiding van een K-3 dvd-tje of een spelcomputertje op zo'n moment levensgroot is.

Toegevoegd na 6 minuten:
Vergeet de zoveelste hindernis, namelijk hondendrollen op straat, voor de kinderen niet!

kinderen hebben geen vrije tijd meer..........

en sommige kinderen kunnen niet eens meer genieten van ff gewoon stil zitten, dan gaan ze zich vervelen en grijpen naar hun gameboy, psp portable, gsm.

ik denk dat de televisie ( snelle flitsen in films, tekenfilms ) kinderen overlaadt met prikkels.... ( te veel )
waardoor ze net allemaal kleine adhd lijdertjes worden.

ik wacht op een EMP ( electrisch magnetische puls ) om dit totaal te veranderen :p

en.... dan zijn er van die overbezorgde, overbeschermende ouders, die hun kind kost van kost tegen alles en iedereen willen beschermen....
ik betreur die kinderen als ze ooit het huis verlaten en dan pas de echte wereld leren kennen... ik schat hun kansen behoorlijk laag in.


dit antwoord met een korreltje zout nemen aub ;)

Mijn zoon speelt wel gewoon buiten,met vriendjes( hij is 5) Ze fietsen wel en ze spelen in de speeltuin een eindje verder op.Er zitten in die zelfde speeltuin ook wel veel oudere kinderen van rond de 9 ,alleen spelen die dus met hun nintendo ds en niet met hun fietsje.