Hoe weet je of je de liefde van je leven hebt gevonden?

Dat weet je nooit,maar je moet leren accepteren wat je hebt.
Als je eenmaal een relatie hebt of getrouwd bent.

Als je samen gelukkig oud bent geworden ;)

Je hart zegt je dat..kan mijn wat korte antwoord hier zijn..

Ik kan het weten..want mijn hart zei het mij destijds al heel snel en..zegt nog steeds..na al bijna vierenveertig jaar.

Als je voor haar of voor hem door het vuur zou willen gaan..is de kans dat je haar/hem gevonden hebt..heel groot..

Gr. Ton

Dit is nooit met zekerheid te beantwoorden.

Je hebt de liefde van je leven gevonden als jij het gevoel hebt dat jij en je partner elkaar aanvullen.
Je partner er altijd voor je is.
Als je het gevoel hebt dat je samen oud wilt worden.
En je alles kunt delen met je partner wat jij met hem wilt delen.
En als dagelijks de vonken er nog afspatten in jullie relatie.
En zeker ook als je partner jou respecteert, wardeert en accepteert zoals jij bent.

Aan het eind. Als het onvermijdelijke afscheid is geweest.

..............................nooit!....................................

ik wist het toen nog zelf niet maar ik had het gevonden toen ik iemand had waarbij ik geen enkele jaloezie of onzekerheid,voelde maar alleen maar rustige warme genegenheid,was ook vaak stapel verliefd liep nooit goed af

achteraf,als je de balans opmaakt.

Dat is lastig uit te leggen, maar ik weet het gewoon.
Er is niemand waarbij ik zo mezelf kan zijn dan bij mijn partner, hij haalt het beste in mij boven. Maar wat volgens mij veel belangrijker is, je moet eerst van jezelf kunnen houden voor je open kunt staan voor iemand anders.
Want hoe kan iemand van mij houden als ik niet van mezelf hou. Dat is niet zo makkelijk, ik heb er een heel leven voor moeten leven voordat ik genoeg van mezelf hield. Ik ben eerder 25 jaar getrouwd geweest, ik heb mijn best gedaan, maar ik heb ook altijd geweten dat ik iets miste. Na mijn scheiding ben ik over mezelf na gaan denken en voor het eerst kon ik mezelf accepteren zoals ik was, en stond ik open om ook de mindere kanten van mezelf te veranderen. Als je jezelf kunt accepteren zoals je bent, maar ook je gebreken ziet, kun je ook op dezelfde manier van een ander houden. Ik weet dat ik nooit bewust een ander pijn of verdriet zal doen, maar dat ik niet iedereen in kan voelen of kan begrijpen, op het moment dat ik me daarvan bewust werd ben ik veel opener en eerlijker geworden, ik word niet meer boos maar gefrustreerd omdat ik niet met de situatie om kan gaan, maar projecteer dat niet meer op de ander.
Wellicht heb je iets aan de uitleg, en ik ben altijd bereid er dieper op in te gaan mocht je dat willen.