Hoe bouwt iemand in zijn eentje een nieuw leven in een vreemd land?

Dat is heel erg afhankelijk van wat je wil.

Niet iedereen heeft behoefte aan een grote vrienden en kennissen kring en/of familie in de buurt.
Je eigen inzet hierin is natuurlijk van groot belang, ga je erop uit om nieuwe mensen te leren kennen, sta je daar open voor, dan zal je snel weer nieuwe 'vrienden' hebben.

ik kan je zeggen dat je niet zomaar! in je eentje voor t buitenland kiest
vaak is het werk wat je die keuze laat maken.
en diegene die in het buitenland gaat wonen kiest meestal een land waar ze enigzins de taal kennen of al voorkennis hebben van de taal.
ik heb zelf heel veel mensen geholpen met een emigratie naar t buitenland maar ben eerlijk gezegd nog niemand tegen gekomen die s'morgens wakker werd en besloot om in een vreemd land te gaan wonen

Ik denk dat je juist als je in je eentje bent, sneller in staat bent om een nieuw leven te starten in een vreemd land. Het is niet makkelijk om ergens een nieuw leven op te bouwen. Als je met vrienden of familie bent, heb je al gauw de neiging, als het even tegen zit, om je terug te trekken tussen die familie of vrienden. Als die er niet zijn dan heb je geen keuze en zul je het moeten doen met de "vreemden" om je heen en maak je daardoor sneller nieuwe vrienden en kennissen. Maar het is algemeen bekend dat niet iedereen in staat is om zich in een vreemd land thuis te gaan voelen, met of zonder familie. Het is ook heel persoonlijk of je oude vrienden en familie gaat missen of niet. De ene persoon doet dit dagelijks, de ander maalt er niet om.

Je moet een beetje avontuurlijk aangelegd zijn en het echt willen. Ik heb zelf 5 jaar in Duitsland gewoond toen ik op mijn 21ste eens wat anders wou. Ik woonde nog thuis en wilde zelfstandig zijn. Hier kon je geen woning krijgen en daar gemakkelijk. Köln leek me een leuke stad en ik heb daar een nieuwbouwflat gehuurd, waarvan ik de eerste maanden van mijn spaargeld de huur betaald heb. Ik was altijd 1ste verkoopster in een boutique geweest en wilde ditzelfde hier ook doen, niet wetende dat je in Duitsland ervoor leren moet en wel een paar jaar voor je je Kaufmännisch Angestelte mag noemen en wel met diploma. Ik had alleen mijn schoolduits en dat was wat anders dan het Keulse dialect. Ik heb dus eerst veel gesproken met Duitse buren, de postbode, de winkeliers etc. Toen werd een verkoopster gevraagd in de modesalon in het voorstadje van Köln waar ik woonde en ik heb de stoute schoenen aangetrokken en gesolliciteerd. Op de vraag van de eigenaresse van de salon of ik een diploma kon laten zien heb ik gebluft en gezegd dat dat in het Nederlands was en dat ik het eerst wilde laten vertalen. Daar ging ze mee akkoord en ik kon beginnen, want ze vond mijn dialect zo charmant en de klanten zouden ook "entzückt' zijn. Het was een echte elitebuurt en de cliënten waren ook allemaal vaste klanten in het duurdere genre kleding. Ik zag het als een grote uitdaging! Door mijn vorige werk had ik zelf veel boutique kleding en zag er altijd goed uit en de klanten daar wilden altijd zoiets hebben als ik aan had. Gevolg was dat mijn cheffin, die alles op haar klanten afstemde, mij meenam naar modeshows en de Modemesse om kleding in te kopen, want verkopen kon ik! Zodoende heeft ze me nooit meer naar een diploma gevraagd, zolang de kassa rinkelt, doen ze dat niet meer. Ze wist inmiddels wel dat ik verstand van verkopen en mode had. In het begin maakte ik nog wel wat fouten in het Duits, maar heb iedereen altijd gezegd om me erop te wijzen en uit te leggen waarom en hoe het wel moest. Zo leer je de taal het best en op het laatst denk je ook in die taal. Elke taal die je als basis kent, leer je pas echt als je hem dagelijks moet spreken.

Zelf heb ik dit ook gedaan en kan je zeggen dat het best wel meevalt. Je moet openstaan voor nieuwe dingen, zo snel mogelijk de taal leren, je aanpassen naar de gebruiken van het land en contact zoeken met de mensen aldaar. Als je dit allemaal doet, is het best wel makkelijk en zal je zien dat je door die mensen geaccepteerd wordt, wat het leven een stuk aangenamer maakt.

Als je de taal niet kent heeft het vaak geen enkel nut om in een vreemd land te gaan wonen.
Ik kom vaak in Hongarije omdat mijn vrouw daar vandaan komt,en ik het geluk heb dat ik die taal redelijk beheers.
Zo kan ik alleen op pad,bij buren vrienden van ons en noem maar op.
Ik ken nederlanders die er wonen ,en die maar 300 woorden spreken,en dat vinden ze genoeg.
Maar zo leer je de bevolking daar nooit kennen,en leer je ook nooit nieuwe vrienden kennen.
Daarom is het ook zo belangrijk dat alle assielzoekers die zich in nederland vestigen,het eerst de taal onder de knie moeten krijgen.
Al is het maar om onafhankelijk van anderen te zijn.