Kennen we meer of minder armoede als vroeger?

Als je praat over de periode vanaf 1900 heb je het ook over verschillende tijdvakken van twee wereldoorlogen en economische recessies (o.a jaren 30). Vooral in de jaren 30 was er erg veel armoede en werden er werkelozenprojecten opgezet. Zo is o.a. het Amsterdamse Bos ontstaan en het Goffertpark in Nijmegen. Nog steeds is er veel armoede in ons zeer rijke land. Ons land is rijk als je kijkt naar het gemiddelde inkomen. Als een miljonair (we hebben er 100.000 in ons land) 2% loonsverhoging krijgt krijgt hij echt wel een beetje meer dan de man die op de vuilniswagen onze afvalcontainers leeg maakt. Gemiddeld gaat het dus erg goed.
Hoewel het economisch dus beter gaat slagen Nederlanders die in armoede leven er steeds vaker niet in om uit de armoede te komen. In 2015 nam het aantal mensen dat minimaal vier jaar onder de armoedegrens leeft met 14 procent toe. Het totaal ligt daarmee op 417.000 mensen. Armoede is vooral een probleem wanneer het langdurig is, het is verdrietig dat het juist deze groep is die groeit. Ook het aantal kinderen dat in armoede opgroeit steeg in 2015, in totaal: 125.000. Dit was 7 procent meer dan een jaar eerder.
Een derde van de armoede-stijging is te wijten aan vluchtelingen in Nederland. Dit zijn met name Syriërs die zijn gevlucht voor oorlogsgeweld. Zij belanden vaak in de bijstand op het moment dat zij een verblijfsvergunning ontvangen. Van alle vluchtelinghuishoudens heeft ruim 50 procent een laag inkomen. De resterende huishoudens die onder de armoedegrens leven loopt te ver uiteen om een eenduidige oorzaak te noemen.
Samengevat: De rijken worden steeds rijker en de armen steeds armer. Zal altijd wel zo blijven.