Waar stopt interesse en begint nieuwsgierigheid?

Het is inderdaad een subtiel verschil. Ik denk dat het nieuwsgierig begint te worden als iemand probeert achter dingen te komen waar je 'normaal' niet met elkaar over zou praten. BV: Hoewel je best tussen twee beste vriendinnen kan bespreken met wie je in de kroeg heb staan zoenen, zou je dat niet altijd met iedereen bespreken. Als iemand daar dan naar gaat vissen is die nieuwsgierig. Als je beste vriendin het doet zou jet ervaren als interesse.

Op het moment wanneer mensen meer naar de negatieve details gaan vragen en blijven doorvragen terwijl men eigenlijk het antwoord al weet. Dat is puur uit nieuwsgierigheid.

echte interesse heeft ook nog als doel om in sommige gevallen raad of advies ergens op te kunnen geven en oprecht met iemands wel en wee betrokken te willen zijn.

Ik denk dat het veel te maken heeft met de persoon die interesse/nieuwsgierigheid toont , en de relatie die er bestaat met het voorwerp (de perso(on)nen ) die het betreft.
Als je overbuurvrouw , iemand waar je geen contact mee hebt, maar van wie je vermoed dat ze nogal jaloers op je is(ik noem maar wat) in je karretje bij de supermarkt gluurt, zul je dat ook echt als gluren ervaren. Je denkt : Loerkop..kun je straks lekker aan je vent klikken dat wij b-merk pindakaas eten .. de overgang nog niet is ingezet vanwege de tampons, Een van ons een vals gebit heeft (kukident), wij onze kont afvegen met c-merk schuurpapier en noem maar op.
Als even later een andere buurvrouw waar je wel prettig contact mee hebt kijkt , en zelfs vraagt of jij nu nog altijd met die klotemenstruaties worstelt..( gaat natuurlijk veel verder) zul je dat veel eerder als belangstelling zien en er zelfs enige steun van ondervinden. (inderdaad..nog steeds die ellende. )
Verder is het ook van invloed in hoeverre vragen relevant zijn voor de relatie die je met elkaar hebt. Als een maatschappelijk werker die je zal helpen met budgetproblematiek je vragen gaat stellen over je seksuele geaardheid o.i.d. is dat niet relevant en zul je dat ook als nieuwsgierig ervaren. En dat is het ook. En bovendien ongepast.
In je eigen vraag zit al besloten dat interesse en nieuwsgierigheid op eenzelfde lijn kunnen zitten, die gaandeweg van het een in het ander kunnen veranderen. In de meeste gevallen zal dat interesse zijn die verwordt in nieuwsgierigheid, maar andersom is natuurlijk ook mogelijk. Je krijgt een nieuwe collega en bent in 1e plaats nieuwsgierig of die knappe persoon al iemand heeft, of hij/zij zus en zo en van alles. Gaandeweg kun je 2 kanten op. Boeit de persoon je verder niet, zal je nieuwsgierigheid snel doven. Boeit hij/zij daarentegen wel, zal je nieuwsgierigheid veranderen in interesse. Geen stiekem gevraag meer via via, maar open en eerlijk rechtstreeks vragen.
Zoiets.

Interesse = toestand dat je iets of iemand interessant vindt. Belangstelling.
Prettige en gezonde aandacht.
Je kunt zelfs geboeid zijn door iets of iemand, zonder daar - te - veel nieuwsgierig naar te zijn.

Nieuwsgierig = als je graag dingen wilt weten, ook als je er niks mee te maken hebt.
Kijklustig, weetgierig, en dit op een onbescheiden manier.

Waar het een eindigt en het ander begint zal steeds afhangen van de situatie en vooral van de persoon.
Als het van prettig naar onprettig gaat,
als het van aardig naar onbescheiding gaat.
Dat is te subtiel om in algemene termen te noemen.

Bij interesse verzamel je informatie over een onderwerp in de breedte, je gaat nog niet helemaal in verdiepen maar je onderzoekt het grote beeld. Dan wordt je nieuwsgierig (je wil alle nieuws ontdekken en bewaren) en ga je in de diepte onderzoeken om alles te begrijpen. Dan kan je interesse weer extra gewekt worden voor een bepaalde aspect en je wordt nieuwsgierig.

Interesse is meer algemeen en heeft geen dwangmatig aspect, nieuwsgierigheid lijkt gefocusseerd en obsessieve.

Naar mijn weten zijn interesse én nieuwsgierigheid beide positief.
Interesse in iets of iemand tonen is altijd fijn voor de ander. Maar, hier kun je ook te ver in doorgaan. Dan wordt het naar mijn mening nog niet nieuwsgierig.

Kleine kinderen zijn over het algemeen erg nieuwsgierig. Dit is ook echt niet negatief te noemen. Ze willen alles ontdekken, vastpakken en zelfs proeven. Die kinderen zijn nieuwsgierig naar de wereld om hen heen. En hoe kun je dit nou als dwangmatig zien..

Ik denk dat interesse en nieuwsgierigheid niet na elkaar volgen. Het zijn twee losstaande begrippen voor twee aparte, belangrijke kwaliteiten van iemand.