Wat is het verschil tussen de eerste en tweede generatie allochtonen op het gebied van hulpverlening?

Bedoel je in de rol van hulpvrager of hulpbieder?
Er zijn namelijk veel allochtone hulpverleners ( en aanverwant) opgeleid, in de loop der jaren. Aanvankelijk (denk ik) voornamelijk om de eigen minderheidsgroepen te vertegenwoordigen, adviseren en begeleiden, maar dat is inmiddels wel enorm verbreed naar de maatschappij in het algemeen.
Kijk in de ziekenhuizen, jeugdhulpverlening, bij het buurtwerk..het aanbod van allochtone werkers in zorg en dienstverlening is heel groot. Een of twee generaties terug, was de allochtoon die je tegenkwam in een ziekenhuis, vrijwel altijd lid van de schoonmaakploeg. Momenteel vind je in deze categorie je tandarts, je apotheker, je chirurg, je psychiater, je advocaat, je burgemeester en vul maar in.
Op zich vind ik dat een lovenswaardige ontwikkeling, maar ik loop wel (te) vaak aan tegen lastige communicatie vanwege het niet geheel beheersen van de taal. Dat levert nog wel eens verwarring en onbegrip. Maar ik neem aan dat dit, nog wat generaties verder, vanzelf goedkomt.