Zou er niet een mogelijkheid moeten komen voor mensen die zelfmoord willen plegen om al hun organen te doneren?

Die mogelijkheid is er al. Via het donor codiciel maak je duidelijk welke organen je beschikbaar wilt stellen voor transplantatie.

Als je hulp bij zelfdoding in het leven gaat roepen is het wellicht een mogelijkheid om een systeem in het leven te roepen waarin deze vorm van zelfmoord in het ziekenhuis plaats vidt, en er niet-schadelijke stoffen gebruikt worden, zodat de organen niet beschadigt worden, en vervolgens getransplanteerd worden.

De meeste mensen, die in dusdanige geestelijke nood verkeren, dat ze een einde aan het leven willen/ gaan maken, zullen niet zo stil staan bij het willen doneren van organen. Het creeeren van zo'n mogelijkheid zal dus niet zoveel zin hebben.

Iedereen kan organen doneren en het zou gemakkelijker zijn als ze hun lichaam met de zelfdoding heel laten.
Ook handig is het als ze een donor codicil bij zich hebben.

Goeie vraag! Lastig te beantwoorden denk.

Mensen die zelfmoord plegen, plegen an sich een vrij egoïstische daad. Het niet meer zien zitten in het leven, het ongeneeslijk ziek zijn....van één kant is het te begrijpen, van de andere kant...hoop doet leven! Dus of ze überhaupt op zo'n moment (of daarvoor) kiezen om een ander te kunnen helpen, ik weet het niet. Bovendien lijkt het me juridisch gezien lastig te bewerkstelligen, plus dat menigeen (terecht of onterecht) afkeer heeft tegen euthenasie. Want daar heb je het toch eigenlijk over? Of bedoel je dat degene die zelfmoord pleegt, dat doet in het ene kamertje en dat in het kamertje ernaast de medische staf staat te wachten? Je vraag is erg interessant, maar nogmaals, om daar een antwoord op te vinden? Overigens hebben veel mensen, voordat de zelfmoordgedachten beginnen te rommelen, eerder al een donorcodicil ingevuld en zal je toelichting tot op zekere hoogte bereikbaar worden.

Ik ben bang dat je dan teveel reclame gaat maken voor zelfmoord. Zwakkere personen met de minste problemen zouden dan al zelfmoord kunnen overwegen. Jou gedachte is zeer zeker niet verkeerd, maar iemand die zelfmoord pleegd wil dat doen wanneer en waar hem/haar dat uitkomt, zonder dat ze eerst toestemming moeten vragen bij allemaal commissies die moeten besluiten of het wel of niet mag.
Vaak wordt er bij zelfmoord geweld op het lichaam gebruikt, waardoor ze als orgaandonor niet veel nut meer hebben.
Het idee is goed, maar zal nooit uit te voeren zijn, vrees ik.

Zelfmoord is een misdrijf, alleen moelijk om de persoon in kwestie hiervoor te straffen, als het tenminste gelukt is.
De orgaandonatie is dan nog steeds afhankelijk van een codecil. Medewerking hieraan zou dus medeplichtigheid betekenen.
Lijkt me wel belangrijk hoe de zelfmoord gebeurt. Een overdosis gif lijkt me niet zo lekker voor de orgaan ontvanger

Nadeel is dat, voor een succesvolle transplantatie, je er heel snel bij moet zijn. De meeste organen, en dan vooral het hart, zijn eigenlijk alleen nog te gebruiken als je in het ziekenhuis het loodje legt, en meteen daarna wordt leeggehaald.

Om dit plannetje te laten slagen zou je suicidale mensen dus in de gelegenheid moeten stellen er in een ziekenhuis, onder toeziend oog van een arts of verpleger, een eind aan te maken. Ik denk niet dat daar veel draagvlak inder de bevolking voor is, en ook bij medisch personeel verwacht ik dat niet; iemand die in een ziekenhuis gaat werken, wil in de regel het liefst zien dat mensen die plek gezond weer verlaten.


Misschien dat er ergens op de wereld een plek is waar dit wel zou kunnen? Er zijn nu al landen waar, ten behoeve van orgaantransplantaties, op bestelling gevangenen uit de dodencel worden geplukt.

Nee! Het is een van de meest egoïstische dingen die een mens kan doen, zonder rekening te houden met een ander (alhoewel ze dat in hun hoofd misschien niet zo voelen). Daar moet je op geen enkele manier aan meewerken, vind ik. Sommigen hebben al het idee dat de wereld beter af is zonder hen, moet je ze ook nog een extra reden gaan geven.

Elk mens IS van nut (enkeling daargelaten, bijvoorbeeld bepaalde criminelen), en zijn niet toch nog van nut!

Wanneer je er een eind aan wil maken, dan moet je ervoor zorgen dat je van te voren een donorcodicil hebt ingevuld. Dan is het geregeld.
Veel mensen die zo wanhopig zijn dat ze er een eind aan maken denken daar niet bij na maar vergis je niet: Er zijn ook velen die de keus tot zelfmoord weloverwogen nemen, en wel degelijk zorgen dat ze een codicil hebben, zelfs op het lijf dragen bij de zelfmoord.

Het lichaam beschikbaar stellen voor de wetenschap kun je ook zelf regelen.
Alleen....de laatste jaren weten ze niet waar ze naartoe moeten met alle lijken: Omdat er geen kosten zijn voor een uitvaart, stellen (veel te) veel mensen hun lichaam ter beschikking van de wetenschap.
Dan krijgt de familie na een jaar of 3 eindelijk eens een standaard briefje met de mededeling dat de 'resten' van de overledene eindelijk zijn gecremeerd. Geloof me, het is een rotgedachte als je die brief leest en je realiseert je dat je vader daar jarenlang ingevroren heeft gelegen tot 'ie eindelijk aan de beurt was...
Bovendien hebben de nabestaanden geen enkele plek om iemand te gedenken.

Hiermee ga je ervan uit dat iedere zelfdoding zeer goed overdacht is. In werkelijkheid vinden de meeste zelfdodingen in de praktijk plaats vanuit een impuls (ook bij mensen die er al langer over na hebben gedacht, het is paradoxaal maar wel juist).
In jouw theorie moet er wel sprake zijn van een zeer bewuste en weloverwogen keuze en met name een gedegen planning en dat is meestal niet het geval.

Ideologisch gezien zou het wel heel mooi zijn

als je mensen toelaat om erbij te zijn als jij zelfmoord pleegt, dan gaan die mensen toch eerst op je inpraten waarom je het niet zou moeten doen.
(dat hoop ik tenminste, dat ze niet likkebaardend staan te wachten op je organen)

ik denk niet dat je daarop zit te wachten als je dood wilt

Het klinkt heel redelijk, zoals je het hier voorstelt. En daar zit 'm nou net het knelpunt : een mens die zó wanhopig is, dat hij voor een trein springt, kán niet meer redelijk nadenken. De wanhoop zorgt voor een steeds nauwer wordende tunnelvision, waarbij geen relativeren meer mogelijk is, en meer en meer de enige uitweg uit die tunnel het beëindigen van een voor je gevoel ondragelijk lijden is.

Op mensen inpraten, of verwachten dat ze dan nog aan iets anders dan aan hun wanhoop kunnen denken, is dan niet meer mogelijk.

Hooguit bij mensen die weten dat ze hoe dan ook gaan sterven, en een ontluisterende wegteer-ziekteweg niet willen gaan (en die dus eigenlijk euthanasie willen...) zou het mogelijk zijn. Maar of van deze mensen organen nog bruikbaar zijn (na zwaar medicijngebruik en bestralingen) is natuurlijk erg de vraag.

Goed idee, al denk ik niet dat er veel mensen met zelfmoordneigingen rondlopen die dit soort dingen gaan overwegen, die hebben wel wat anders aan het hoofd.

op zich wel een goed idee van je. Alleen of het haalbaar is... stel dat iemand van het flat springt of voor een trein blijft er helaas geen orgaan heel over, dus heb je er niet veel aan. Maar mochten ze voor iets anders gaan (bijv. pols doorsnijden oid) is het wel mogelijk, mits ze die persoon op tijd vinden. Anders heeft het geen zin.