Waarom beantwoorden we de vraag: "hoe gaat het met je?", vrijwel altijd met "ja goed"?

Hoe gaat het met je is een vraag om een gesprek te openen. En (bijna) iedereen antwoord goed, omdat je er niet over wilt uitwijden, als het niet goed gaat.

In Amerika is het heel normaal om te zeggen Hi, how are you?
Het is gewoon een beleefdheidsvraag.

ik doe het wel eens, maar je krijgt meestal een ongemakkelijke sfeer, dus dan hou je het snel bij "ja goed". Waarom die ongemakkelijke sfeer? veel mensen menen de vraag blijkbaar niet echt. Meer een beleefdheids dingetje. Vooral bij mensen die je niet zo goed kent. Als je zegt, "slecht", dan hebben veel mensen daar eigenlijk geen zin in.

Omdat je anders meestal een erg lang gesprek krijgt. Als je het vraagt verwachten de mensen ook vaak het antwoord 'goed'. In mijn ogen is het een soort van verlengde groet als je iemand ziet die je niet zo heel goed kent maar toch sociaal wil aanspreken.

Als je zegt, nou eerlijk gezegd, als je zegt wat fijn dat je ernaar vraagt! Ik voel me namelijk zwaar klote! Dan zeggen o uh ja nou ik moet nog verder leuk je weer eens gezien te hebben! Vandaar dat mensen er op voorhand ervoor kiezen ze niet de info te geven waar ze toch niets mee kunnen!

dat is ego!!!
niemand wil onderdoen voor een ander. we zijn bang dat een ander je minder vind of whatever... (faalangst) en vooral zelfbescherming...
zo is de maatschappij gegroeid, en dan valt het hier nog wel mee hoor. (vind ik)
wanneer je mensen wat beter leert kennen, ga je steeds meer zeggen/praten. zodra je ook iets van die ander weet durf je jezelf ook wat kwetsbaarder op te stellen. je zogenaamd mindere kant ietwat te laten zien....
want je weet; wat je zegt kan tegen je gebruikt worden...
dus kijkt iedereen wel uit wat die zegt.
geef zelf het goede voorbeeld. zeg dat het maar matig gaat wanneer dat zo is, laat zien dat het geen kwaad kan om wat oprechter te zijn...
probeer ik ook! maar wees voorzichtig. dit is iets wat veel mensen eng vinden en voor uit de weg gaan. wees subtiel.
en luister naar wat diegene echt zegt...
hakuna matata!!!

Gewoon typische bescheidenheid/beleefdheid.

Wel leuk: in Tsjechië geeft men vaak op de vraag 'Jak se mas?' (Hoe gaat het met je?) als antwoord 'Dje to' (Het gaat wel). Wanneer je antwoord met goed, dan wordt dat als oppervlakkig gezien, omdat er altijd wel wat is. Als je met 'slecht' antwoord, behoeft dat dan wel uitleg.

Maar of zoiets ook in Nederland past? Beetje pessimistisch lijkt me. Dat doe je maar wanneer je een dieper gesprek aangaat.

Dit was de reden waarom Mischa en Maarten een tijdje gelden het idee van "Veel Goed" probeerden als het Beste Idee van Nederland.

Het is automatisme. Je bewustzijn is in auto-mode dus je geeft een automatische antwoord op een automatische vraag. Om de automatisme te doorbreken kan je probeeren om iemand te groeten op een heel origineele manier die je nooit gebruikt. Dus niet "hoe gaat het met je?" maar bijvoorbeeld (zelf invullen) "......................................................... "
Moeilijk he? maar als het lukt krijg je gegarandeerd een andere antwoord dan "ja goed"

Het is een gewoonte om een gesprek te openen. Maar er wordt ook verwacht dat je zegt "ja goed".

Want eerlijk gezegd wil die persoon het waarschijnlijk niet eens over je problemen hebben. En eerlijk gezegd wil jij het ook niet over je problemen hebben (met toch wel een redelijke vreemde).

Dus we voelen aan of de vraag echt gemeend is, en bovendien is het afhankelijk van onze eigen gemoedstoestand hoe we die vraag beantwoorden. Veelal zijn we het zat om alsmaar aan onze problemen herinnert te worden.

Niet altijd hoor. Ik zeg meestal ( gaat wel )

Omdat deze vraag eigenlijk geen vraag is, maar een manier van groeten in zogenaamd beleefde vorm.
Doorgaans heeft niemand er , geloof ik, veel last van en de meeste mensen maken er ook gebruik van. En iedereen weet dat het ' Ja, goed hoor' niets inhoudt. Pas als iemand antwoordt dat het niet goed gaat, komt er een schrikeffect. De vrager realiseert zich dan dat hij geen tijd of zin heeft om een treurig iets aan te horen. En de ander, met wie het niet goed gaat, voelt dit meteen aan , hetgeen nog eens een extra rotgevoel geeft.
Daarom liegen de meeste mensen dat het ' goed' gaat. Dan ben je overal van af en je weet toch dat de vraag niet serieus bedoeld is.
Maar mensen die echt diep in de sores zitten, hebben een grote hekel aan deze begroetingswijze. Zij kunnen het ' wel goed' niet over hun lippen krijgen, maar al evenmin voelen ze ervoor in zo'n sfeer over hun moeilijkheden te praten.
Tja..ik weet het. Het is niet gauw goed.

Ja, jammer he..want gedeelde smart is soms halve smart.
Openheid doet openen.
Mensen die ...ja, goed...zeggen...willen vaak een ander daar niet mee lastig vallen. Terwijl dat een invulling is...want ze weten niet of de ander dat lastig vindt.
Daar kom je pas achter als je eerlijk bent...en zegt dat het niet zo goed gaat.
Maar...wat ook is....stel dat iemand aan mij vraagt..hoe het met me gaat...en ik ken die persoon amper of heb er geen band mee....dan zal ik ook zeggen...ja,goed.
Simpelweg omdat ik mijn problemen niet kan/wil delen met die persoon. Misschien omdat we mijlen ver uit elkaar liggen qua alles.
Dan heeft het al geen nut om er wat over te zeggen.
En wat ook nog kan....iemand vraagt aan mij ...hoe het met me gaat...
Stel dat ik dan zeg...niet zo goed...En diegene gaat daar helemaal NIET OP IN.
Of begint na die vraag...gelijk met zijn/haar eigen problemen op te noemen en hoort jou helemaal niet.
Tja...dat kan me maar 1 keer gebeuren per persoon.
Als er iets frustrerends is....is dat het wel.
Mensen luisteren vandaag de dag amper nog naar een ander. Ze hebben het veel te druk met over zichzelf te praten...en horen dus vaak ook alleen maar zichzelf.
Dus praten...en luisteren. Dat vormt een normaal gesprek van dezelfde waarden, mensen.

Standaard gespreksopening ja. Ook op msn, komt er iemand online "hoi" "hoi" "alles goed?" "ja hoor, met jou?" "ook wel goed". En dan begint het gesprek pas ;)

Of zoals de Fransen zeggen "Ça va?" "Ça va."

We hebben liever niet dat ze doorvragen. Als ze mij dat vragen: Gaat het goed met je? zeg ik altijd: Nog wel. Hoe zo? Is er wat?

mensen hebben niet altijd zin om echt uit te leggen hoe de vlag erbij hangt. vandaar dat men dan kiest voor dit 'gemakkelijke' antwoord.

en specifiek bij oude bekenden geldt eigenlijk hetzelfde.

Omdat de vraag wordt gesteld zonder dat er behoefte is aan een verhaal. het is een gewoonte, geen interesse.