Waarom heb ik soms het gevoel dat ik niet goed kan mee doen met de maatschappij?

Question

Ik heb soms het gevoel dat ik overal achter aan moet rennen, en ik doe er zo mijn best voor. Mijn talen ken ik, ik heb genoeg kennis van alles wat maatschappelijk is en toch vind ik het zo moeilijk om de kleine dingen in het leven te ervaren of te doen. Ik weet bijvoorbeeld niet hoe ik gedag zeg tegen iemand die ik ken als (vage) kennis, ik tel mijn stappen, denk in mijn hoofd: nu! en zeg 'hallo', maar tussen die stappen door dat ik hallo zeg en ik die gene zie heb ik geen idee welke kant ik dan moet op kijken. Zulke dingen kun je ook niet leren, denk ik, het is gewoon gevoel, maar dat gevoel mist bij mij een beetje. Ik vind niet moeilijk om met mensen om te gaan, ben ook helemaal niet verlegen maar als ik in een grote groep ben dan val ik er heel snel buiten. Ik heb er al heel veel over nagedacht, heb alle mogelijkheden in mijn hoofd op genomen, of het nou aan mij lag, of aan de maatschappij om mij heen. Ik weet dat heel veel mensen me waarderen zoals ik ben, en ik doe dat ook. Maar waarom let ik dan zo op de dingen die zo onzichtbaar zijn? Soms als ik besef dat ik niet functioneer in de maatschappij dat voel ik me diep ongelukkig en eenzaam, vooral in de wereld om mijn heen waar iedereen vrienden heeft en gelukkig is. Ik hoop dat iemand dit gevoel ook wel eens heeft, en dat ik niet de enige ben.

 · Accepted Answer

De wereld is niet zoals het lijkt. Er is best wel veel verborgen leed en eenzaamheid.
Ik ken vele mensen uit mijn directe omgeving die de weg kwijt zijn.
De maatschappij verhard, we moeten werken en produceren, inplaats van mensen worden we nummers, die hun geld op moeten brengen.
Vandaag las ik dat er steeds minder handen in de zorg komen.
Met een kleine groep, vliegend je werk moeten doen, om toch klaar te kunnen komen.
De wetenschap benadrukt nog eens dat we een reeks van toevalligheden zijn, en dat het dus toeval is dat je hier rond loopt.
Van dit alles wordt je niet echt vrolijk.
Wat ik je kan adviseren is om je gewoon met de stroom mee te laten drijven.
Wees jezelf, en vind en houdt je balans.
Maak jezelf gelukkig met de kleine dingen, en als je goed rondkijkt zijn er altijd mensen die van je houden.
Laat je koesteren in die liefde.
Wees ook niet te streng voor jezelf, laat de maatschappij de maatschappij, en leef gewoon je eigen leven, zoals jij denkt dat het goed is.
Als je het soms even niet meer weet, het geeft niet.
Laat liefde ook je deel zijn, voor jezelf en voor je medemens.
Want wat je geeft krijg je ook weer terug.

 · Answer

Zelfvertrouwen, daar ontbreekt het je aan!
en jezelf nemen zoals je bent!
Meer hoef je niet te doen!

 · Answer

Ik kan je vraag niet beantwoorden, maar ik kan wel zeggen dat ik dit gevoel ook weleens heb. Is denk ik heel normaal..daar ben je mens voor. Je bent gewoon uniek en misschien niet zo'n groepsmens. Accepteer jezelf, dat is het enige wat ik je kan adviseren.

 · Answer

Contact maken met andere mensen, is ook belangrijk. Het aankijken van mensen als je met ze praat geeft aan dat je zelfverzekerd bent.

 · Answer

Ik begrijp je heel goed. Ten eerste denk niet dat iedereen om je heen zoveel vrienden heeft en gelukkig is, dat is over het algemeen niet zo. Elk huisje heeft zijn kruisje. Mensen hebben de mogelijkheid om zich heel goed voor te doen, zich goed te presenteren, maar achter dat maskertje gaat het nodige schuil.

De maatschappij verhard steeds meer en het tempo ligt ook steeds hoger. De eisen worden zwaarder. Niet iedereen kan hieraan voldoen. Denk niet dat de mensen die hieraan niet kunnen voldoen dan gek zijn, misschien is het wel andersom!

Wees toch jezelf, tegen de verdrukking in. Je zegt dat mensen je waarderen zoals je bent. Heerlijk. Dat zijn je vrienden. Ga je eigen weg!

 · Answer

je bent uniek ,net als iederen.
maar in groepsverband [de maatschappij ] worden er dingen of gedrag van je verwacht wat tegen je natuur ingaat .
en dat is geen persoonlijk probleem maar iets om trots op te zijn.
en troost je ,iedereen heeft wel eens zoiets gedacht .

 · Answer

Dat stappentellen en dat moeite met contact hebben en niet weten waar je kijken moet kan misschien wijzen op autisme. Misschien moet je je er eens in verdiepen.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Autisme

Ik weet niet of dit hele nuttige info is, maar je kunt altijd kijken.

 · Answer

Het heeft in ieder geval te maken met je eigenbeeld, met gebrek aan zelfvertrouwen. Misschien moet je eens een vriendje of vriendinnetje zoeken, want daar krijg je wellicht de nodige steun van. En zet door. Ga eens alleen naar een kroeg en neem een biertje. Niet eenmaal maar 5 weekenden achtereen. Ik weet te weinig over jou en jouw situatie om je verder te kunnen helpen, maar je moet er doorheen, dat betekent dat je eerst moet vallen om de weg omhoog te kunnen vinden. Je zult je behoorlijk alleen blijven voelen in de kroeg met veel mensen om je heen, maar op een zeker moment ontmoet je iemnd die een praatje met je aanknoopt, en dat is het begin van de weg omhoog.

 · Answer

Ja, dat vind ik ook lastig; dan stel je 'hoi' zeggen uit omdat je dat luchtledige moment wilt verkleinen. En soms ben je dan te laat met 'hoi' zeggen.
Experimenteer, fouten maken mag, daar leer je van!
- Zeg eens 'hoi' op het moment dat je 'hoi' denkt zonder erover na te denken of dit nou het goede moment is;
- Kijk in het luchtledige moment die persoon niet strak aan, maar bekijk zijn/haar schoenen, kleding of haar en maak er een complimentje over. Richt je in ieder geval op je gesprekspartner en niet op jezelf;
- Focus je in groepen niet op diepzinnige onderwerpen, maar zoek uit waar iemand anders graag over praat. Vuistregel is: drie keer belangstellend doorvragen en je wint sympathie.
Voorbeeld:
Hij: "Vandaag bij de garage geweest, mn auto is kapot."
Jij: "Wat was ermee aan de hand dan?"
Hij: "Mijn vrouw had hem in de prak gereden."
Jij: "Oei, jij balen zeker."
Hij: "Onwijs, ik ben erg gehecht aan mijn karretje."
Jij: "Wat voor auto heb je?"

Als je niet van auto's weet, kun je de opmerking over zijn vrouw aangrijpen om door te vragen over zijn vrouw. Wees wel alert als hij aangeeft er niet op door te willen gaan, dan kun je beter even teruggrijpen op de auto bijvoorbeeld.

Onderstaand boek kan je misschien goed op weg helpen.

 · Answer

je bent overmatig prikkelgevoelig en stelt veel te hoge eisen aan jezelf.
Probeer maar een ding tegelijk te doen, en dat goed, en sluit je af voor het overige.

 · Answer

ik herken wat je zegt, maar je redeneert nog steeds zoals ik vroeger deed.
ik heb niet (meer) het gevoel dat ik tekort kom en dat ik iets mis. ik stel mezelf geen doelen (meer) die ik niet kan nakomen. ik ben tevreden met wat ik heb en streef er niet per definitie (meer) naar om verder te komen. 
als zich een nieuwe mogelijkheid voordoet zal ik zeker meeliften, maar het hoeft niet (meer).
sinds ik die dwangmatige druk van me heb afgeschud voel ik me beter. wat anderen denken zal me worst wezen. ik doe wat ik wil want ik doe het voor mezelf en voor degenen die ik lief heb en die zijn dik tevreden. de rest kan het apezuur krijgen, laat ze maar denken. 
ik hoef mezelf niet meer te bewijzen, want ik ken mezelf al lang goed genoeg om te weten wie ik ben.
ik weet dat ik door de mensen om mij heen, mijn vrienden en veel mensen uit de gemeenschap waar ik woon bijzonder gewaardeerd wordt, om hetgeen dat ik doe, gedaan heb en nog zal doen. dat is mij meer dan voldoende. 
hierdoor ben ik veel relaxter en gelukkiger geworden.
ik wens je net zoveel geluk toe als ikzelf heb gevonden

Waarom heb ik soms het gevoel dat ik niet goed kan mee doen met de maatschappij?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (10)

Bekijk alle vragen in deze categorieën: