Hoe en wanneer vervaagd een 'traditionele eerbetoon'?

Zoals we zelf al weten, blijven een heleboel data belangrijk voor ons, voor onze geschiedenis.
Voor de samenleving, voor het dagelijks leven is je vraag interessant, want hoe kunnen wij hier nu antwoord op geven? Dat is in een glazen bol kijken, dat is voorspellen wat er gaat gebeuren. Dat kan toch niemand, al beweren velen op die kleine bedrukte papiertjes dat prof.dr. Huppeleflup of dr. Nepperd dat zij ook jou kunnen genezen van alles wat je maar mankeren kan.
Voorspellen kunnen wij dit niet.

Wel kijken hoe het nu al verandert. Dat inmiddels alle gesneuvelden in alle oorlogen en acties herdacht worden op 4.mei. Dat inmiddels ook de slavernij herdacht, zeg ik dit goed, of liever het einde van de slavernij gevierd wordt!
Het is van veel afhankelijk of en wat er verandert.

Ik las: een vrouw, dertiger: natuurlijk denk ik er wel aan 2.minuten stilte, maar ik ben geen kuddedier!!
En ja het lag niet aan haar opvoeding, zij wist het, was er mee opgegroeid: 4 mei 20.00 uur en 2 minuten stilte...
Toen dacht ik haar oma heeft het meegemaakt, haar moeder is 2e generatie en deze dertiger , netjes opgevoed , is GEEN kuddedier?!? dus weigert er op dit tijdstip om 20.00 uur op 4 mei rekening mee te houden. Daar kwam het wel op neer.

Dit is mijn antwoord.
Dit traditionele eerbetoon vervaagt waarschijnlijk zodra er genoeg mensen zijn om de anderen te overstemmen, wanneer er weer over gediscussieerd wordt. Zoals toen wel of geen vrij op 5 mei Bevrijdingsdag: ja tuurlijk!! Vrije dag! Maar een dag eerder de doden herdenken en die 2.minuten stilte? dat is waarschijnlijk veel te moeilijk voor een hoop mensen of wellicht ook te duur door al die bewaking tegenwoordig.
Heeft het dan vermoedelijk niets met een goede opvoeding te maken, eerder met een gebrek aan empathie en/of een groot ego.

Dat kan niemand met enige zekerheid zeggen.

Zo gaat dat met tradities....ze worden bedacht en passen zich daarna aan de tijd aan. Het kan ook nog zo zijn dat ze uiteindelijk verdwijnen.

Officieel ontstond in 1919 de traditie om collectief te gedenken, in Groot-Brittannië, tijdens de eerste herdenking na de eerste wereldoorlog. Het werd toen 'de groote stilte' genoemd en werd door een Koninklijk besluit van King George IV ingesteld. Op 11 nov. zou 's morgens om 11 uur alle werkverkeer stil moeten liggen evenals het vermaak. Zelfs de voetgangers op staat moesten stil blijven staan om het uur van de sluiting van de wapenstilstand te gedenken. Ook telegraaftoestellen zouden 2 min. niet tikken.

Hiermee was de officiële traditie van collectieve rouw begonnen en vanaf dat jaar herdenken de Britten elk jaar hetzelfde op 'Remembrance day' waarbij wordt stilgestaan bij de WOI.
In de loop der jaren sloten zich ook andere landen zich hierbij aan.

Ook ons land ging hiertoe over, al ging het aanvankelijk niet van harte. In 1922 werd een poging gewaagd bij het Geuzenfeest in den Briel, waarmee de inname van 1572 werd herdacht. Alleen toen de leden van het Koninklijk huis arriveerden op het marktplein voor de plechtige stilte, drong het volk naar voren en barstte los in een hels kabaal. Pas na de WOII werd op 9 mei 1945 op de Dam, de eerste officiële stilte gekoppeld aan de dodenherdenking, die tegenwoordig begint om 20 uur 's avonds. In het eerste naoorlogse jaar was dit overigens nog om 11 uur 's morgens.

Momenteel leven er nog steeds mensen die de oorlog direct of indirect hebben meegemaakt. Ook op scholen wordt nog steeds gerefereerd aan met name WOII, hoewel Nederlandse geschiedenis al vaak niet meer wordt onderwezen. Tegenwoordig is het meer 'maatschappijleer' en is meer algemeen geworden.
Pas wanneer Nederlandse geschiedenis jarenlang niet meer geleerd wordt aan kinderen en vele generaties opgroeien waarin niet meer aan de oorlog wordt gerefereerd omdat er niemand meer over is die die tijd heeft meegemaakt of zich herinnert dat in zijn/haar familie oorlogsslachtoffer te betreuren waren, zal de tijd gekomen zijn om de traditie te verbreken. Zolang de mensen er nog aan herinnert worden, zal het wel blijven bestaan.