Wordt de maatschapij en samenleving drukker en complexer in tegenstelling tot vroeger?

+ Kun je ook een voorbeeld geven van een paar commerciele zaken die ons geen ruimte meer geven?

Ik ben een kind dat door de oorlogsgeneratie op opgevoed 1951. Ik denk eerder dat je bedoeld door mijn generatie. Ik heb nog de armoede gekend en de ellende van de maatschappij die moest worden opgebouwd. Eind jaren van 1960 werd het steeds beter.

De invloed van de commercie via Internet, e-mailen, smartphones, kortom het gebruik van de digitale wereld. Leven in een virtual reality.
Hele generaties zetten hun mobiel nooit af, want stel je voor, je mist iets..
Ik loop met iemand in een grote stad. Hij: een Whatsapp piep heen, piep terug, piep heen, piep terug enz enz. Ik ga rechts af, hij heeft het zelfs niet eens in de gaten en loopt rechtdoor. Druk, druk, druk. 't Ging nergens over. Ik heb niet de ervaring dat die levensstandaard erin is gebracht door ouderen als naoorlogse compensatie, integendeel. Die ontstond juist eind zestiger en begin zeventiger jaren, toen het
adagium was: wie geen schulden had was een sufferd. Bestuurders die torenhoge schulden maakten of megalomane plannen nastreefden.
De kreten: Moet kunnen en de verbeelding aan de macht eind zestiger jaren kwamen van een generatie die hun vrijheid via anarchie bevochten en 15jaar later de commerciële economische markten zou veroveren. De Ik-eerst-wereld werd geboren.

Ik ben van '38. Mijn kinderen van 70-80. Ik heb ze verwend met alles wat voorhanden was, eenvoudig omdat ik nooit wat bezat als kind. Dat zou mijn kinderen niet gebeuren, was mijn idee. Die kinderen lijden nu onder mijn opvoeding, zijn eind 40 en hebben allemaal dik tegen een burn-out aangezeten. Over welke generatie spreken we dan hier, de mijne als schuldige dus.

@Ivana, dan klopt het als je bedoelt dat het de opvoeders vanaf de zeventiger jaren zijn die hun kinderen begonnen te verwennen omdat het kon. Dat was uit liefde hoor, schuldig past hier niet.
Ik schrijf ook dat de naoorlogse compensatie eind jaren zestig, begin zeventiger jaren begon. De omstandigheden waren er rijp voor. Een groot gedeelte van de jeugd groeide op in ongekende welvaart en aanvaardde het als vanzelfsprekend.
Maar zoals altijd, de wal zal het schip wel keren.
Ik las uit jouw antwoord dat jij de opvoeders van de vijftiger jaren bedoelde. Dus de ouders wiens kinderen van kort voor, tijdens en vlak na de oorlog waren. Een misunderstanding dus.

We begrijpen elkaar! De opvoeders van de jaren vijftig, mijn ouders dus, waren blij dat ze er levend uit gekomen waren met 7 kinderen in Rotterdam. Die hadden geen tijd en middelen om wie dan ook te verwennen. :)