Waarom vragen ze bij de apotheek je gegevens als je vrij verkrijgbare medicijnen koopt?

Ik begrijp dat het ter controle is wat ik zelf al melde maar het is VRIJ verkrijgbaar en overal te koop. Waarom zouden mensen dan nog bij de apotheek kopen? Ik doe dat dus al niet meer en velen die ik ken ook niet. Ik vind de controle freak image van Nederland zo overdreven.

't Is gemakkelijk als je er toch in de buurt bent.
En heel soms zelfs goedkoper (tot mijn verbazing) dan bij de grote drogisterijketens.

@,Manonnetje, je mag natuurlijk zelf kiezen waar je de vrij verkrijgbare medicijnen koopt. Maar er valt nog veel meer te kiezen nl:
de apotheek kán vrij verkrijgbare medicijnen in het persoonlijke dossier opnemen, maar niet zomaar. Hiervoor zal toestemming gevraagd worden. Dus wil men dat niet, dan kiest men ervoor de persoonlijke gegevens niet te verstrekken, zo eenvoudig is dat; men kan er ook voor kiezen om vrij verkrijgbare medicijnen die men ergens anders heeft gekocht op te laten nemen in het persoonlijk dossier bij de apotheek; als men dan ook nog kiest om toestemming te geven de gegevens op te nemen in het LSP kan dat van groot nut zijn, soms zelfs levensreddend.
https://www.vzvz.nl/page/Zorgconsument/Inzage

Wat wel vervelend kan zijn is, dat als men het verplichte BGN-praatje weigert, met het idee dat het dan niet in rekening wordt gebracht, men de kans loopt dat de apotheker het geneesmiddel niet meegeeft.

Het is geen praatje en mij werd niet gevraagd of ik dat wil. En je moet gelijk contant afrekenen dus betalen moet je gelijk.

Er zijn veel geneesmiddelen zonder recept te koop bij zowel de apotheker, de drogist of via Internet. Alleen de apotheker kan controleren of het samengaat met andere medicijnen die de koper eventueel gebruikt. Bij bepaalde geneesmiddelen zonder recept is dat standaard, zoals bij maagzuurremmers. Die controle vraag is gratis. De mededeling: "ik gebruik geen andere medicijnen" is voldoende, daarmee is de kous af. Juist omdat alleen een apotheker de mogelijkheid en kennis heeft om een eventuele negatieve wisselwerking te controleren, kopen veel personen voor eigen veiligheid bepaalde producten juist niet bij de drogist of via Internet. U bent nooit verplicht uw persoonlijke gegevens op te geven bij het kopen van een product zonder recept. De aankoop van geneesmiddelen zonder recept worden nergens genoteerd als u dat niet wilt. Natuurlijk wel gelijk contant afrekenen, precies zoals bij een drogist. Het BGN-praatje (begeleidingsgesprek nieuw geneesmiddel) is al jaren wettelijk verplicht bij de afgifte van een nieuw geneesmiddel op recept.
Er worden kosten voor in rekening gebracht bij de zorgverzekeraar.
Dat is inderdaad bij u niet aan de orde, maar heb de uitleg extra meegegeven om de verschillen aan te geven. Ik wilde het hierbij laten.

Bedankt voor je uitgebreide uitleg JoanDArc!

Je hebt gelijk dat Nederland helaas berucht is om het controle freak en registratie drang ja. Helaas is dat in de geschiedenis altijd al zo overdreven geweest. Mag ik het weigeren die gegevens te geven?

Ja, je mag zelfs gewoon je medicijnen ergens anders kopen. Desnoods online.

Waarom primair om zichzelf in te dekken?
Dat is een insinuatie die de Nederlandse apothekers niet verdienen
Er zijn veel receptvrije medicijnen die een negatieve wisselwerking hebben met andere "onschuldige" middelen. Een apotheker heeft de universitaire studie farmacie gevolgd en heeft de kennis die de koper van medicijnen niet hoeft te hebben. Een Apotheker dekt zich niet in maar voelt zich verantwoordelijk en dat is in het belang van de klant. De klant blijftverantwoordelijk voor de manier waarop hij met het medicijn omgaat.
Als de klant een nieuw medicijn krijgt zijn er kosten verbonden aan het verplichte informatiegesprek. Die kosten waren niet nieuw, maar sinds 1 januari 2014 had de overheid de apothekers verplicht deze apart op de rekening te vermelden. Sinds januari 2016 worden deze kosten niet meer apart vermeld. De klant kan dus nu weer niet zien of de extra kosten terecht of onterecht worden doorberekend.
“Drogerie” is geen letterlijke vertaling van “Drogisterij”. Een “Drogerie” is een Fachgeschäft en gebonden aan een voorgeschreven assortiment en dat bevat geen zelfzorgmiddelen. Die horen thuis bij de “Apotheke” . Voor medicijnen die alleen in Apotheke verkocht mogen worden geldt de Apothekersplicht. De wettelijk verplichting om op de eventuele bijwerkingen te wijzen en uit te leggen als men daarom vraagt.
In Nederland mag een drogist uitsluitend onder toezicht van een gediplomeerde drogist een beperkt assortiment zelfzorgmiddelen verkopen. Een filiaalmanager van bv Kruidvat, is verplicht om de opleiding Drogist met goed gevolg af te ronden.
Dat men in Duitsland geen zorgmiddelen kan kopen is niet bijzonder. In de meeste Europese landen kan men alleen bij de apotheek zelfzorgmiddelen kopen. http://www.standaard.be/cnt/dmf20090519_053

Terzijde Marleen, de inhoud van jouw antwoord klopt hier en dar niet.

Apothekers nemen niet de verantwoordelijk over van de patiënt. De bijsluiter lezen blijft de eigen verantwoordelijkheid van de gebruiker.
De apotheker is al jaren wettelijk verplicht een BGN (begeleidingsgesprek nieuw geneesmiddel) te houden. De kosten werden niet apart op de rekening gemeld.
Sinds 1 januari 2014 moesten apothekers de kosten voor dit gesprek apart declareren (zgn splitdeclaratie). Per 1 januari 2016 is dit split- declareren teruggedraaid, hetgeen alweer weerstand oplevert bij de Consumentenbond.
https://www.consumentenbond.nl/zorgkosten/eerste-uitgifte-medicijnen Heel uitzonderlijk, en zeer zelden, zal een bezoek aan de Nederlandse apotheek een uitputtingsslag zijn, integendeel. Nederlandse apothekers doen er alles aan zo veel mogelijk service te verlenen. Men kan zelfs meestal op afspraak de medicijnen komen afhalen of laten bezorgen.
Hier in Italië heb ik minstens een half uur bij de apotheek moeten wachten voor een eenvoudig doosje connettivina, een soort vetgaas.
Het bijhouden van medicijngebruik in Nederland door de apotheek en daardoor ook kan worden opgenomen in het LSP heeft veel voordelen en kan zeer gunstige effecten hebben voor de patiënt.
Niets weerhoudt echter de huisartsen om zelf een computerbestand bij te houden. Nadeel is dat geheimhouding niet gegarandeerd kan worden, vaak alleen die ene huisarts kennis heeft van de inhoud (soms ook zijn vervangers) en onbekend blijft of het medicijn daadwerkelijk is afgehaald.