Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Wanneer ben je nou precies 'jezelf' of 'authentiek'?

Ik hoor redelijk vaak dat mensen het belangrijk vinden en waarderen om zichzelf te zijn of authentiek, maar wat houdt dat nu eigenlijk precies in?

9 jaar geleden
16.3K

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Antwoorden (5)

Mensen bedoelen daarmee dat ze zich niet laten beïnvloeden door anderen. Ze doen wat ze willen, reageren op de manier dat het beste bij hun past, en maken keuzes waarbij zij zich goed voelen.

Men bedoelt dus dat men niet de passies en hobby's hebben die geaccepteerd worden door hun omgeving, maar echt iets wat zijzelf willen, dat men niet reageert zoals er van hen verwacht wordt, en zich ook niet stilhouden als ze er iets anders van vinden. Ook laat men zich niet leiden door de groep als men keuzes maakt, maar doet wat men zelf goed vindt.

"Jezelf" zijn is theoretisch een illusie. Je past je toch echt wel, bewust of onbewust, aan aan de ander. Op zich is dat ook helemaal niet erg, als je geen dingen gaat doen die je eigenlijk niet leuk vindt, of dingen gaat laten die eigenlijk juist heel erg bij je passen.

Als iemand tegen je zegt dat je "jezelf" moet zijn, dan betekent dat vaak niet dat je je helemaal niks van anderen mag laten aantrekken. Vaak bedoelt men er mee dat je wel dingen moet doen en nastreven die bij jou passen.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
9 jaar geleden
Jezelf..is eigenlijk wat je vind dat de totaliteit van jou is.
In meerdere mate wordt er dan gesproken over je innerlijke wereld, dat wat anderen van jou vaak niet zien.
Daar zitten alle denkbeelden in, die je hebt bedacht voor passend bij jouw en daar handel je ook uit.
Jezelf is altijd de jouwe en nooit van anderen.
Het is dát wat je ook kunt noemen de ik, en als je de werkingen ervan ontdekt, leer je jezelf te kennen.

Authentiek is relatief, en kan door anderen worden gezien in jou, terwijl je dat zelf niet opvallend vindt, het is dan relatief tot wat die anderen als maatstaf nemen.
Het lijkt soms heel voornaam, maar kan door de relatieve waarde ook zoiets betekenen als traditioneel....en dat hoeft echt niet voornaam te zijn.
Als het om dingen gaat, is authentiek het evenbeeld van origineel.
Maar bij mensen zegt het niet zoveel en wordt het als opvulling van het verhaal gebruikt.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
9 jaar geleden
authenticiteit begint met jezelf te aanvaarden zoals je bent, en volledig met jezelf in verbinding te zijn. Dat betekent niet zozeer "doen en laten wat je maar wil", want authenticiteit sluit ethisch handelen niet uit, integendeel. Als je echt je authentieke zelf bent, ben je per definitie ook "gelukkig", je zoekt de oorzaken van problemen (die je dan vast ook nog zal hebben) niet buiten je maar in jezelf (zonder schuldgevoel). Een echt gelukkig mens hoeft niet te compenseren door anderen te manipuleren, bezit te vergaren, macht te verwerven enz... Hij heeft genoeg aan zichzelf.
Soms worden spontaniteit en vlotheid verward met authenticiteit. Dat zijn echter totaal verschillende dingen. Je kan ook in stilte authentiek zijn, als je je op dat moment zo voelt.
(Lees meer...)
9 jaar geleden
erotisi
9 jaar geleden
Het lijkt erop dat als je uitlegt wat authenticiteit is je verwijst naar jezelf (zijn): "authenticiteit begint met jezelf te aanvaarden zoals je bent, en volledig met jezelf in verbinding te zijn"
Maar wat is nu eigenlijk jezelf, behalve dan dat het niet buiten jezelf ligt?
liveisgreat
9 jaar geleden
Tja,"jezelf zijn" en "authenticiteit" zijn sterk verwand maar niet hetzelfde. Want wat dan met iemand die als hij zichzelf is, net niet authentiek is maar een masker opheeft? Helemaal zichzelf maar niet authentiek.
Als kleine baby ben je helemaal authentiek en valt dat samen met "jezelf zijn". Je hebt dan immers nog geen bewuste interactie met de anderen omdat je nog niet weet dat jij niet samen valt met je omgeving, vnl. met je moeder.
Maar heel snel leer je bv. "als ik huil, wordt ik geknuffeld". Dan begint die baby gedrag te stellen om een bepaalde aangename ervaring te beleven. De vraag of die baby dan al dan niet meer authentiek is, is natuurlijk een discussie waard. De authenticiteit vermindert volgens mij pas als het kind zich anders gaat gedragen dan hij zich voelt. Bv. het kind is verdrietig, maar het weet dat mama dan altijd van streek raakt of dat papa slaat als het huilt, dus het stopt zijn verdriet weg. Men kan er dus vanuit gaan dat kinderen die opgroeien bij evenwichtige ouders en volop hun gevoel kunnen laten zien een grotere mate van authenticiteit behouden De anderen leren zich aanpassen aan hun omgeving en dragen dit mee zolang ze zich hier niet van bewust zijn (en bereid zijn om hieraan te werken).
Loskomen van een oud patroon uit je prille kindertijd kan best eng zijn, omdat je "ik ben" gevoel samenhangt met dat patroon. Of : als jij als kind in de rol gedrukt werd van "het aardige meisje (of de aardige jongen)", blijft dit je blauwdruk. Je kan je dan gaan afzetten en juist helemaal niet meer aardig zijn, maar dat is de andere kant van dezelfde medaille. Authentiek ben je in beide gevallen niet. Als je zo iemand dan aanspreekt op zijn of haar gedrag, krijg je soms het antwoord "laat me nu eens mezelf zijn". Dit gedrag heeft echter niets te maken met het ware zelf, maar is een manier om mama en/of papa niet te verloochenen en de diepe confrontatie die dat teweeg zou brengen, niet te hoeven aangaan. Dit gebeurt voor een groot stuk onbewust. Het is een aangeleerd zelf, maar wordt ervaren als "zichzelf".
liveisgreat
9 jaar geleden
Je kan stellen dat authenticiteit dus eigenlijk twee betekenissen heeft : (1) jezelf zijn ook al is het niet je ware zelf maar een aangeleerd zelf of (2) contact hebben met je diepste zijn en van daaruit handelen. Volgens mij is enkel dat laatste authenticiteit. Mensen die zo leven zullen zelden zeggen "laat me eens mezelf zijn" omdat er niets of niemand is die hen buiten henzelf brengt. Het is geen thema voor hen. Ze "aanvaarden" alles van zichzelf ook de zogeheten negatieve emoties, en projecteren dit niet op de buitenwereld (dus niet "jij maakt me boos", maar "ik ben boos").
Ware authenticiteit gaat samen met ethisch handelen omdat mensen die hun gevoelens niet projecteren op anderen het niet nodig hebben om te compenseren. Zij zijn vanuit hun grondhouding ethisch, omdat ze de verantwoordelijkheid (dit is niet hetzelfde als de schuld) opnemen voor wat er in hun leven gebeurt. Zij zullen aangeleerde normen wegen op deze ethiek, en dus niet klakkeloos overnemen. Genormeerde mensen (mensen die normen wel klakkeloos overnemen) hebben vaak juist een verminderde ethiek, omdat ze de aangeleerde normen niet meer in vraag durven stellen. Kijk maar eens naar de emoties die woorden zoals "respect" omhoog brengen.
liveisgreat
9 jaar geleden
Als je echt respect hebt, heb je ook respect voor mensen die geen respect hebben (wat niet betekent dat je vindt dat deze manier van handelen de beste manier van handelen zou zijn). Kijk ook maar eens hoe fel mensen reageren als er aan tradities wordt getornd. Of aan hun religie. Dit is een zeer uitgesproken manier om samen te vallen met een aangeleerd zelf (en angst voor het verlies van identiteit, terwijl het hier uiteraard totaal niet gaat over de eigen identiteit : normen hebben altijd te maken met een aangeleerde identiteit die ingeslikt werd en nu beleefd wordt als het eigen zelf). Ik keur dit niet af of goed, mensen moeten hun eigen keuzes kunnen maken ook al is dit "leven volgens de norm". Ik wil dit alleen maar duiden in functie van je vraag.
Als je écht meer authenticiteit wil, moet je de weg bewandelen van alle projecties te erkennen als zijnde van jou. en contact maken met je fundamentele zijn, dus met degene die je was voordat je je ging confirmeren aan je omgeving. En de normen volgens dewelke je leeft open en bewust bekijken. Normen en waarden zijn geen negatieve dingen, ze ordenen een samenleving en geven een beeld van "goed en kwaad" in die betreffende samenleving (wat verschillend kan zijn volgens cultuur).
Maar er zijn helaas heel wat onnuttige normen die meer een manier zijn om de angst voor eigen keuzes uit de weg te gaan of je in het gareel te houden. Je hoeft ze niet overboord te gooien, er naar durven kijken brengt je al meer authenticiteit.
"authenticiteit" is bij sommige meer groepsgerichte culturen juist tegen de norm, omdat het in deze culturen juist als "goed" beschouwd wordt dat je je confirmeert aan de cultuur. Dus zo min mogelijk afwijkt van anderen. We moeten hierbij niet kijken naar over de grenzen of naar andere culturen : mensen die hun stoep poetsen omwille van "hun goede naam bij de buren" vallen ook in deze categorie.
erotisi
9 jaar geleden
Bedankt voor je uitgebreide toelichting. Authenticiteit gaat bij jou dus wat dieper dan jezelf zijn.
Toch hoop ik niet je het erg vind als ik toch nog eens vraag wat je dan eigenlijk bedoelt met authenticiteit als je daarbij verwijst naar je 'fundamentele zijn'. Wat is je fundamentele zijn, hoe kun je dat omschrijven?
liveisgreat
9 jaar geleden
je "fundamentele zijn"is volgens mij o.m.:
- het "zijn" van het moment waarop je nog niet bezig was met anderen omdat je niet begreep dat jij een apart wezen was (dus als prille baby). Je bent op dat moment uiteraard wel al beïnvloed door genetisch materiaal dat je zijn voor een stuk zal bepalen.
- het "zijn" waar je nu bewust contact mee kan maken. Je hoeft daarom niet op de top van een berg in een klooster te gaan zitten mediteren, je kan doorheen de dag geregeld jezelf van binnen "voelen". Dus : wie ben ik "voelen". Dat is nog iets anders dan je gevoelens e.d. voelen, het is contact maken met je wezen. Even naar binnen gaan en voelen "wie ben ik, hoe voelt "mij" aan?".
- het zijn dat je onbewust beïnvloed, en dat je erkent. Dus ook het stuk zijn dat je niet bewust beleeft doorheen de dag is een stuk van je fundamentele zijn. erkenning dat je door onbewust motieven wordt geleid (ongeacht waar ze uit voortkomen) is een erkenning van je zijn.
- de invloeden van de buitenwereld en wat je ermee doet
Belangrijk is: je "fundamentele zijn" is een beweeglijk iets, het is niet statisch. Doorheen de tijd kan je bv. meer contact krijgen met je onbewust motieven en kan je oorspronkelijke staat van zijn evolueren. Punt is dat wij in onze drukke wereld weinig verbinding maken met deze oorspronkelijke staat van zijn. Pas met zware gebeurtenissen vallen wij op "onze poten" en weten weer even waar het om gaat. Je ziet mensen na zware gebeurtenissen plots "veranderen", zachter worden... Niet omdat ze meer "zichzelf zijn" maar omdat ze gedwongen worden om al wat niet bij het fundamenteel zijn hoort, opzij te zetten om zo in hun verdriet,
liveisgreat
9 jaar geleden
kwaadheid enz... te kunnen contact maken met het eigen wezen.
Het "ik" valt trouwens volgens psycho-analyse niet samen met het fundamentele zijn (vgl. Freud: Ueberich, ich en es, die alle drie samen je "zijn" uitmaken volgen hem). Het "ik" is iets dat gecreëerd werd doorheen je geschiedenis.Wat mensen "ik" noemen valt vaak samen met de "Persona" zoals beschreven door Jung: dat beeld dat je over jezelf in de wereld wil zetten. Het is naar dat "ik" dat men refereert als men scandeert dat men "zichzelf wil kunnen zijn".
Ook verschillende filosofen hebben zich over deze vraag gebogen, altijd interessant om te lezen als background voor je gedachtenproces. Het gaat hierbij dan meestal om het "menselijk zijn" maar daar maken wij allemaal deel van uit.
Om maar te zeggen; je kan je vraag op verschillende manieren beantwoorden, naargelang de invalshoek. Ziezo nu ga ik mijn aardappelen schillen en eten, want hierover kan ik bezig blijven :-)
Naar mijn gevoel en mening ben je 'jezelf' of 'authentiek' als je enerzijds heel goed beseft wat jou gelukkig of ongelukkig maakt en dat je daar vervolgens rekening mee houdt als je in contact komt met anderen.

Je geeft ook onbevreesd aan anderen aan wanneer er van jou iets verwacht wordt wat naar jouw gevoel niet bij jou of jouw eigenheid/authenticiteit past.
Je gaat niet mee in de verwachtingspatronen van anderen omdat zij dat zo graag willen.
Je laat je niet vangen door schuldgevoel omdat je beseft dat het op termijn voor anderen ook duidelijk wordt dat je enkel maar ziek en ongelukkig wordt als je steeds maar buigt om anderen te plezieren.

Wanneer je ten volle van je eigen noden bewust bent en je durft daar ook naar te leven dan geef je aan anderen een mooi voorbeeld én de moed om hetzelfde te doen.

Wanneer je echt jezelf durft en kan zijn dan heb je ook automatisch vrede met de anders geaarde noden van anderen.
Dan besef je dat anderen ook nood hebben aan een leven dat bij hun authenticiteit en/of hun sterkste natuurlijke drang past.

Als je niet gewend bent om zo sterk naar jouw eigen natuurlijke behoefte te leven dan kan het aanvankelijk wel eens botsen met mensen uit jouw omgeving.
Laat je hierdoor niet afschrikken en geef er ook niet om dat je aanvankelijk nog niet in staat bent om jouw grenzen en behoeften rustig en onderbouwd aan te geven.

Gaandeweg ontdek jij wel een leuke omgangsvorm die helemaal bij jou past ;-)

Je zou dus kortweg kunnen stellen dat mensen die waarachtig authentiek leven automatisch respectvol en vredelievend in het leven staan.
Ze forceren noch zichzelf, noch de anderen en brengen oplossingen in plaats van conflicten.

Veel Succes ermee ;-)
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
9 jaar geleden
Je bent (voor zover mogelijk) jezelf / authentiek als je ernaar streeft om in denken, voelen en gedrag: betrouwbaar, echt, geloofwaardig, onvervalst, oorspronkelijk, origineel, onverdacht, realistisch, waarlijk, waarachtig, zuiver, puur en eerlijk te zijn.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
9 jaar geleden

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000
Gekozen afbeelding